سال آموزشی تازه در شرایطی آغاز می شود که در سبک تا کنونی اداره آموزشی کشور دایر بر ارجحیت ایدئولوژی حکومتی با یاوه های مذهبی و خرافاتی بار آوردن دانش آموزان، گشایشی در چشم انداز نیست و در بر پاشنه ی گذشته می چرخد. دغدغه وزیر جدید آموزش و پرورش، نه جلب نیروی تازه و باز گرداندن چند هزار آموزگار و دبیر اخراجی دو سال گذشته که تنها در استان گیلان بالغ بر سیصد و هشتاد نفر برآورد شده برای تکمیل کادر آموزشی و پرورشی در عرصه دانش، ادبیات، هنر، و ورزش، که برگزاری نماز جماعت با مشارکت اجباری دانش آموزان و آموزگاران در تمام مدارس کشور و نیز استخدام دهها هزار آخوند به عنوان معلم است.
آموزش در جمهوری اسلامی همچنان طبقاتی و مبتنی بر نخبه گرایی است و مدارس خصوصی و ممتاز از ابتدایی تا متوسطه، تحت نام های گوناگون با دریافت شهریه های گزاف میلیونی و پرداخت حق تدریس بالاتر از مدارس عمومی، زبده ترین دبیران و آموزگاران کشور را در اختیار دارند، تنها به فرزندان لایه های مرفه اختصاص دارد و بازتاب آن محروم ماندن فرزندان کارگران، زحمتکشان و لایه های تهیدست جامعه از ورود به دانشگاه های معتبر کشور است. زیرا به سبب محدودیت ظرفیت دانشگاه های مهم دولتی، تنها زبده ترین دانش آموزان می توانند به این دانشگاه ها راه یافته، پشت کنکور مانده ها یا با پرداخت شهریه های هنگفت وارد دانشگاه ها و مدارس عالی مدرک ساز اسلامی شده، یا ناتوان از پرداخت شهریه و تامین هزینه دوران دانشجویی، در شمار سایر بیکاران همچنان متکی بر پدر و مادر باشند.
بر اساس گزارش دست اندرکاران حکومت و از جمله رئیس کمیسیون آموزشی مجلس فرمایشی شورای اسلامی در سال آموزشی گذشته، بیش از نهصد هزار دانش آموز در برش تحصیلی ابتدائی، راهنمائی و متوسطه از تحصیل بازمانده اند و چون در سال جاری هم اقدام جدی برای بازگرداندن آنان به کلاس های درس انجام نگرفته، با توجه به تداوم بحران اقتصادی و تورم چهل درصدی، بر شمار آنان افزوده خواهد شد. در پرتو کسر بودجه ی پنجاه در صدی، از بنای ساختمان و تاسیس مدارس تازه در مناطق محروم تا کنونی، نوسازی مدارس موجود و افزایش ظرفیت شمار کلاس درس، که نیازمند اختصاص بودجه ی مناسبی است، و نیز افزایش ظرفیت ها در عرصه های علمی هنری و ورزشی خبری نیست. در حالی که ساختمان شمار زیادی از مدارس دولتی و خصوصی، کهنه و فرسوده است و جان دانش آموزان به هنگام وقوع سیل، زلزله و آتش سوزی در خطر جدی است، در موارد چندی برای کسب درآمد بخشی از حیاط بازی دانش آموزان را برای ایجاد پارکینگ به بخش خصوصی واگذار کرده اند و یا با کاهش ساعات تدریس، ساختمان مدارس دولتی را در یک یا دو نوبت تحصیلی در روز به بخش خصوصی اجاره می دهند. تصور کنید که در یک ساختمان در طول روز و شب به جای دو نوبت، چهار نوبت دانش آموزان جا به جا شوند و یا به جای شش روز در هفته، تنها سه نصف روز درس بخوانند، سرنوشت چنین دانش آموزانی چه خواهد شد؟
در روز اول مهر ماه امسال هم مانند سال گذشته جای صدها نوگل پرپر شده در جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی، خالی است. غنچه های نوگلی چون نیکا شاکرمی، سارینا اسماعیل زاده، آرمیتا گراوند و … که هر کدام می توانستند سرمایه ارزنده ای برای فردای کشور باشند. در کنار کشتار دانش آموزان باید از تشدید خشونت علیه دختران دانش آموز یاد نمود که جدای از کنترل شدید برای رعایت حجاب اجباری، شاهد حملات شیمیایی گله های حزب الهی به دهها مدرسه در سراسر کشور و مسمومیت دانش آموزان به ویژه دختر بودیم.
اوضاع در عرصه آموزش عالی به مراتب وخیم تر است. طی دو سال گذشته، شمار زیادی از دانشجویان آزادیخواه و مبارز به جرم اعتراض به استبداد و آپارتاید جنسیتی حاکم، بازداشت و مجازات شده یا برای همیشه از ادامه تحصیل محروم شده اند، در کنار آنان باید از اخراج و برکناری استادان معترض یاد نمود. در شرایطی که پزشکیان شیاد، رئیس جمهور جدید رژیم جنایت و غارت، از ضرورت بازگشت استادان و دانشجویان اخراجی و تعلیقی، دم می زند، وزیر علوم در کابینه اش،می گوید: بازگشت آنان از اختیارات قوه قضائیه است و بعید میداند که قوه قضائیه با تجدید محاکمه آنان موافق باشد. از این روی، بی گمان در سال تحصیلی جدید، شاهد مبارزه و اعتراضات نوین دانشجویان، دانش آموزان، معلمان و استادان، برای آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و بازگشت دانشجویان، استادان و معلمین اخراجی به کلاس های درس خواهیم بود. ما ضمن شادباش آغاز سال تحصیلی جدید، قویا از مطالبات آزادیخواهانه و برابری طلبانه دانش آموزان، دانشجویان، معلمین و استادان مبارز، پشتیبانی می کنیم و همه کارگران، زحمتکشان، آزادی خواهان و همه زنان و مردان مبارز را به همبستگی با این جنبش، فرا می خوانیم.
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۸ شهریور ۱۴۰۳
