مذاکرات صلح در سودان شکست خورده و این کشور درگیر یک جنگ خونین داخلی است. به گفته برخی از کارشناسان، جنگ داخلی سودان احتمالا بزرگترین فاجعه انسانی فعلی در جهان محسوب می‌شود و توجه جامعه جهانی به آن نیز بسیار محدود است.
حزب کمونیست سودان در بیانیه‌ای، نسبت به وضعیت بحرانی این کشور به دلیل جنگ داخلی و بلایای طبیعی هشدار داده و از تمام نیروهای مردمی خواستار تلاش برای کاهش تأثیرات این بحران شده است. در این بیانیه آمده است که جنگ مداوم نه تنها زیرساخت‌های کشور را تخریب کرده، بلکه باعث آوارگی میلیون‌ها نفر و تشدید بحران انسانی در سودان شده است.
جنگ داخلی در سودان باعث شده است میلیون‌ها نفر از مردم این کشور به خارج و در داخل کشور آواره شوند. هزاران نفر مجروح یا مفقود شده‌اند و زیرساخت‌های کشور از جمله کارخانجات، مزارع، بازارها، بانک‌ها و خدمات حیاتی همچون مدارس، دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها به شدت آسیب دیده‌اند. این جنگ همچنین باعث قطع گسترده برق، آب، ارتباطات و اینترنت شده است.
این وضعیت منجر به وخامت شدید شرایط زندگی شده است؛ افزایش مداوم قیمتها، کاهش بی‌وقفه ارزش پول ملی و شیوع بیماری‌هایی مانند وبا و مالاریا تنها بخشی از بحران‌های کنونی سودان هستند.
حزب کمونیست سودان در بیانیه خود افزوده: در کنار جنگ، بلایای طبیعی نیز بر این وضعیت وخیم افزوده است. سیلاب‌ها به ویژه در مناطقی مانند کسلا و ابو حامد خانه‌ها و چادرهای آوارگان را با خود برده‌اند و بحران انسانی و بهداشتی را عمیق‌تر کرده‌اند.
قحطی اکنون بیش از ۲۵ میلیون سودانی را تهدید میکند. کمبود غذا و فروپاشی فصل زراعی به دلیل تاثیرات جنگ بر مناطق مهم کشاورزی مانند جزیره، سنار، کردفان و دارفور، وضعیت را به حد بحران رسانده است. علاوه بر این، جرائم جنگی هولناک، جنایات علیه بشریت، خشونت‌های جنسی و نقض گسترده حقوق بشر و قوانین بین‌المللی انسانی نیز در کنار بازداشت و شکنجه مخالفان سیاسی و اعضای کمیته‌های مقاومت و فعالان کمیته‌های خدماتی در زندان‌های هر دو جناح جنگ‌طلب، این بحران را تشدید کرده‌اند.
حزب کمونیست سودان برای مقابله با این وضعیت، خواستار ایجاد جنبش مردمی وسیع برای مقابله با قحطی و بلایای طبیعی شده است. به گفته حزب کمونیست این جنبش نباید تنها منتظر دریافت کمک‌ها باشد، بلکه باید به اقدامات زراعی فعال نیز بپردازد. حزب همچنین بر لزوم حمایت از کشاورزان تاکید کرده و خواستار فراهم کردن نهاده‌های اساسی مانند بذر، سوخت و سایر منابع، جلوگیری از اعمال عوارض، و جلوگیری از سرقت محصولات کشاورزی شده است.
علاوه بر این، تشکیل کمیته‌های محلی و کمیته‌های آوارگان برای سازماندهی توزیع غذا و دارو به شهروندان و حفظ ابتکاراتی مانند “آشپزخانه‌های تکافل” از دیگر اقدامات ضروری مطرح شده است.
در مورد بحران سیلاب‌ها نیز، حزب کمونیست پیشنهاد باز کردن کانال‌های آب برای تخلیه آب، تأمین چادر، مراقبت‌های پزشکی و غذا، و پاشیدن آب راکد برای جلوگیری از شیوع مالاریا و بدتر شدن وضعیت بهداشتی محیط را داده است.
حزب کمونیست سودان همچنین خواستار تشکیل جبهه مردمی وسیع برای پایان دادن به جنگ و بازگرداندن انقلاب شده و تاکید کرده این جنگ به منظور سرکوب انقلاب و غارت منابع کشور توسط بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی که هر دو طرف را مسلح میکنند، آغاز شده و اکنون وحدت و ثبات کشور را تهدید میکند.
این تلاش شامل ایجاد راهروهای امن برای رساندن کمک‌ها، تسهیل بازگشت آوارگان به خانه‌هایشان، بازسازی مناطق تخریب شده، محاکمه جنایتکاران جنگی، استقرار حکومت دموکراتیک مدنی، و دستیابی به اهداف باقی‌مانده انقلاب و وظایف دوره انتقالی است.
صدور دستورهای غلیظ و شداد برای جلوگیری از ادامه ی جنگ داخلی در سودان، مبارزه با بلایای طبیعی، جلوگیری از فقر و بیماری و افزایش قیمتها و بازگرداندن آوارگان البته امریست خداپرستانه و در کتب آسمانی هم به آنها اشاره شده است.
اما ارایه ی راهکارهای زمینی و ایفای نقش پیشرو در پیشبرد این راهکارها امریست که به عهده ی آدمهای زمینی که در سودان زندگی میکنند گذاشته شده. اگر صادرکنندگان بیانیه ی حزب کمونیست سودان از میان ساکنان کسلا و ابوحامد و دارفور هستند، کدام قدم را در جهت سازماندهی جنبشهای مردمی و به بار نشاندن این اهداف برداشته اند؟
آیا حزب کمونیست سودان هم مثل ملاهای شیعه فقط به ذکر مصایب پرداخته و یا اینکه در عرصه ی روزمره ی زندگی و رنج هموطنانش هم حضور دارد و آنها را در سوی به انجام رساندن این آرمانها رهبری میکند؟
اینها پرسشهایی است که برایشان پاسخی در این نوشته ندیدم.