اول مهر ماه روز بازگشایی مدارس در ایران میباشد، مدارسی که در سایه سیاست‌های آموزشی نظام ولایی با بحران عمیق آموزشی روبروست.
ما در شرایطی به استقبال بازگشایی مدارس می رویم که فقط در سال گذشته، طبق گزارش آمار کشور، بیش از “۹۳۰ هزار” کودک، بخاطر عدم تامین مخارج تحصیل از جمله لوازم تحریر، کفش، کیف و شهریه از تحصیل جا مانده اند.
ما در شرایطی وارد سال تحصیلی جدید می‌شویم که محیط های آموزشی دانش آموزان در مناطقی مانند سیستان و بلوچستان، کردستان، تورکمن صحرا و …، از حداقل های آموزش برخوردار نمی باشند. بنا بر آمار موجود بیش از نیمی از مدارس ایران بسیار فرسوده و ناامن هستند. محیط و امکانات مدارس ارتباط مستقیمی با کیفیت آموزش دارند.
در حال حاضر ایران بیش از پنجاه هزار کمبود مدارس آموزشی دارد.
ما در شرایطی به استقبال بازگشایی مدارس می رویم که معلمین، یعنی قشری که مسئولیت آموزش و تربیت آیندگان کشور را بعهده دارند، معلم هایی که بایستی مشوق رشد اندیشه کودکان باشند، از حداقل امنیت شغلی و تامین معیشتی برخوردار نمیباشند و حکومت نسبت به خواستهای برحق آنان نگاه امنیتی دارد.
در شرایطی مدارس در ایران بازگشایی می‌شوند که آموزش بزبان مادری که در “اصل پانزده قانون اساسی” به آن تاکید شده، تا به امروز به اجرا درنیامده و هنوز از دغدغه های بخش بزرگی از ایرانیان است.
شروع به تحصیل برای بسیاری از دانش آموزان در مناطق ملی، به اجبار، به زبانی غیر از زبان مادری خودشان است، این آغاز نخستین تبعیض زبانی برعلیه دانش آموزان غیرفارسی زبان ایران است. ما آموزش بزبان مادری را از بدیهیات حقوق انسانی و حقوق بشری می‌دانیم و خواهان آموزش در مدارس بزبان مادری در مناطق ملی هستیم.
ما خواهان رفع تبعیض و ایجاد شرایط بهتر آموزشی در مناطق محروم کشور می باشیم.
تورکمن های دمکرات ایران
۲۶ شهریور ۱۴۰۳
