۵۰ کارگر معدن ذغال سنگ معدنجوی طبس در ۳۱ شهریور بر اثر انفجار گاز متان کشته شدند. این گونه فجایع بارها و بارها اتفاق افتاده است:
معدن باب نیروی کرمان، ۱۳۸۸/۱/۳۱ – ۱۲ کارگر کشته
معدن زمستان یورت ۱۳۹۶/۲/۱۱ – ۴۳ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ معدنجو، ۱۴۴/۶/۲ – ۱ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ طزره،۱۴۰۲/۲/۱۱- ۲ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ طزره، ۱۴۰۲/۶/۱۲- ۶کارگر کشته
معدن شازند اراک، ۱۴۰۳/۳/۲۷- ۴ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ معدنجو، ۱۴۰۳/۶/۳۱- ۵۰ کارگر
این کشتارها تمامی ندارند …
در این موارد دستورهای قضایی با شور و حرارت برای پیگیری صادر میشود؛ عده ای از مسئولین تسلیت می گویند؛ احتمالا چند تن از وزرا به محل حادثه می روند؛ عزای عمومی اعلام میشود؛ بعضی از مسئولین به ملاقات خانواده های کارگران جانباخته میروند و دستی بر سر فرزندان آنان میکشند و عکس یادگاری میگیرند. اما نتیجه؟ هیچ!
باز هم این حوادث تکرار میشود چرا که سود کارفرمایان مهم تر از جان‌کارگران است. ولع آنان تمامی ندارد. باز هم‌کارگران را بدون اینکه استانداردهای ایمنی رعایت شوند برای استخراج به معدن می فرستند.
کارگرانی که بدون امنیت شغلی و با حداقل دستمزد در معادن مشغول به کار هستند چگونه میتوانند به نبود ایمنی در محیط کار اعتراض نمایند؟
هنوز فاجعه معدن زمستان یورت را فراموش نکرده ایم. در آن زمان، شاهد صدور دستورات پیگیری قضایی، تسلیت ها و … بودیم. اما همه اش تبلیغات بود و هیچ مانعی برای جلوگیری از وقوع مجدد چنین فجایع دلخراشی نشد.
واقعیت این است که بر روی کاغذ قوانین ایمنی و آئین نامه های بسیاری داریم اما فقط روی کاغذ!!
آنچه در عمل وجود دارد عدم رعایت استانداردهای ایمنی در محیطهای کار به خصوص معادن است. هیچوقت مسببین اصلی چنین فجایعی بازخواست و مجازات نمیشوند. نهایتا مسئولین می گویند «حادثه بود و غیر قابل پیش بینی».
پیامهای تسلیت و عکس های یادگاری مسئولین باعث حفظ جان و امنیت همکاران ما نمی شود. تجربه نشان داده است هر زمان که ما کارگران متحد و متشکل بر سر مطالباتمان از جمله ایمنی محیط کار مبارزه کرده ایم، توانسته ایم گامی صاحبان سرمایه را به عقب برانیم.
چاره پیشگیری از وقوع چنین فجایع دلخراشی در محیطهای کار، نظارت تشکل های مستقل کارگری بر لزوم رعایت قوانین و آیین‌نامه‌های ایمنی ممانعت از کار در محیطهای ناایمن می باشد.
سندیکاها و دیگر تشکل های مستقل کارگری را به نیروی خود ایجاد‌کنیم!
ریحانه انصاری نژاد،
کارگر زندانی،
بند زنان اوین،
۲ مهر ۱۴۰۳
