درحالی که خط فقر به بالای ۱۵ میلیون رسیده و بیش از ۳۰ میلیون انسان کارگر و زحمتکش را به زیر خط فقر و اعماق فلاکت کشانده، هزاران پرستار و کادر درمان در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در سراسر کشور دور تازه‌ای از مبارزه برای دست یابی به حقوق حقۀ خود را آغاز کرده‌اند. اعتصاب پرستاران از سه شنبه ۹ مرداد در بیمارستان‌های کرج آغاز شد و به‌سرعت به شیراز، فسا، داراب، آباده، اقلید، نورآباد ممسنی، جهرم، بندرعباس، آبادان، اهواز، بوشهر، کنگان، اصفهان، تبریز، زنجان، گیلانِ غرب، اراک، همدان، نیشابور، مشهد و سرانجام امروز در تهران گسترش یافت. حقوق‌های زیر خط فقر، اضافه‌کاری اجباری با دستمزد ناچیز، معوقات مزدی و تأخیر ۱۷ ساله در اجرای قانون و پرداخت تعرفه‌گذاری، عدم استخدام نیروهای طرحی و فشار کار غیر قابل تحمل بر دوش پرستاران تمام سطوح پرستاری و درمانی تا کادر مامایی و جراحی، و خدماتی، از رسمی و پیمانی، تا قراردادی و شرکتی را به اعتصاب کشانده است، اعتصابی که به اعتراف خودِ مدیران دولتی در ۱۰۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است. این مبارزۀ متحد و سراسری، حاکمان سرکوبگر نظام سرمایه‌داری دینی را چنان به وحشت و تکاپو انداخته که به جای شنیدن فریاد حق طلبانۀ پرستاران و رسیدگی به خواسته‌های برحق آنان اقدام به سرکوب و درهم شکستن اعتصاب آنان کرده‌اند، از اعزام اعتصاب‌شکنان از بیمارستان‌های ارتش و سربازان و دانشجویان پرستاری گرفته تا تهدید و ارعاب و پرونده‌سازی برای پرستاران اعتصابی ، تا حمله حراست و ماموران سرکوبگر به تجمع پرستاران معترض و دستگیری آنها. اما پاسخ محکم و قاطع پرستاران شیرازی در اطلاعیه آنان درباره تعیین ضرب‌الاجل و پایان موقت اعتصاب نشان از عزم راسخ تمام پرستاران برای پیگیری خواسته‌هایشان دارد (این اطلاعیه ضمیمه است). پرستاران بخش مهم و تعیین کننده‌ای از طبقۀ کارگر هستند که اکثریت آنان را زنان تشکیل می‌دهند که نه تنها از ستم طبقاتی و استثمار سرمایه‌داران دولتی و مالکان خصوصی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، بلکه از تبعیض و تحقیر و نابرابری جنسیتی نیز به تنگ آمده‌اند. اینک این زنان در پیشاپیش پرستاران و کادر درمان با اعتصاب گسترده، یکپارچه و سراسری خود به میدان آمده‌اند.
در شرایطی که بخش‌های مختلف طبقۀ کارگر از صنعتی و خدماتی و کشاورزی و از معلمان و بازنشستگان در بدترین شرایط ممکن و در فقر و فلاکت بی‌سابقه کار و زندگی می‌کنند، ثروتی بیکران تولید می‌کنند که جلو چشم آنان و خانواده‌های محروم‌شان چپاول می‌شود و به غارت می‌رود و خود از حداقل‌های معمول زندگی از جمله مسکن مناسب، غذای مناسب و کافی، دارو و درمان مناسب، امکانات آموزشی برابر ، وحتی آب سالم و هوای پاک بی‌بهره‌اند، پرستاران پرچمدار بهبود رفاه و معیشت و تغییر شرایط زندگی مادی تمام کارگران شده‌اند. بی‌تردید، این مبارزه چنانچه جواب نگیرد و مطابق معمول با وعده وعید و سرکوب توأمان روبه‌رو شود در تداوم خود به سطوح بالاتر مبارزه سیاسی ارتقاء خواهد یافت، سطوحی که در شرایط کنونی هدف مبارزه اکثریت افراد جامعه است. بنابراین، شرایط مشترک و هم‌سرنوشتی پرستاران با دیگر بخش‌های طبقۀ کارگر به ما می‌گوید با تمام نیرو از اعتصاب پرستاران حمایت کنیم و برای خواسته‌های مشترک‌مان، برای آزادی، رفاه، برابری، برای یک زندگی شاد، آزاد، مرفه، و برخوردار از حقوق برابر به آنان بپیوندیم تا بتوانیم در نهایت سرمایه‌داری یعنی عامل و مسبب تمام درد و رنج‌های خود را ازپا درآوریم. قدرت ما در اتحاد سازمان‌یافته ماست. این حقیقت را آویزه گوش خود کنیم که ما کارگران بدون متشکل‌شدن در شوراهای سراسری ضد‌سرمایه داری هرگز توان رویارویی با نظام تا بُن دندان مسلحِ سرمایه‌داری استبدادی حاکم را نخواهیم داشت.
کانال تلگرام منشور آزادی، رفاه، برابری
۳۱ مرداد ۱۴۰۳
