دور جدید اعتراضات پرستاران سراسر کشور که به شکل اعتصابات خود را بروز داده است، از چند روز پیش و ابتدا در شهرهای کرج و شیراز( تقریبا بطور همزمان) آغاز شده و در پی آن پرستاران شاغل در بیمارستان‌های سایر شهرها نیز بی وقفه به این اعتراضات پیوسته‌اند.
تاکنون علاوه بر شهرهای نامبرده، پرستاران در شهرهای اراک، اهواز، اصفهان، تهران، جهرم، فسا، بندرعباس، تبریز، ایذه، زنجان، جهرم، یزد، نیریز، تفت، اسلام آباد غرب، کنگان، ممسنی، داراب، اقلید، یاسوج، قزوین، بوشهر و برخی بیمارستان‌های مازندران به این اعتراضات سراسری پیوسته‌اند و با وجود اقدامات سرکوبگرانه و تلاش برای ایجاد ترس و وحشت در میان پرستاران توسط دستگاه سرکوب حکومت اسلامی، اما انتظار می‌رود که پرستاران در دیگر شهرها نیز به این اعتصابات دلیرانه بپیوندند!
پیش‌بینی وقوع چنین اعتراضات وسیع و باشکوهی چندان مشکل و دور از ذهن و انتظار نبود. به ویژه در سال‌های اخیر و در پی شیوع پاندمی کرونا که جان صدها هزار هموطن ما را گرفت و بسیاری از پرستاران و کادر درمان نیز جان خود را از دست دادند و فشار بیش از حد کار( ناشی از کمبود نیروی پرستاری) و عدم تربیت و استخدام نیروهای جدید و دست و پنجه نرم کردن با تورم و گرانی طاقت فرسا، موجی از استعفاها و خروج پرستاران از کشور را در پی داشت و این خود باعث افزایش فشار کار بر کادر درمان و به ویژه پرستاران گردید، زمزمه‌های اعتراضی بسیاری از گوشه و کنار و از زبان بسیاری از پرستاران به گوش می‌رسید. تشدید این فشارها و از جمله اضافه کاری‌های اجباری(در مقابل پرداخت مبالغ بسیار ناچیز) و عدم رسیدگی به مطالبات حداقلی پرستاران توسط کاربدستان حکومتی، نقطه پایانی بود بر صبر و تحمل چندین ساله پرستارانی که در راه خدمت به بیماران حتی از جان خود مایه گذاشته بودند.
پرستاران بخشی از طبقه مزد و حقوق‌بگیر کشور هستند و تاثیرات معیشت و زندگی ناهنجار کنونی و فشار طاقت فرسای کار شبانه روزی نه تنها آسیب‌های جدی بر سلامت جسمی و روانی آنان بلکه بر کل جامعه را در پی خواهد داشت. از این رو هر گونه برخورد امنیتی و سرکوبگرانه می‌تواند تاثیرات مخرب و دراز مدتی بر سلامتی آحاد جامعه داشته باشد.
مطالبات و خواست‌های پرستاران اعتصابی از جمله تأمین مزد و حقوق مطابق با تورم و هزینه سبد معیشت، تبدیل وضعیت پرستاران قراردادی و پیمانی به دائمی، توقف اخراج همکاران و کوتاه کردن دست نیروی سرکوبگر حراست از جان و امنیت پرستاران، ممنوعیت اضافه کاری اجباری و تصحیح حق الزحمه اضافه کار توافقی و بالا بردن کیفیت کاری در بیمارستان‌ها و تامین درمان رایگان و همگانی می‌باشد. بدیهی است که هیچ مورد نامعقولی در میان این خواسته‌ها به چشم نمی‌آید و در زمره خواست‌ها و مطالباتی است که توسط یک حاکمیت دموکراتیک و مردمی به راحتی قابل دسترسی می‌باشند، اما حاکمیت ضد مردمی کنونی نه اراده و نه توان پذیرش این مطالبات بحق را دارد.
در عین حال این مطالبات اساسا خواست عمومی اقشار وسیع کارگران و مزد و حقوق بگیران ایران است و از این رو اعتصابات جاری از حمایت قاطع و عمومی کارگران و زحمتکشان سراسر کشور برخوردار است، همانطور که تا کنون چندین بیانیه حمایتی از سوی تشکیلات کارگران، معلمان، رانندگان کامیون و بازنشستگان کشور صادر شده است.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران قاطعانه از مطالبات و اعتراضات بحق پرستاران زحمتکش کشور پشتیبانی نموده و هر گونه اقدام به دستگیری، اخراج و سرکوب پرستاران را به شدت محکوم می‌نماید. ما بر این نکته که بارها گفته‌ایم تاکید نموده و تکرار می‌کنیم که با وجود ادامه حاکمیت فاسد رژیم سرمایه‌داری ارتجاعی جمهوری اسلامی، حتی دستیابی به این حداقل خواست‌ها نیز امکان پذیر به نظر نمی رسد و از این رو تنها راه رسیدن به نان و آزادی؛ سرنگونی انقلابی این حاکمیت ستمگر است و سلاح و ابزار این کار، سازماندهی و تشکلهای مستقل و تکیه بر نیروی وسیع توده‌های کار و زحمت سراسر کشور می باشد.
زنده و پیروز باد مبارزات و اعتصابات دلیرانه پرستاران سراسر کشور
سرنگون باد رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی ، دموکراسی و سوسیالیسم
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
چهارشنبه ٣١ مرداد ١۴٠٣ / ٢١ آگوست ٢٠٢۴
