در سومین سالروز تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، سازمان عفو بین‌الملل با نشر گزارشی اعلام کرد که سه سال حکمرانی طالبان و بی‌عملی جهان، مردم افغانستان را با امید اندکی رها کرده است.
عفو بین‌الملل پنج‌شنبه ۲۵ اسد (مرداد) در گزارشی نوشت، مردم افغانستان با سه سال ناامیدی زندگی می‌کنند، زیرا مقامات طالبان حقوق بشر را نقض می‌کنند و «بدون این‌که مجازات شوند، علیه مردم افغانستان، به ویژه زنان و دختران مرتکب جنایت می‌شوند.»
در گزارش این نهاد حقوق بشری بین‌المللی آمده است که برای تهیه این تحقیق با بیش از ۱۵۰ تن از مدافعان حقوق بشر افغانستان، استادان دانشگاه‌ها، زنان معترض و فعال، جوانان، نمایندگان جامعه مدنی و خبرنگاران صحبت شده است.
این گفت‌وگوها با افراد در ۲۱ ولایت در سراسر افغانستان و با افراد در تبعید در ۱۰ کشور از سراسر جهان از جمله ایالات متحده، بریتانیا، آلمان، فرانسه، بلژیک، اسپانیا، سویس، ایتالیا، کانادا و پاکستان انجام شده است.
بی‌عملی جامعه بین‌المللی
سمیرا حمیدی، کمپاینر این سازمان در جنوب آسیا گفت که با افرادی صحبت شده که بخشی از جامعه افغانستان را در سراسر جهان نمایندگی می‌کنند و اکثراً معتقدند که جامعه بین‌المللی مردم افغانستان را به ناکامی سوق داده است.
حمیدی افزود: «جامعه جهانی نه تنها طالبان را برای جنایات و نقض حقوق بشر پاسخگو نمی‌دانند، بلکه نتوانسته اند یک جهت استراتژیک برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر ارایه دهند. سه سال بعد، فقدان هیچ‌گونه اقدام مشخص در رسیدگی به فاجعۀ حقوق بشر در افغانستان مایۀ شرمساری جهان است.»
اعمال محدودیت بر زنان
در گزارش آمده است که مردم افغانستان با گذشت سه سال تحت سلطه طالبان، همه آنها با تجربه احساس «هیچ‌کس بودن با فرصت‌های محدود برای اشتغال، مشارکت اقتصادی یا فرهنگی» مواجه هستند.
راضیه، یک فعال حقوق زن در کندز گفته است: «به زنانی که نمایندگی، شغل و موقعیت اقتصادی خود را از دست داده‌اند، گفته می‌شود که آنها مستحق آن هستند و بازگشت طالبان گامی مثبت برای بستن کسانی است که به نام حقوق بشر و حقوق زنان، موعظه زنا می‌کردند و فحشا را ترویج می‌کردند.»
نظیفه، یک آموزگار در ولایت بلخ گفته است:«به ما گفته شد که طالبان تغییر کرده‌اند. به ما گفته شد که تلاش‌های صلح را خراب نکنیم. به ما گفته شد که دنیا از ما حمایت خواهد کرد. اما امروز ما به تنهایی مصیبت‌های خود را می‌گذرانیم.»
احمد احمدی، وکیل سابق که اکنون در اروپا در تبعید به سر می‌برد، به عفو بین‌الملل گفت: «طالبان اعلام کردند که نیازی به حضور وکلا در جریان محاکمه نیست. آنها به نظام‌های عدالت اعتقادی ندارند، اما به شدت بر تفسیر خود از قوانین شریعت که توسط علمای دینی از مدارس بدون آموزش رسمی حقوقی رهبری می‌شود، تکیه می‌کنند.»
عفو بین‌الملل نوشته است که اکنون در افغانستان، کسانی که اعتراض می‌کنند در معرض ناپدید شدن اجباری، بازداشت‌های خودسرانه، زندان، شکنجه و دیگر بدرفتاری‌ها قرار می‌گیرند.
بر بنیاد گزارش عفو بین‌الملل، بسیاری از منتقدان طالبان به دلیل ترس از انتقام، مجبور به ترک افغانستان شده‌اند و خانواده‌ها و مشاغل خود را رها کرده‌اند.
