ریشی سوناک، نخست وزیر بریتانیا، در نیمه ماه مای در پی شکست سنگین محافظه کاران در انتخابات محلی شوراهای شهر، تاریخ برگزاری انتخابات سراسری را برای ۴ ژوئیه (۱۴ تیر) تعیین کرد و گفت که بریتانیایی‌ها می‌توانند آینده خود را در این رای‌گیری انتخاب کنند؛ هر چند که انتظار می‌رود حزب متبوع او یعنی حزب محافظه‌کار پس از ۱۴ سال در درست داشتن قدرت، این بار از حزب اپوزیسیون کارگر شکست بخورد.
مردم بریتانیا روز پنجشنبه برای انتخاب ۶۵۰ عضو جدید مجلس عوام به پای صندوق‌های رأی می‌روند. نظرسنجی‌ها از شکست سنگین محافظه کاران و پیروزی تاریخی حزب کارگر خبر می دهند اما این همان حزبی نیست که زمانی جرمی کوربین چپ گرا رهبر آن بود.
حزب کارگر از سال ۲۰۱۰ میلادی تا کنون دیگر در قدرت نبوده است و در آخرین انتخابات سراسری سال ۲۰۱۹ نیز شکست قابل توجهی از محافظه‌کاران به رهبری بوریس جانسون متحمل شد؛ اما در ماه گذشته در انتخابات محلی با اختلاف قابل توجه ۲۶ درصدی به پیروزی دست یافت و همین رویداد آغاز اقبال مردم نه فقط به حزب کارگر بلکه تغییر در صحنه سیاسی بریتانیا شده است.
اندرو موری با جرمی کوربین در مورد کمپین مستقل او، تغییر جهت حزب کارگر به راست، ظهور یک جنبش صلح پررونق به عنوان فرصتی برای سیاست‌های آینده، و قصد او برای «مبارزه تا انتها برای هر آخرین رأی» گفتگو کرده است.
***
جرمی کوربین بیرون تالار شهر ایزلینگتون، شمال لندن، بعد از تحویل اوراق نامزدی خود برای انتخابات عمومی عکس می‌گیرد.
آیا جرمی کوربین پیروز خواهد شد؟ این سوال نگران‌کننده‌ای است که هر روز هزاران بار توسط زنان و مردان چپ‌گرا در سراسر بریتانیا و جهان پرسیده می‌شود.
جرمی کوربین نماینده پارلمان ایزلینگتون شمالی در سطح جهانی به عنوان یکی از برجسته‌ترین مدافعان صلح و عدالت اجتماعی شناخته می شود.
نگارنده گزارش به یاد می‌آورد آخرین باری که سوال در باره پیروزی جرمی کوربین طرح شد، در انتخابات عمومی ۲۰۱۰ بود؛ زمانی که این ترس وجود داشت رکود حزب کارگر در نظرسنجی‌ها حتی می‌تواند به حذف کوربین از صحنه سیاسی منجر شود.
به عنوان یکی از طرفداران او در آن زمان، به جمع آوری رای برای او پرداختیم. واکنش مردم اطمینان‌بخش بود. تقریباً هر دربی که کوبیده شده برای جرمی قابل اطمینان بود.
بعداً به او گفتم: “این کرسی نمایندگی تا زمانی که بخواهید مال شماست.”
البته کنار آن جایی برای “کی یر استارمر” [رهبر فعلی حزب کارگر] فاسد، بی صداقت و کینه جو نبود. به دلایلی که اکنون همه می‌دانند، در یازدهمین کمپین انتخاباتی جرمی کوربین در حوزه انتخابیه‌اش، اولین باری است که او به عنوان کاندیدای حزب کارگر شرکت نمی‌کند.
پنج سال پیش او رهبری مبارزه ی حزب کارگر به سمت قدرت را بر عهده داشت. در دوره رهبری، او کاری کرد که نخبگان حزب هرگز نمی‌تواند آن را ببخشد – آنها را ترساند. کی یر استارمر ابزار انتقام آنهاست.
برای مصاحبه با کوربین در یک کافه در حاشیه ی ایستگاه “فینزبری پارک”، نزدیک به ستاد انتخاباتی او، از وی می خواهیم به بررسی آنچه از حزب نزدیک به ۶۰ ساله‌اش باقی مانده بپردازد.
«خیلی غم‌انگیز است. وقتی که من از رهبری کنار رفتم، حزب ۶۰۰،۰۰۰ عضو داشت، در حال ساختن یک سازمان اجتماعی مردمی بود، که به مدت دو سال توسط دولت به تأخیر افتاده بود.
این جهت‌گیری ما بود – یک حزب گسترده، مبتنی بر جامعه و کمپین‌های مردمی. حالا این حزب بسیار متمرکز شده است. احزاب محلی مثل ایزلینگتون شمالی Islington North با تحقیر مطلق از سوی حزب ملی برخورد شده‌اند.»
مبارزه انتخاباتی او محلی و متمرکر در یک منطقه است و واقعاً حزب سابقش را مورد حمله قرار نداده است.
با اشاره به این نکته، کوربین تأیید می‌کند که «اگر حزب کارگر پایگاه اجتماعی مردمی را که برای عدالت اجتماعی و صلح مبارزه می کنند از دست بدهد، فقط به یک وسیله بی‌روح تبدیل می‌شود.»
این بهای آن اجماع است که کوربینیسم به طور موقت درهم شکست و اکنون در حال بازسازی پیشرفته آن است. در سطح ملی، این یک کارزار خشک است.
«تشابه پیشنهاد اقتصادی؛ هر دو حزب [محافظه کار و کارگر] برای طرح های یکسانی هزینه در نظر گرفته اند، هر دو حزب رژیم مالیاتی مشابهی را وعده می‌دهند، به این ترتیب نابرابری‌های ۱۵ سال گذشته، در برنامه‌های اقتصادی برای آینده تثبیت شده است.»
بنابراین، در یک فضای موازی و مناسب تر، اگر جرمی کوربین امروز رهبری کمپین حزب کارگر را بر عهده داشت، چه کار متفاوتی انجام می‌داد؟
«اول، من فساد توری‌ها در رابطه با قراردادهای کووید، کل برنامه واگذاری NHS به شرکت های خصوصی، و پروژه PFI در مدارس را افشا می‌کردم.
«دوم، من یک پیشنهاد اقتصادی هماهنگ برای بازتوزیع قدرت و ثروت ارائه می‌کردم. چرا در برنامه انتخاباتی حزب کارگر به اقتصاد ۶۰ بار اشاره شده و به نابرابری فقط یک بار؟»
در مورد قوانین مالی شرم آور که هر دو جناح پارلمان را به هم گره زده و زبان آنها را بسته است: «چه کسی این برنامه ها را کشف کرد؟ و آنها چه معنایی دارند؟ موفقیت اقتصادی در نحوه خدمت‌رسانی به همه مردم است. ایجاد ثروت یک چیز است، اما با ثروتی که ایجاد شده چه می‌کنید؟»
سوالات خوبی که تعداد کمی در کمپین ۲۰۲۴ می‌پرسند. اما فاصله زیادی از کاندیدای نخست‌وزیری تا تلاش برای ورود مجدد به مجلس به عنوان یک مستقل است.
جرمی کوربین نامزد انتخاباتی پارلمان شک ندارد که همچنان تفاوت ایجاد خواهد کرد. «من مطمئن هستم که هم‌پیمان‌های زیادی پیدا خواهم کرد. همه بر اساس یک برنامه به پارلمان انتخاب می‌شوند اما آنها همچنین تحت فشار رای دهندگان خود هستند.»
اولین هدف او «کاهش سقف مزایای دو فرزند است. برداشتن آن حدود ۳۰۰,۰۰۰ کودک را از بدترین فقر خارج می‌کند. هزینه‌اش ۱.۳، تا ۱.۴، میلیارد پوند خواهد بود.»
و او برای تغییر قوانین به طوری که مقامات محلی واقعاً بتوانند ساخت مسکن اجتماعی را آغاز کنند، مبارزه خواهد کرد، موضوعی که احتمالاً بیش از هر نماینده دیگر بر آن تسلط دارد.
او هزینه مسکن برای زوج‌های جوان را برجسته می‌کند که “کارگران طبقه پایین را از مناطقی مثل این خارج می‌کند.
“هرگاه بحثی در مورد بحران مسکن پیش می‌آید، نیاز به مسکن بیشتر مورد توافق قرار می‌گیرد، سپس صحبت‌ها در مورد نرخ‌های وام مسکن، توسعه‌های جدید است اما هرگز در مورد مسکن اجتماعی بیشتر نیست.
“ما هنوز بهای حق خرید تاچر را می‌پردازیم,” او می‌گوید. شورای ایزلینگتون تازه ۳۰۰ خانه را که فروخته شده بودند، بازخرید کرده است.
او این حرکت را به عنوان کمک به خانواده‌های کارگر خوشامد می‌گوید، اما اشاره می‌کند که خانه‌ها با تخفیف فروخته شده و اکنون به قیمت بازار بازخرید می‌شوند، با یادآوری توصیف دیو نلیست، نماینده سابق کارگر، از حق خرید به عنوان “فروش اسکناس ده پوندی به قیمت یک پنج پوندی.”
او به عنوان یک مستقل پرشور روی این مسائل و دیگر مسائل مبارزه خواهد کرد. کوربین یادآور نماینده فقید تام دیلی‌یل است. “تام به من گفت ‘هرگز از خسته کننده بودن نترس.’ درباره بلگرانو مردم به او خندیدند اما او درست می‌گفت.”
همانطور که همیشه، جرمی کوربین وقتی در مورد مشکلات اجتماعی در زمین، به ویژه در حوزه انتخابیه خود، یا خطراتی که جهان به طور کلی با آن مواجه است صحبت می‌کند، روان‌ترین و راحت‌ترین است. من به او هشدار اخیر جورج گالووی را مطرح می‌کنم که بریتانیا ممکن است تا شش ماه دیگر در جنگ باشد.
“جورج در این مورد اشتباه نمی‌کند. ما به سمت یک وضعیت بسیار بسیار خطرناک در حال حرکت هستیم. هزینه‌های دفاعی به ۲.۵ درصد افزایش خواهد یافت و صدای‌های بلندی وجود دارند که می‌گویند باید حتی بیشتر، به ۳ درصد برسد.”
او به وسواس هر دو حزب «به نقش نظامی جهانی بریتانیا اشاره می کند – و می گوید برای چه ما در حال پرداختن به جنگ سرد با چین هستیم، و هزینه‌های هنگفتی را برای پیمان زیردریایی هسته‌ای Aukus متحمل می‌شویم و کاری برای برقراری صلح انجام نمی‌دهیم، نه در جنگ اوکراین و نه در فلسطین.
پس از انتخاب مجدد، «من آن صدای صلح خواهم بود»، و این تعهد سیاستمداری نادر است که می‌توانید کاملاً مطمئن باشید که تحقق خواهد یافت.
من از او سوالی می‌پرسم که پیوسته طرح شده است، همانطور که کی یر استارمر برای از بین بردن چپ در حزب کارگر کار کرده است. آیا او – آیا ما، از آنجایی که نگارنده در آن زمان با او همکاری داشت – باید به طور مشابه بی‌رحم می‌بودیم؟
«من خیلی به این موضوع فکر کرده‌ام. ما به طور جدی سطح ممانعت و مسدود شدن توسط ماشین حزبی را دست کم گرفتیم.
می گوید: «در سال ۲۰۱۷ ما کاملاً از دروغگویی دستگاه حزب بی خبر بودیم». و استناد می کند به پروژه مخفی اعطای وجوه به نامزدهای مورد نظر جناح راست که بدون اطلاع دبیرکل وقت حزب، ایین مک نیکول انجام می شد.
با این حال، کوربین واقعاً به سوال پاسخ نمی‌دهد، بیشتر اشاره می کند به یک پروژه جالب و مورد علاقه اش در باره انتقال دفتر رهبر حزب کارگر از خانه‌های سیاسی خفه‌کننده به جاده اوستون، پروژه ای که هرگز اجرا نشده است.
این می توانست جو را تغییر دهد، اما نه لزوماً توازن نیروها را. در حال حاضر، کوربین نسبت به هر گونه پروژه ای برای یک حزب سوسیالیست جدید بی اعتنا به نظر می رسد، اما سرشار از شور و شوق برای جنبش همبستگی غزه و کمپین های مردمی است که به وجود آورده است.
“بحران غزه خیلی از مردم را تکان داده و به حرکت در آورده است. من فکر می‌کنم فرصت برای بازگشت به سیاست که توسط جنبش صلح به وجود آمده با مردمی که برای عدالت اجتماعی گرد هم می‌آیند آینده دارد.
“اگر می‌خواهید بدانید آینده چگونه خواهد بود، به تظاهرات‌ها نگاه کنید، مردم از همه ی اقشار و گروه های اجتماعی، مذاهب، نژادها. همه اینها راهی به جلو است.
“این شامل تعداد زیادی از افراد در حزب کارگر می‌شود که خواسته‌های سیاسی رادیکالی دارند” اما همچنین موجی از کاندیداهای مستقل که در این انتخابات حزب کارگر را به چالش می‌کشند.
او می‌گوید: «مردم مانند اندرو [فینشتاین] و لیان [محمد] در همان جهت کار می‌کنند.
“من انتظار دارم که پس از انتخابات شاهد یک جنبش سیاسی مردمی، یک جامعه از فعالیت های مردمی باشم.” در ایسلینگتون، او متعهد شد که یک مجمع مردمی را برای پاسخگویی به آن تأسیس کند.
بعداً در همان روز مصاحبه، یک نظرسنجی منتشر می‌شود که نشان می‌دهد کوربین از کاندیدای حزب کارگر، پرافول نرگوند، که به طور دقیق از همه مناظرات عمومی و تقریباً همه بررسی‌های رسانه‌ای خودداری کرده است، با فاصله‌ای واضح اما نه غیرقابل عبور عقب‌تر است.
بخشی از مشکل این است که باید رای دهندگان را به این واقعیت آگاه کنند که پس از ۴۱ سال، رای به حزب کارگر و رای به جرمی کوربین دیگر یکسان نیستند.
“من به مردم توضیح می‌دهم که من همان جرمی کوربین هستم – همان ارزش‌ها، همان اصول، همان سطح انرژی.
کوربین می گوید: “من به این کار توسط رهبری حزب کارگر مجبور شدم؛ به شکلی رفتار کردند که هیچ رهبری دیگری انجام نداده است,”
او اعتراف می‌کند که “مردم دچار سردرگمی می‌شوند و هفته اول بسیار پیچیده بود,” مشکلی که با توجه به تعویق‌های مکرر و این واقعیت که کوربین تا پس از اعلام انتخابات قصد خود برای مبارزه به عنوان یک مستقل را اعلام نکرده بود، تشدید شده است.
با این حال، او تلاش زیادی در روشن‌سازی مسائل داشته است. در آخر هفته گذشته ۱۰۰۰ کمپینر از همه جهات برای ستاد تبلیغاتی او حضور پیدا کردند، بر در ۴۰,۰۰۰ خانه کوبیدند و جزواتی را در هشت زبان مختلف توزیع کردند.
کمپین او به داده‌های رای‌دهندگان حزب کارگر دسترسی ندارد اما، همانطور که او اشاره می‌کند، مقدار زیادی از داده‌های ارزشمند در ذهن مردم وجود دارد. همه هشت رهبر کمپین منطقه ای او کهنه‌کاران حزب کارگر هستند.
بنابراین توده ها علیه ماشین هستند. این فیلم Beauty and the Beast با پایان تضمین شده دیسنی نیست – واضح است که دستگاه می تواند پیروز شود.
انواع داستان های کاوشگر وجود دارد، اما داستان های تهدیدآمیز شامل افرادی می شود که اصلا گیج نیستند، کوربین را به خاطر فداکاری اش تا اوج آسمان ستایش می کنند، اما همچنان قصد دارند به حزب کارگر رای دهند.
“این یک کار تمام نشده نیست. من تا آخرین لحظه برای آخرین رای مبارزه خواهم کرد,” کوربین تأیید می‌کند. او – ما – به آن نیاز خواهیم داشت.
بنابراین – برگردیم به سوال. از پرسیدن دست بردارید و در خیابان‌ها شروع به پاسخ دادن کنید. و این کار را برای هدفی انجام دهید که جرمی کوربین مظهر وعده های گمشده اما فراموش نشده کوربینیسم است.
برای خود نگران نباشید. ما قصد داریم راهی برای حفظ این تعهد به سوسیالیسم و عدالت اجتماعی پیدا کنیم، و من بخشی از آن خواهم بود، صرف نظر از نتیجه انتخابات.»
برای کوربین نگران نباشید. “ما در حال کار بر روی راهی برای حفظ این تعهد به سوسیالیسم و عدالت اجتماعی هستیم و من بخشی از آن خواهم بود، هر نتیجه‌ای که انتخابات داشته باشد.»
و با این مانیفست برای زندگی ما کافه را ترک می‌کنیم، اما هر چند قدم که پیش می رویم با انبوه جمعیتی که می خواهند تبریک بگویند محاصره می شویم.
منبع: مورنینگ استار
