زندگی اینگونه ناغافل می کند انسان را:
دیروز ۵ مرداد احمد عزیز بیاد شاپور- علیرضا اسکندری – برایم نوشت:
” درود بر عفت عزیز
یاد عزیزانمان همیشه گرامی باد”
امروز من ناباور باید به الهه عزیز تسلیت بگویم و باور کنم که او نیست. برای همیشه رفت. در هر پنج مرداد یادمان بیاید که احمد قاضی عسگر ۶ مرداد رفت. بنویسیم یادش گرامی و مانا. من هیچگاه فراموش نخواهم کرد هر ۶ مرداد روز درد و رنج الهه عزیز است. الهه جان، احسان و آرش عزیز، این سوگ بزرگ را تسلیت می گویم.
الهه جان
امروز دوشنبه ۸ مرداد به طور اتفاقی و به اجبار بخاطر مدرکی که گم کردم به فرودگاه کلن می روم. همان مسیری که تو و احمد در انتظارمان آنجا بودید. گل گرفتم، بعد قطار به سمت دوستی که او هم بعد از چهل سال احمد را می دید. باهم درنزدیک فرودگاه درانتظار ماندیم.
از آنطرف جاده تو و احمد بالبخندی گشاده، گویی خورشید از پشت کوه در آمده باشد، بیرون آمدید.
دسته گل را به دستتان سپردم و راهی خانه شدیم. دقیق نمی دانم چند هفته و یا چند و روز و یا چندین روز گذشته، اما انگار همین دیروز بود که در تدارک دیدارتان بودم. دیدمتان و… چه خوب سبب دیدارمان شدید.
امروز دوشنبه ۸ مرداد، تو و احمد با هم به سمت جایگاه ابدی اش می شتابید، اما نه آن گونه که دست در دست هم، به سمت ما به شهر کلن آلمان، آمدید. این بار تو آرام و غمگین می روی که خورشیدات را در خانه ابدی اش رها کنی. این بار هم با همید. تو با همه درد و غم او را به خاک سپرده ایی در خانه همیشگی اش و دورتر ایستاده ایی. این غروبی ابدی است برای احمد.
الهه جان، دیگر دغدغه آن نیست که او جمله اش را کامل نگفته، دیگر دغدغه آن نیست خوابیده و یا زیاد خوابیده، یا نخوابیده، آسپرینش را نخورده است و… تو دنبال گم شده ات می گردی. همه جا او را خواهی دید، حتی بعد از گذر از سالیان. این روزها بیش از بیش در کنارت حسش خواهی کرد. یاد احمد عزیز گرامی و مانا.
۸ مرداد ۱۴۰۲ – فرودگاه کلن
عفت ماهباز
معلوم نیست این احمد قاضی عسگر کی بود و برای چه این نوشته اینجا منتشر شده است؟!!