رسول بداقی معلمی است که نامش با مطالبه گری شرافتمندانه و خستگی ناپذیر گره خورده است. بداقی، در دیماه ۱۳۸۸ بازداشت، زندانی و بلافاصله از کار اخراج شد. در تمام مدت ۷ سالی که زندانی بود، حتی در زندان هم از حقوق اولیه خود محروم گردید، به طوری که برای خاکسپاری و مراسم سوگواری مادرش نیز، اجازه شرکت پیدا نکرد، چرا که در تمام مدت هفت سال، حتی یک ساعت هم به او مرخصی ندادند. مدت زیادی را در انفرادی های مخوف گذراند، اما هیچگاه از هدف متعالی خود که پیگیری حقوق معلمان و دانش آموزان و تلاش برای بهبود وضعیت نا به سامان آموزش کشور بود، دست نکشید، بداقی به محض آزادی تلاش های بی وقفه خود را فداکارانه و بی کمترین توقعی در عرصه کنشگری ادامه داد.
رسول بداقی، دهم اردیبهشت ۱۴۰۱ دوباره دستگیر و زندانی شد. بعد از این تاریخ، تنها ۴روز برای مراسم خواستگاری دخترش، به مرخصی آمد و بلافاصله به زندان بازگردانده شد. اکنون بیش از دوسال از حبس او میگذرد و باز از مرخصی محروم است، تلاش وکلای او برای آزادی اش با رد اعاده دادرسی در دیوان عالی بی نتیجه ماندهاست. اخیراً نیز تماسهای تلفنی او را محدود کرده اند. با تمامی مصائبی که بر رسول بداقی وارد کرده اند، هیچگاه درباره ستم های رفته به خود شکایت نمیکند، اما درباره تضییع حقوق معلمان و دانش آموزان، فقدان آموزش مدرن و اصولی در ایران و نابرابری های آموزشی صدایش از زندان نیز بلندتر از همه فعالان این عرصه بوده است.
ما جمعی از معلمان، کارگران، فعالان صنفی و مدنی ایران و امضاکنندگان این متن، ضمن محکوم کردن ستم های روا شده بر رسول بداقی، خواهان توقف ظلم مضاعف و رنج های روا داشته به او و خانواده اش هستیم.
رسول بداقی، یک «نام» نیست یک «مسیر» است. مسیر مطالبه گری صنفی و کنشگری شرافتمندانه…
رسول معلمان ایران باید آزاد شود.
۲۸ تیرماه ۱۴۰۳
کمپین جمع آوری امضا، تنها به مدت ۱۰ روز ادامه خواهد داشت
