همانگونه که انتظار می رفت، چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران، با وجود سه رقیب اصلی، دو مرحله ای شد. در دور اول انتخابات ریاست جمهوری، طبق آمار رسمی وزارت کشور، تنها نزدیک به ۲۰ درصد از واجدین شرایط انتخابات به نامزدهای “جبهه انقلاب” که نمایندگان اصلی سیاست و قدرت اصلی کنونی حاکم بر جمهوری اسلامی هستند، رای دادند. بیشینه مردم رای ندادند، گروهی رای سپید دادند، و بالاخره بخشی از مردم آقای پزشکیان که شعار تغییر می دهد را انتخاب کردند.
علیرغم شک و تردیدهایی که اینجا و آنجا به سلامت شمارش آرا وجود دارد، نتایج آشکارا بیانگر خواست بیشینه شکننده مردم به تغییر و نمایانگر اعتراض آنان به حکمرانی تبعیض گرا، سرکوب گر، ناکارآمد و حامی برگزیدگان چپاولگر است.
در دور دوم انتخابات، دو نامزدی که در برابر هم قرار می گیرند، هر چند در وفاداری به نظام جمهوری اسلامی و ولی فقیه مشترک اند، اما به لحاظ اهداف، گرایشات، تعلق جناحی و طیف حامیان، و خصوصیات شخصی و کارنامه گذشته، تفاوت های بارزی دارند.
نگرش تندروانه، بنیادگرایانه و فرقه گرایانه آقای جلیلی، که مورد تایید آیت الله مصباح نیز قرار گرفته بود، بروز آشکارا مخربی در تمامی فعالیت های سیاسی او در عرصه داخلی و عملکرد دیپلماتیک او در صحنه بین المللی داشته است.
آقای جلیلی مورد حمایت جبهه پایداری است که از زمان تشکیل آن در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد تاکنون روز به روز بر قدرت و نفوذش در ارکان حاکمیت جمهوری اسلامی افزوده شده است. جبهه پایداری با تکیه بر تشکیلات منسجم و پرسابقه انجمن حجتیه، همچون جریان اخوان المسلمین در کشورهای عربی، در کار حذف مرحله به مرحله همه رقبای سیاسی خود از صحنه، و برقراری حکومت خالص خود است. ریاست جمهوری رئیسی، و حذف اصول گرایان معتدل تر و سنتی، جایگاه این گروه را تحکیم بیشتری بخشید. تسخیر احتمالی جایگاه ریاست جمهوری و انتخاب رهبری همسو آخرین حلقه های تسخیر قدرت توسط اینان خواهد بود.
در صورت تسخیر جایگاه ریاست جمهوری توسط جلیلی و نگرش تندروانه، بنیادگرایانه و فرقه گرایانه، پروژه های شکست خورده و خانمان سوز “خالص سازی” و “برقراری جامعه و تمدن اسلامی”، با شدت بیشتری دنبال خواهند شد، و سیاست منطقه ای و جهانی تشنج زاتری در انتظار ایران خواهد بود.
در برابر جلیلی، پزشکیان قرار دارد که به پاکدستی و راست گویی شهرت دارد. او به رغم سابقه اعتقاد به نظام ولایت فقیه، و گفتارها و عملکرهای قابل نقد، در موارد متعددی از حقوق و خواست های مردم در چارچوب نظام دفاع کرده است و اینک در کارزار مبارزات انتخاباتی تمایل خود به اعتدال و خشونت پرهیزی و آشتی پذیری در سیاست داخلی و خارجی را آشکارا بیان می کند.
هر چند ترکیب پشتیبانان آقای پزشکیان و صحبت های ایشان نوید تعدیل عمل گرایانه در سیاست های داخلی و خارجی ج. ا. را می دهد، اما سخنان و مواضع ایشان در موارد بسیاری هنوز بیشتر بیان اهداف و آرزوهای گاه تناقض آمیز ایشان است تا برنامه ای عملی با شناخت و توجه به امکانات و موانع مشخص.
با این وجود پیروزی احتمالی آقای پزشکیان و امید و حرکتی که خواست های مطرح شده او در بخش هایی از جامعه ایجاد کرده است، به معنای امکان و احتمال پس نشاندن تندروترین جناح های بنیادگرا در ساختار قدرت خواهد بود و می تواند شرایط بهتری برای جان گرفتن جامعه مدنی فراهم کند.
آقای پزشکیان تنها هنگامی می تواند، علیرغم موانع ساختاری بهبود و توسعه، دولتی کارا داشته باشد که رهبری کمابیش با او همراه و همدل باشد. پذیرش پیروزی او در انتخاباتی با اختلاف اندک آرا، شاهدی بر این همسویی در ابتدای کار خواهد بود.
بخشی از مردم و به ویژه روشنفکران منتقدی که اینبار با گرو گذاشتن آبرو و اعتبار خود، به آقای پزشکیان رای می دهند، از ایشان انتظار وفاداری به شعارهای انتخاباتی خود و اجرای گام به گام آنها را دارند. رای مردم مشروط است. اگر ایشان نتواند و یا نخواهد در برابر تعدی به زنان بخاطر حجاب اجباری ایستادگی کند، از حقوق مصرح مردم در قانون اساسی چون حق تشکل و تجمع و آزادی بیان، دفاع نکند و ما باز شاهد سرکوب های خونین باشیم، اگر با فعالیت های فراقانونی و شبه قانونی عناصر خودسر و گروه های پرنفوذ و مخربی چون جبهه پایداری برخورد نشود، اگر گامی در راه تشنج زدایی و عادی سازی روابط خارجی برندارد، و اگر به کارآمدتر کردن دستگاه اجرایی و کم کردن فساد و بهبود وضعیت اقتصادی همت نگمارد، حمایت رای دهندگان را به سرعت بر باد خواهد داد. حداقل خواست مردم از او در برابر موانع ساختاری نظام، داشتن صداقت و شجاعت در بیان روشن حقایق و موانع است.
جلیلی نماد ادامه و تشدید، و پزشکیان نماد تعدیل و تصحیح سیاست های کنونی جمهوری اسلامی است.
حزب دمکراتیک مردم ایران انتخاب آقای جلیلی را گامی بسیار خطرناک در بسته شدن حلقه قدرت جریان تندرو و بنیادگرای پایداری-حجتیه ای می بیند، و برای نه گفتن به این جریان مردم را دعوت به رای دادن به آقای پزشکیان می کند.
انتظار حداقلی ما از آقای پزشکیان این است که در صورت ناتوانی در اجرای حداقل خواست های مردم و شعارهای انتخاباتی اش، مشکلات را با مردم در میان بگذارد و استعفا بدهد.
نتیجه این انتخابات هر چه باشد، تکیه گاه و خواستگاه اصلی تغییر همچنان جنبش مدنی و اعتراضی ایران باقی خواهد ماند.
حزب دمکراتیک مردم ایران
سیزدهم تیرماه ۱۴۰۳
همه کامنت ها ، همه کامنت ها را منتشر کنید ، ممیزی نکنید ، از طنز و بذله گویی نهراسید .
من رای نمی دهم- تو رای نمی دهی- او رای نمی دهد
ما رای نمی دهیم – شما رای نمی دهید – ولی ایشان می دهند
این به اصطلاح حزب که نزدیکی گسست ناپذیر با خط فرخ نگهدار دارد علیرغم تحریم گسترده انتخابات توسط مردم، حالا مردم را تشویق به شرکت به نفع پزشکیان می کند. تازه این به اصطلاح حزب که نه سایت اینترنتی دارد، نه نشریه دارد، نه کانال یوتیوپ دارد و نه شبکه اجتماعی که نشان دهد حداقل موجودیتی دارد، آمده اعلامیه پشتیبانی از پزشکیان را می دهد. دوستان چنانچه ادرسی، نشریه ای و یا شبکه اجتماعی از این به اصطلاح حزب دارید اطلاع رسانی کنند تا من هم مطلع شوم.
جناب بابک امیر خسروی را گوگل سرچ کنید.