روز ۲۰ خرداد تبلیغات “انتخابات” ریاست جمهوری ۱۴۰۳ شروع شد و در خلال این روزها، هر کدام از کاندیداها شاهد تجمعات متعددی از سوی طبقه کارگر و درد مشترک نیروی کار بودند.
کاندیداها اعتصاب عظیم کارگران پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی را نظاره و مبارزات کارگران ارکان ثالث و قراردادی نفت و گاز را هم مشاهده کردند.
کاندیداها شاهد تجمع بازنشستگان در روزهای ۲۰ خرداد و ۲۳ خرداد در مقابل سازمان برنامه و بودجه بودند و همچنین تجمع بازنشستگان مخابرات و فرهنگیان و بازنشستگان تأمین اجتماعی را در شوش، اصفهان، زنجان، تبریز، سنندج و شهرهای دیگر را نیز دیدند.
کاندیداها می‌دانند مزد کارگر زیر خط فقر است و تازه از همان مزد ناچیز مالیات نیز کسر می‌شود. می‌دانند که تورم در سال گذشته بیش از ۴۰ درصد بود و وزیر قلدر کار، بدون تایید نماینده کارگران، ۲۲ درصد و ۳۵ درصد افزایش دستمزد را تصویب کرد.
کاندیداها از گرانی و تورم بی‌سابقه و وضع معیشت کارگران خبر دارند؛ جالب است که دیگر حتی زحمت وعده دروغ هم به خودشان نمی‌دهند! در عوض همگی وعده افزایش قیمت بنزین را دادند و برای خوشایند سرمایه‌داران وعده افزایش هر چه بیشتر خصوصی‌سازی و رسیدگی به مشکلات اتاق بازرگانی و سرمایه‌داران را تکرار کردند.
با تجربه چندین ساله از سرکوب و استثمار سازمان‌یافته، ما هیچ امیدی به حل مشکلات طبقه کارگر از سوی نمایندگان طبقه سرمایه‌دار نداریم و تنها متکی به مبارزات متحدانه کارگران برای احقاق حقوق‌مان هستیم.
خواسته‌های حداقلی ما شامل افزایش دستمزد مطابق با سبد معیشت، بریدن دست پیمانکاران و اجرای طرح ۱۴ روز کار و۱۴ روز مرخصی در شرایط طاقت فرساو برای کمی قابل تحمل‌تر کردن شرایط اسفباری است که سرمایه‌داران و پیمانکاران زالو صفت و حامیانشان برای ما به وجود آورده‌اند.
ما دوست و دشمن طبقاتی‌مان را تشخیص می‌دهیم و می‌دانیم که تا قدرت در دست سرمایه‌داران است ما کارگران چاره‌ای جز مبارزه طبقاتی و متشکل برای رفاه و آزادی‌مان نخواهیم داشت.
کارگران بیدارند
از استثمار بیزارند
جمعی از کارگران پروژه‌ای عسلویه و جنوب کشور
