روز یکشنبه اول مهر ۱۴۰۳، درهای مدارس و دانشگاه ها در ایران بر روی ملیونها دانش آموز و دانشجو باز می شود. مطابق آمارهای رسمی ۱۶ ملیون و۷۰۰ هزار دانش آموزو نزدیک به ۴ ملیون دانشجو برای سال جدید تحصیلی ثبت نام کرده اند. مطابق همین آمار نزدیک به یک ملیون کودک و نوجوان در سن آموزش عمدتا به دلیل فقر خانواده و نیاز به کار برای کمک به تامین هزینه های زندگی، از تحصیل باز مانده اند.آمارهای غیررسمی این رقم را حدود ۲ ملیون نفر تخمین می زنند. آغاز سال تحصیلی جدید در عین حال هم زمان است با دومین سالگرد انقلاب ژینا، انقلابی که در آن جوانان دانش آموزو دانشجو و خصوصاً دختران شجاع، پیشقراولان جنبش شکوهمند و انقلابی «زن، زندگی، آزادی» بودند و حماسه آفریدند و با جسارت و جانبازی خود جهان را به تحسین واداشتند.
سال تحصیلی امسال در شرایطی آغاز می شود که جنبش های مطالباتی گسترده ای به پهنای همه ایران در جریان است، اعتصابات کارگری بدون وقفه ادامه دارند، بازنشستگان صحنه خیابانها را رها نکرده اند، پرستاران برای تامین حقوق پایمال شده خود، حرکتی سراسری به راه انداخته اند، دادخواهان با جسارت جنایتهای رژیم اسلامی را نسبت به فرزندانشان پیگیری می کنند. انتظار می رود که با باز شدن دانشگاهها و مراکزتحصیلی، همزمان مکانهای آموزشی نیز به کانونهای پرشور این حرکتها تبدیل شوند.
در حالی که هر ساله مبالغ نجومی و بدون حساب و کتابی صرف گسترش سلاح های کشتار جمعی و سرکوب اعتراضات مردم می شود، آموزش و پروش ایران از لحاظ بودجه ای که به آن اختصاص داده می شود در وضعیت فلاکت باری قرار دارد. وسائل کمک آموزشی در مدارس و دبیرستان ها که هم می توانند در یادگیری دانش آموزان موثر باشند و هم قدری از رنج کار معلم را تخفیف دهند، در حد ناچیزی هستند. کلاس های درس حداقل دو برابر ظرفیت دانش آموزان را در خود جای داده اند. شمار زیادی از مدارس در روستاها و محلات فقیرنشین دارای کلاس های نم دار، اطاقهای ترک خورده، سرد و بدون سوخت و بدون نور کافی هستند.
سیاست کالائی سازی آموزش، یکی دیگر از سیاست های حاکمیت اسلامی است. علاوه بر اخذ شهریه و تحمیل پاره ای هزینه های مدرسه در طول سال به عناوین مختلف بر دوش خانواده دانش آموزان ، هم اکنون بیش از ۱۴درصد دانش‌آموزان ایران در مدارس غیردولتی تحصیل می‌کنند که معادل ۲.۵ میلیون نفر در ۱۸ هزار مدرسه غیردولتی است.
در کنار همه این نابسامانی ها، محیط های آموزشی پلیسی شده اند، رژیم با بسیجگیری و مزدورپروری، این محیط ها را بشدت ناامن ساخته است. شمار کثیری از معلمان دلسوزو معترض بازداشت شده و در زندان به سر می برند، آنها هم که دستگیر نشده اند، هر چند وقت یکبار به نهادهای امنیتی رژیم احضار می شوند و مورد تهدید قرار می گیرند. اعتراضات دسته جمعی معلمان که خواستهای صنفی خود را مطرح می کنند، مورد یورش پلیس قرار می گیرد.
طی ۴۵ سال گذشته، رژیم برای تسلط بر عرصه آموزش و پرورش و جلوگیری از شکست دین در مقابل دانش، مدارس را به مکتب آموزش مذهب، خرافات و مکتب محفوظات طوطی وار تبدیل کرده است. در این محیط ها بجای آنکه به کودکان و نسل جوان کمک شود تا خود و جهانِ پیرامون خود را آنچنان که هست بشناسند، دانش آموزان را وادار می کنند که مغزشان را از مقدار زیادی معلومات نادرست و یا غیر لازم و تحریف شده انباشته کنند. به جای آنکه آخرین دستاوردهای علمی در امر آموزش مورد استفاده قرار گیرد و دانش آموزان از آخرین پیشرفتهای علوم و تحولات اجتماعی و فرهنگی اطلاع یابند، حجم سنگینی از خرافات مذهبی از طریق مواد درسی به خورد آنان داده می شود. اگرچه زهر ارتجاع مذهبی در سیستم آموزشی ایران تزریق شده است، این سیستم از پیشرفت های علمی و روش های اصلاح شده آموزشی که در سطح جهان صورت گرفته محروم است، اما خوشبختانه پروژه های آموزشی رژیم شکست خورده اند و نماد برجسته آن را در رویگردانی جوانان از مذهب در ابعاد اجتماعی مشاهده می کنیم.
اما اگر برای دانش آموزان به اقتضای سنشان، قدم نهادن به کلاسی بالاتر و دیدن دوستان و همکلاسی ها و همبازی های شان شور و اشتیاق و شادی ایجاد می کند، برای معلمان آغاز سال پررنجی دیگر برای دسته و پنجه نرم کردن با مشکلاتی است که امسال و هر سال گریبان شان را می گیرد. پائین بودن سطح حقوق معلمان با توجه به تورم و گرانی روز افزون، زندگی توده معلمان ایران را زیر خط فقر قرار داده است. بسیاری از آنان برای تامین معیشت خانواده های شان ناچارند بعد از پایان کار در مدرسه، شغل دیگری پیدا کنند. بدین ترتیب ساعت ها کار طاقت فرسا نه تنها مجالی برای لذت بردن از کانون خانوادگی برایشان باقی نمی گذارد، بلکه مستقیما بر امر تدریس و آموزش در سر کلاس هم تاثیرمی گذارد و به ناچار کیفیت آن را پائین می آورد. روش ناهماهنگ پرداخت حقوق ها در ایران، معلمان را در مقایسه با سایر حقوق بگیران دولتی عملا به عنوان شهروندان درجه دو به حساب می آورد. شغل آموزگاری نه تنها پاس داشته نمی شود، بلکه مورد تبعیض و تحقیر نیز قرار می گیرد. هزاران معلم حق التدریس، با قرار استخدام موقت با پائین ترین دستمزدها، سالها در دور افتاده ترین نقاط مشغول به کارهستند. بخش وسیعی از این معلمان که به دلیل کار در مناطق دورافتاده، قادر به پیداکردن شغل دومی هم نیستند، ماه های تابستان را ناچارآ به کارگری و سخت ترین کارها مشغول می شوند. تعطیلات برای آنها، نه تنها به معنی آسودگی و رفع خستگی از ۹ ماه کار تدریس مداوم نیست، بلکه با تن خسته و کوفته از کار طاقت فرسا سال تحصیلی جدید را آغاز می کنند.
با همه این سختی هایی که معلمان متحمل می شوند، آنچه که مایه امید است، این واقعیت است که معلمان ایران در برابر چنین شرایطی تسلیم نشده اند. اعتراضات معلمان در سال های اخیر همواره بخشی از حرکت زنده این جامعه بوده است. تنها با به میدان آمدن نیروی عظیم دانش آموزان و دانشجویان، معلمان و استادان مبارز و با پیوند دادن مبارزات آنان با مبارزه دیگربخش های معترض جامعه نه تنها می توان تلاش جمهوری اسلامی برای تسلط بر فضای آموزشی را خنثی نمود، بلکه راه را برای رها کردن جامعه ایران از چنگال ارتجاع اسلامی حاکم هموارساخت.
در ایران آزاد شده فردا از چنگال رژیم اسلامی با جدا‌‌یی دین از دولت و آموزش و پرورش از مذهب، همه توانایی دانش آموزان به جای اندیشه های خرافی به آموزش های علمی معطوف خواهد شد. دیگر کودکی از تحصیل باز نمی ماند و محیط های آموزش از امکانات پیشرفته عصر برخوردارخواهند بود. در چنین شرایطی استعدادها شکوفا می شوند و سرمایه عظیم انسانی برای توسعه و تعالی جامعه به کارمی افتد.
آغاز سال جدید تحصیلی، را به دانش آموزان، دانشجویان، معلمان و استادان و کلیه پرسنل مدارس و دانشگاه ها صمیمانه تبریک میگویم. با این امید که در سال تحصیلی جدید مکان های آموزشی ایران در سراسرکشور، در متن دانش اندوزی همچنان پیشتاز اعتراضات و مبارزات حق طلبانه جنبش انقلابی ژینا باشند. در سنگر مدارس، هم درس هم سیاست.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
حزب کمونیست ایران
سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)
۲۹ شهریور ۱۴۰۳ برابر با ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۴
