پرستاران این کارگران زحمتکش و رنجبر حوزه بهداشت و درمان برای ما مردم ایران از جان مایه گذاشتند ، حامی و پشتیبان آنان تا پاسخ مثبت به خواسته هایشان باشیم !
به یاد آوریم تلاش بی وقفه و شبانه روزی پرستاران را که در مبارزه با کرونا و درمان بیماران خود در مرکز واگیری انواع کویدهای هر روز جهش یافته، لحظه‌ای از انجام وظایف خود کوتاه نیامدند !
به یاد آوریم که درآن شرایط سخت و جانفرسا در مورد حقوق و مزایای صنفی خود کلمه‌ای به زبان جاری نکردند و حتی بزرگترین اجحاف و ستم را از تحمیل قرار دادهای ٨٩ روزه را به ناچار پذیرا شدند،تاانسانهای بیمار و بی پناه را از مرگ برهانند!
به‌یاد آوریم که از دریافت دیرهنگام و معوق دستمزدها در آن شرایط مرگبار اعتراض و اعتصاب نکردند و تن به اضافه کاری های اجباری و شیفت‌های پر از کار و تلاش برای نجات بیماران دادند در حالیکه ما مردم به ناچار بیمارمان را به دست توانا و گاه خسته و جان‌های آزرده ی آنان سپردیم و کمک چندانی برای این زحمتکشان شریف از دست ما برنمی آمد !
فراموش نکنیم که همین فشار جانفرسای ناشی از کار مداوم و پر رنج و زحمت همراه با سطح یایین دستمزدها ، تبعیض در مراکز بهداشت و درمان و قوانین این حوزه و بی توجهی دولت و کارفرمایان موجب شد تا گروه‌هایی از پرستاران ناگزیر به مهاجرت شوند و دهها نفر به خاطر فرسودگی جان و روان راهی جز خودکشی پیش پای خود نبینند!
یادمان باشد که پرستاران دچار چه مشکلاتی که ناشی از برخورد های نامناسب از برخورد فیزیکی و توهین و تحقیر از سوی کارفرمایان تا بعضی همراهان بیمار شدند!
به خود یادآوری کنیم که در آن هنگامه مرگ و نیستی، در پرستاری بیمار هیچ فرقی بین بیماران از هر قشر و طبقه برای آنان نبود. این هشدار را امروز به آنانی دهیم که خود روزی نیاز به خدمات پرستاران بودند وامروز ممکن است مرتکب دستور سرکوب یا اقدام به سرکوب و یا اخراج و بازداشت پرستاران شوند.
آنچه پرستاران می‌خواهند در مجموع چیزی فراتر از حداقل های قانونی نیست. فهرست خواسته های پرستاران اعتصابی حقوق سلب شده‌ی آنان است و نه امتیازاتی که اتفاقا اگر هم بخواهند کاملا برحق خواهد بود. این حقوق را دولت ، وزارت خانه‌ی مربوطه و کارفرمایان از پرستاران گرفته اند و باید به آنها برگردانند!
گرفتن حقوق اولیه و امتیازات شغلی از پرستاران و تحمیل کردن اضافه کاری‌های اجباری با نرخ دلخواه و غیر قانونی نه تنها استثمار آشکار پرستاران و اساسا کار کالایی است بلکه آنجا که به حوزه بهداشت و درمان نیز قطعا سرایت خواهد کرد، بخشی از پروژه‌ی جنایتکارانه‌ی بهداشت کالایی نئولیبرالی است.
سیاست‌های رواج یافته کارکالایی و بهداشت کالایی نه تنها موجب کشیده شدن طبقه کارگر ایران به پایین‌ترین حد از فقر؛ که بدتر از ان مشروعیت بخشی به استثمار و بهره کشی و علیه سلامت است .
ما در اتحاد سراسری کارگران و بازنشستگان ایران، ضمن اعلام حمایت از خواسته ها و از شیوه ناگزیر اعتصاب پرستاران ، مسوولیت عواقب این اعتصابات سراسری را به عهده کسانی می‌دانیم که نخواسته اند به شرایط استثمار روزافزون و افسار گسیخته علیه پرستاران پایان دهند و با ممانعت از تشکیل سندیکاها و اتحایه‌های پرستاران در هرمرکز درمانی و در سراسر کشور امکان دست اندازی کارفرمایان را برای ایجاد فضای کنونی فراهم ساخته اند.
٣١مرداد ١۴٠٣
