انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و آقای دکتر پزشکیان بعنوان رئیس جمهور از صندوق های رای بیرون آمد. بنا به اظهارات بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان سیاسی، برنده اصلی این انتخابات، مردمی بودند که آگاهانه، با تحریم انتخابات به حکومت اسلامی “نه” گفتند.
برخی نخبگان و فعالین سیاسی و اجتماعی در دور دوم با تبلیغ پزشکیان و با ترساندن از تحجر جلیلی، سعی در شکستن صف گسترده مقاومت مدنی مردم داشتند، توانستند درصد بیشتری از مردم را به پای صندوق رای بکشانند.
با اندک تامل و تجربه می‌توان دریافت که با ساختار کنونی نظام، که در راس آن “ولی مطلقه فقیه” قرار دارد، هیچگونه تغییر محسوسی در جامعه نمی‌تواند صورت پذیرد. آن بخش غیر انتخابی و ایدئولوژیک حکومت همه امکانات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی و امنیتی کشور را در اختیار مطلق خود دارد که رئیس قوه انتخابی مجریه در مقابل آن پادویی بیش نیست. این چنین است که آقای جلیلی نماینده این گروه در انتخابات ریاست جمهوری، بعد از انتخاب آقای پزشکیان بی پروایانه می‌گوید که “یا او مطابق با برنامه های ما پیش خواهد رفت و یا ما ورود خواهیم کرد”.
هرچند اغلب مردم ناراضی از اوضاع فلاکت‌بار کشور، با امید به بهبود حداقلی در اوضاع زندگی شان و کمتر شدن مزاحمت های گشت‌های ارشاد، در این انتخابات مشارکت نموده و به پزشکیان رای دادند. اما متاسفانه برخی از نخبگان و رهبران سیاسی و اجتماعی که مسلما روشنفکران آگاه و اندیشمند جامعه بایستی باشند، با تشویق به رای دادن، آگاهانه رای به تحکیم پایه های حکومت “ولی فقیه” دادند. در شرایط کنونی با توجه به حاکم بودن جو اختناق و سرکوب، مردم تنها با تحریم انتخابات فرمایشی و “نه” قریب به اتفاق به آن می توانستند اعتراض خود به سیاست های حکومت را با کمترین هزینه نشان دهند. در مقابل اعتراضات گسترده مردم، “هسته سخت قدرت” نیز نمی‌تواند مقاومت کند. سیاست تحریم انتخابات و “نه” به حکومت ، سیاست درستی بود.
با توجه به شرایط کنونی که تصمیم های راهبردی توسط ولی فقیه و هم اندیشان او اتخاذ میگردد، آقای پزشکیان توانایی بهبود بخشیدن به اوضاع نا بسامان کشور را ندارد. در چند روز اخیر نیز با اعمالشان به او نشان دادند که درب بر کدام پاشنه می‌چرخد.
در تورکمن صحرا نیز همانند سایر نقاط ایران، اکثریت مردم در انتخابات شرکت نکردند. آنهایی هم که شرکت کردند اکثرا به آقای پزشکیان رای دادند. بخشی از نیروهای “اصلاح طلب” حکومتی تورکمن با عناوین پر طمطراقی همچون “شورای راهبردی…” مردم را به شرکت در انتخابات تشویق کردند. اکنون برخی از آنها ، بعد از انتخاب آقای پزشکیان بدنبال پست و مقام و رانت های حکومتی هستند. جامعه مدنی تورکمن حق شرکت در مدیریت دولتی جامعه تورکمن را دارد و مدیران توانا و تحصیلکرده ای در میان تورکمنها هستند. اما تاکنون، معیار حکومت برای انتصاب در پست های کلیدی، نه کارایی و توانایی ها، بلکه میزان وفاداری آنها به ایدئولوژی نظام بوده است. اغلب تورکمنهایی که در چند سال اخیر، مقام هایی همچون فرمانداری آق قلا را داشتند، در واقع کارگزارانی بودند که وظیفه شان پیشبرد سیاست‌های مخرب نظام در منطقه بوده است.
مطالبات عمومی مردم در هر زمینه ای می‌تواند موثر باشد. تورکمنها “ضرب المثلی” دارند “ایل گویجی، سیل گویجی” یعنی “قدرت از آن مردم است”.
تورکمن های دمکرات ایران
۲۲ تیر ۱۴۰۳
