“نَه” قاطع زنان به انتخابات نمایشی، و پاسخ رژیم ولایی با تداوم سرکوب فعالان صنفی و مدنی به‌ویژه سرکوب زنان مبارز ایران
“تشکیلات دمکراتیک زنان ایران” صدور حکم ضدانسانی اعدام برای “شریفه محمدی”، فعال کارگری و مدنی، و همچنین به بند کشیدن فعالان زن و دیگر فعالان صنفی و مدنی مانند کارگران، معلمان، دانشجویان و صادر کردن رأی‌های ظالمانه بر ضد آنان را به‌شدت محکوم می‌کند.
رژیم زن‌ستیزِ ولایی، زخم‌خورده و ناتوان از محو دستاوردها و مهار تداوم جنبش مردمی زن زندگی آزادی، جنبشی که تکانهٔ آن پایه‌های استبداد مذهبی را به‌لرزه در آورد و توده های به‌جان آمده از فقر و فساد و تبعیض و خفقان را به مبارزه‌ای بی‌امان کشاند، بار دیگر با حربه‌های همیشگی‌اش به سرکوب روی آورده است. پس از “نَه” قاطع زنان ستمدیده و شجاع میهن که در کنار دیگر نیروهای مردمی از غایبان بزرگ این شوی کذایی و انتخابات نمایشی بودند، رژیم سرکوبگر به کمک بازوهای اجرایی، امنیتی، و قضاییه‌اش (قوه‌ای که در صدور احکام سنگین و ضد انسانی از جمله اعدام ید طولایی دارد)، به بند کشیدن مبارزان راه آزادی همچون قبل روی آورده است تا به‌خیال خام خود ضمن گرفتن انتقام از توده‌ها، آتش زیر خاکستر مبارزات رشد یابنده میهن را هم خاموش سازد. این روی آوردن اخیر رژیم به سرکوب عبارتند از: صدور حکم ضد قانونی و ضد بشری اعدام برای “شریفه محمدی” در آستانهٔ انتخابات کذایی و تشکیل پرونده‌ای جدید علیه “مریم اکبری منفرد” تا به بند کشیدن فعالان زن در گیلان. فعالان گیلانی سال گذشته در آستانهٔ یک سالگی جنبش زن زندگی آزادی دستگیر شدند و در دوران بازداشت در معرض شکنجه و آزار نیروهای امنیتی رژیم قرار گرفتند و نهایتاً در روندی غیرعادلانه در دادگاه‌های قرون وسطایی رژیم به بیش از ۶۰ سال زندان محکوم گردیدند. هم‌زمان با کوبیده شدن سیلی به چهرهٔ “اسلام سیاسی” و مُهر عدم مشروعیت بر پیشانی رژیم ولایی به‌وسیلهٔ توده‌های مردم در بازی مکرر انتخاب بین “بد و بدتر”، اخراج و تهدید پی در پی وکلا، خبرنگاران، استادان، دانشجویان، پرستاران و دیگر قشرهای مردمی جنبش به‌ویژه معلمان مبارز و آگاه ادامه یافته است. از دستگیری “عاطفه رنگریز”- فعال حقوق زنان در سمنان- و “نگار کور کور”- خواهر دادخواه برادر- گرفته تا به بند کشیده شدن “محسن رنانی”- وکیل مردمی- و اخراج “عزیز قاسم زاده”- معلم شجاع و آزاده- و ایراد فشار مداوم به خانواده‌های دادخواه، همگی سرکوبگری‌هایی‌اند که از وحشت رژیم در برابر ادامه مبارزه و ارتقا یافتن جنبش مردمی ضد استبدادی میهن ما برای به‌وجود آوردن تغییرات بنیادی‌ای که زنان شجاع میهن ما از پیشتازان آن هستند نشان دارد.
در کنار این سرکوبگری‌ها به‌ویژه در روزهای اخیر که با قرار داده شدن پزشکیانِ ذوب شده در ولایت در رأس قوه مجریه توهم بهبود یافتن شرایط اجتماعی و اقتصادی و سیاسی آتی کشور در فضای جامعه به‌خصوص از جانب اصلاح‌طلبان حکومتی پراکنده می‌شود، با این حال توده‌ها و فعالان اجتماعی به این نمایش‌های رسوا و تکراری به‌کارگردانی ولی فقیه همچنان با بی‌اعتنایی کامل می‌نگرند. آنان بهبود آتی شرایط زندگی خود را در تغییرات بنیادی اجتماعی و اقتصادی جستجو می‌کنند و مصمم‌اند با مبارزه‌ای متحد و پیگیر به حاکمیت اسلام سیاسی در میهن پایان بخشند.
تشکیلات دمکراتیک زنان ایران ضمن محکوم کردن صادر شدن حکم سنگین و بی‌اساس اعدام برای “شریفه محمدی”، و در هم‌صدایی با زنان شجاع زندانی سیاسی و همه زندانیان آزادی خواه، با خانواده‌های دادخواه، و با همه نیروها و نهاد‌های صنفی و مدنی مترقی میهن‌مان، آزادی بی‌قیدوشرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی از جمله چهره‌های فعالان زن گیلان مانند “فروغ سمیع‌نیا”، “سارا جهانی”، “یاسمین حشدری”، “شیوا شاه‌سیاه”، “نگین رضایی”، “متین یزدانی”، “آزاده چاووشیان”، و “زهره و زهرا دادرس” ( فعالانی که در روزهای اخیر به زندان‌های قرون‌وسطایی رژیم زن‌ستیز انداخته شده‌اند)، خواهان است. ما معتقدیم که با صدور و اجرای احکام اعدام و زندان و تهدید و اخراج فعالان اجتماعی و مدنی نمی‌توان صدای حق‌طلبی توده‌های محروم و زنان و دختران آگاه ایران و صدای انسانیت را در میهن ما خاموش کرد.
نه به اعدام، آری به زندگی !
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران
۲۳ تیرماه ۱۴۰۳
