چپ و مردم همراه آن در نقطه ی حساسی قرار دارند. احزاب تشکیل‌دهنده جبهه مردمی جدید در تعیین فردی برای کاخ نخست وزیری به مشکل برخورده‌اند، همه آن‌ها بر خط الاراسی حرکت می‌کنند، بین تحول و امیدی که در ۷ ژوئیه به وجود آمد و خطر ناامیدی عمیق‌تر.
افرادی که منتظر تصمیم‌گیری‌ها و رویدادهای مهم در پنجشنبه ۱۸ ژوئیه، که برای تعادل قدرت در مجلس بسیار حیاتی است، می باشند در عین حال نباید فقط به این تاریخ توجه کنند، بلکه باید به رویدادهای دیگری نیز نگاه کنند، مانند تصمیم دادگاه ساورنه که سه‌شنبه دستور اخراج ۱۱۰ کارمند شرکت کدی را صادر کرده، و دادگاه اورلئان که قرار است در ۱۷ ژوئیه درباره آینده ۲۲۸ کارمند شرکت دورالکس تصمیم بگیرد.
«به ما خیانت نکنید»، شعاری بود که در طول کمپین انتخاباتی استفاده می‌شد. اما چه کسی خیانت می‌کند جز امانوئل مکرون؟ رئیس جمهور که در حال سقوط آزاد است، تلاش می‌کند تا با ایجاد یک ائتلاف جایگزین به سمت راست، از اختیارات خود فراتر رود و تداخل بین قوه اجرایی و قوه مقننه را تقویت کند.
چپ که در یک مسابقه سرعت قرار دارد، چاره‌ای جز دنبال کردن منطق وحدت که تا به حال آن را حفظ کرده، ندارد و باید محاسبات کوچک هژمونیک متعلق به دوران دیگر را کنار بگذارد. در غیر این صورت، همه، بدون استثنا، ضرر خواهند کرد.
برای کارمندان دورالکس، کدی و همه کسانی که توسط منطق سرمایه‌داری خرد شده‌اند، یک راه‌حل وجود دارد. این راه‌حل در اقدامات اضطراری که جبهه مردمی جدید پیشنهاد می‌دهد، قرار دارد. بازگشت به بازنشستگی در سن ۶۰ سال، انقلاب مالیاتی، افزایش حداقل دستمزد و نقطه شاخص، توقف اخراج‌ها که اتحادیه عمومی کارگران (CGT) پیگیری می‌کند، یا لغو Parcoursup (سیستم متمرکز پذیرش دانشگاه‌ها) که هر ساله اضطراب و نابرابری را برای صدها هزار فارغ‌التحصیل دبیرستان به ارمغان می‌آورد.
برخلاف مستاجر الیزه که اکنون برای بقایای خود دست و پا می‌زند، چپ دارای این مزیت است که راهی ترسیم می‌کند که جمهوری را بدون اینکه تنها به کلمات جدید و بی‌معنی متوسل شود، با مسائل اجتماعی ترکیب می‌کند. در جهانی که در آن امکان گفتن هر چیزی و تحریف واقعیت وجود دارد، سخن سیاسی باید به واقعیت بازگردد. در این لحظه حساس، اردوگاه پیشرفت نمی‌تواند جز بر خود تکیه کند.
