نامه فائزه هاشمی، دختر اکبر هاشمی رفسنجانی از جناح اصلاح طلبان نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی، واکنشهایی مثبت را بین طیف اصلاح طلبان که مدتها بود در پراکندگی و بی ثباتی بودند و با روی کار آمدن پزشکیان به جنب و جوش افتاده اند را بر انگیخت. اصلاح طلبان با امتحانی که پس داده اند رسواتر از این هستند که نامه سرا پا کذب فائزه هاشمی بتواند بار دیگر سر بزنگها به یاریشان بشتابد. محتوی این نامه در کلیتش وارونه جلو دادن حقایق موجود در زندانها و لاپوشانی نمودن جنایتهای مرتکب شده سرکوبگران جمهوری اسلامی در طی بیش از چهار دهه بر زندانیان سیاسی از قتل عام، زندان، شکنجه، تجاوز و اعدام است که تا به امروز هم ادامه دارد نه تنها بر اکثریت مردم جامعه ایران پوشیده نیست، بلکه توجه جامعه جهانی را هم به خود جلب نموده است.
زندانیانی که هم بند فائزه هاشمی بوده اند ساکت ننشسته و در مقابل به افشای این نامه و طیفی که پشت فائزه قایم شده اند پرداخته اند. این نامه تنها حکایت از وارونه جلوه دادن حقایق موجود در زندانها را ندارد بلکه در اتهاماتی که به زندانیان زن چپ و مقاوم زده شده دقیقا همسویی با سرکوبهای خشن و اهانتهای هسیتریک سرکوبگران جمهوری اسلامی را دارد، در واقع فائزه هاشمی رسالت و وفاداری خود را در حفظ این نظام بدرستی با ارائه این نامه نشان داده است.
سوال این است چرا در همچنین مقطع زمانی همچنین نامه ایی برای تخریب زندانیان چپ و رو به جامعه ارائه داده میشود. اینجا لازم است مرور مختصری به مبارزه زنان در طول حاکمیت جمهوری اسلامی بنمائیم. جنبش اجتماعی زنان مجموعه ای از تحرکات مقطع انقلاب ۵۷، و دستاوردها و تجارب با ارزش آن و رشد اجتماعی اش در طول بیش از چهار دهه است که زنان را از مبارزه برای خواسته ها و مطالباتشان علیه حکومت زن ستیز جمهوری اسلامی نا گریز نموده است.
خط مشی لیبرالی جنبش زنان که اصلاح طلبان در آن دست بالا را داشتند با نفوذ و هژمونیش بر جنبش زنان سیاستی که همواره معطوف به اصلاحات آرام و تدریجی بود را دنبال می کرد و تلاش نمود تغییراتی انجام بگیرد و از چارچوب قوانین رژیم حاکم تجاوز ننماید. این خط مشی حرکتهای اجتماعی زنان را برای کسب حقوق مدنی را از مبارزه برای تحولات سیاسی و اقتصادی جدا می کرد. اما مبارزه زنان برعلیه کل حاکمیت از اصولگرا و اصلاح طلب گرفته نه تنها مهر باطل بر راهکارهای جنبش مدنی زنان را که بیش از یک دهه بر جنبش زنان سایه افکنده بود زد، بلکه سبب تقویت گرایش چپ و رادیکال جنبش زنان هم گردید.
دو سال قبل مصادف با ۲۵ شهریورماه، ما شاهد خیزش زن، زندگی، آزادی بودیم. جنبشی که زنان با مبارزات پیگیر و جسورانه خود در صف مقدم برعلیه تبعیض و آپارتاید جنسی، بویژه اعتراض به حجاب موجودیت نظام جمهوری اسلامی را به زیر سوال بردند. در این خیزش ما شاهد اعتراضات و طغیان نسل جوانی بودیم و هستیم که از مبارزه روزمره و پیگیر با نابرابریها و ستمهای حاکم برای دست یابی به شرایط برتر اجتماعی، برابری در حقوق فردی و جایگاه اجتماعی و کسب آزادی لحظه ای از پا نمی نشیند. نقش بارز و تعیین کننده ای که زنان مبارز در خیزش زن، زندگی، آزادی ایفاء نمودند یک حقیقتی را عیان نمود که آنها انزوای سیاسی جنبش زنان را در مبارزه با نظام زن ستیز درهم شکسته اند، و فضایی ایجاد نمودند که بتوانند متحدین خود را از نظر سیاسی و اجتماعی در اقشار پیشرو جامعه و در تقابل با طبقات و اقشار مرتجع افزایش دهند. جنبش زنان در طول این خیزش جامعه را در مقابل عمل انجام شده ای قرار داد که نیروی او را به عنوان نیروی تعیین کننده به حساب آورد. در طول این خیزش گرایش چپ و رادیکال جنبش زنان دست بالا پیدا کرد. در این حرکت حتی جناح راست اپوزیسیون هم با تمام تلاشهای مذبوحانه اش راه بجایی نبرد. این خیزش بهای سنگینی از کشتار، سرکوب، زندان، شکنجه، تجاوز و اعدام پرداخت. رژیم با تمام قوا و خشن ترین شیوه ها فقط توانست خیزش را فرو کش کند، اما تداوم این خیزش با مقاومت جسورانه فعالین کارگری زن و زندانیان سیاسی چپ در زندانها شعله ور شده و با تمام قوا و متحدانه در مقابل شدید ترین سرکوبها مبارزه اشان ادامه دارد. مبارزه آنها در اعتصاب غذای سه شنبه های “نه به اعدام” نه تنها بقوت خود باقی است بلکه هر روز تعداد بیشتری از زندانها به آن می پیوندند. اعتصاب و اعتراضات زنان در اوین بر علیه اعدام نه تنها در سطح جامعه ایران طنین انداز شد بلکه انعکاس جهانی یافت. رژیم با سرکوب و فروکش کردن خیزش زن، زندگی، آزادی با به صحنه آمدن دوباره جنبشهای اجتماعی روبرو شد. سنگر مقاومت و مبارزه زنان زندانی چپ اعتبار خود را از این جنبشهای خیابانی گرفته و خواست و مطالبات زندانیان سیاسی از لغو اعدام تا آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی به یک مطالبه همگانی و سر لوحه شعارهای هر روزه جنبشهای اجتماعی تبدیل شده است. مبارزات زندان زمینه را برای یک جنبش بر علیه اعدام و افشای جنایات رژیم درون زندان و نسل کشی دهه ۶۰ و ۶۷ فراهم نموده است. رژیم و بخصوص جناح اصلاح طلبان مستاصل از تداوم این مبارزه و مقاومت، به مهره های سوخته ایی همچون فائزه هاشمی که طیفی از اصلاح طلبان زندانی و غیره زندانی را بهمراه دارد متوسل شده است. غافل از اینکه مسئله زندانیان سیاسی چپ و مبارزه اشان در بطن مبارزه طبقاتی در جامعه شکل گرفته و علیرغم رشد رو به جلو، نیروی اجتماعی وسیعی را با خود به همراه دارد.
باید این را به فائزه هاشمی و دارو دسته اش گوشزد کرد، مبارزه فعال زنان در جبهه های مختلف بنا به ماهیت چپ و انقلابی بودنش توانسته در بسیاری از موارد در مقابل تلاشهای اصلاح طلبان که می خواستند از این جنبش به عنوان ابزاری برای به قدرت رسیدن خود یا حفظ قدرت رژیم اسلامی استفاده نمایند، و یا مانعی بشوند بر سر راه انقلابی شدن آنها، بایستد. این حرکت با یک جهت گیری سیاسی درست بمثابه یک نیروی اجتماعی برعلیه قوانین سرکوبگرانه زن ستیز جمهوری اسلامی و سلب حقوق فردی و اجتماعی زنان به مبارزه برخاسته است.
اتهامات فائزه هاشمی به زندانیان سیاسی زن از جمله: ” فشار قرار دادن مخالفان و برچسب‌زنی به آنها ویژگی دیگریست که هاشمی هم‌بندی‌های خود را با آن توصیف می‌کند و می‌گوید: زندانیان غیرهمراه و یا منتقد این افراد با انگ‌های نادرستی چون مزدور، دارای ماموریت، آدم فروش، جاسوس، حکومتی و کارمند دولت روبه رو می‌شوند.” ناشی از خطری است که رژیم از چپ دارد که در جامعه دست بالا را پیدا کند. هر چند با نسل کشی دهه های ۶۰ و ۶۷ و از بین بردن دستاوردهای انقلاب و نیروی چپ نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی توانست خود را تثبیت کند، امروز با احساس خطر از برآمد این چپ به هرکس و ترفندی متوسل میشود که با اتهامات واهی و نادرست مبارزات این نیروی چپ را وارونه جلوه داده و لوث کند، در ترور شخصیتی مبارزان زندانی و وحشت از دست بالا پیدا کردن گرایش چپ که می تواند ساختارهای سیاسی نظام سرمایه جمهوری اسلامی را به چالش بکشد، فائزه هاشمی سبقت گرفته که خوش خدمتی خود را به حاکمیت و جناح اصلاح طلبان ثابت نماید، که از قافله عقب نیافتد.
کمیته سراسری لغو اعدام شریفه محمدی
۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴
ترامپ نژادپرست مخالفان خود را دشمن آمریکا مینامد, رژیم مخالفان خود را ضد اسلام و صهیونیست و حزب توده مخالفینش را آمریکایی. یعنی فائزه هاشمی از طرف سرمایه داری جمهوری اسلامی به زندان فرستاده شده تا طبق یک ماموریت سری “با اتهامات واهی و نادرست مبارزات این نیروی چپ را وارونه جلوه داده و لوث کند، در ترور شخصیتی مبارزان زندانی و وحشت از دست بالا پیدا کردن گرایش چپ که می تواند ساختارهای سیاسی نظام سرمایه جمهوری اسلامی را به چالش بکشد” وارد شود بنابر این حق اوست که انگهایی ” چون مزدور، دارای ماموریت، آدم فروش، جاسوس، حکومتی و کارمند دولت” به او زده شود.