در هفته‌های اخیر پرستاران شهرهای مختلف کشور در اعتراض به وضعیت ناگوار شغلی دست به اعتصاب زده‌اند. اعتصابی که از پانزده مردادماه امسال متعاقب مرگ پرستار ۳۲ ساله، به‌علت فشار کار در اعتراض به بهره‌کشی وحشیانه، تبعیض گسترده، توهین، احضار، و پرونده‌سازی حراست و نهادهای امنیتی و تهدید پرستاران به اخراج، در استان البرز و شهرهای کرج و شیراز آغاز شده‌بود، به استان‌های یزد، بوشهر، و نیز به شهرهای اصفهان، اهواز، اراک، همدان، مشهد، یاسوج، زنجان و تبریز گسترش یافته‌است. مطابق اظهارنظر دبیرکل خانه پرستار، “حدود ۵۰ بیمارستان درگیر اعتصاب هستند.” دو هفته بعد از آغاز اعتصاب پرستاران در نقاط مختلف کشور، معاون پرستاری وزارت بهداشت، چالش‌ها در حوزه سلامت به شکل عام و در حوزه پرستاری را جدی و “در مرز نقطه جوش و بحران” توصیف کرد.
ما در چند سال گذشته شاهد اعتراض های مداوم پرستاران در نقاط مختلف کشور بوده ایم. افزایش دستمزد و پرداخت منظم آن‌ها، قطع اضافە‌کاری اجباری، افزایش دستمزد ساعات اضافە‌کاری داوطلبانە، اجرای کامل قانون تعرفە‌گذاری، قرار دادن شغل پرستاری در ردۀ کارهای سخت و زیان آور، خواستەهای عمدۀ پرستاران است کە از حمایت صدها هزار پرستار و کادر درمان برخوردار می باشد. نکته قابل تأمل در اعتصاب گستردۀ پرستاران کشور اعلام همبستگی فرهنگیان، بازنشستگان، کارگران پروژه‌ای و قرارداد موقت صنایع نفت به‌ویژه پتروشیمی و نیز دانشجویان از اعتصاب پرستاران است که نشان روشنی از درک چالش های مشابه در مبارزه با رژیم فاسد و ستم کارو نیاز به مبارزۀ مشترک زحمتکشان است که باید با اتحاد عمل و هماهنگی به پیش برد. امروز نه فقط معیشت و امنیت شغلی پرستاران زحمتکش، بلکه وضعیت بازنشستگان، فرهنگیان، کارگران در صنایع نفت و دیگر صنایع تولیدی و خدماتی، بسیار بحرانی است. رژیم غارتگر ولایی قادر به‌حل این مشکلات نیست و با سرکوب، اعدام و گسترش رعب و وحشت، امید به ادامه حیات خود دارد. اعتصاب متحد پرستاران نمودار گسترش جنبش اعتصابی کارگران و زحمتکشان در اوضاع کنونی کشور است. باید با ارتقاء سطح سازماندهی و همبستگی این جنبش روبه رشد را تقویت و تحکیم کرد. حزب توده ایران ضمن محکوم کردن حرکت های سرکوبگرانه دستگاه های امنیتی رژیم علیه پرستاران و دیگر زحمتکشان کشور قاطعانه از مبارزه و اعتصاب پرستاران میهن حمایت می‌کند.
حزب توده ایران، ۲ شهریور ۱۴۰۳
