اخبار روز: امروز یکشنبه سوم تیر ماه ۱۴۰۳، در حالی که حکومت و مسئولین حکومتی در حال داغ کردن تنور نمایش انتخاباتی هستند، بازنشستگان تامین اجتماعی، فولاد و فرهنگی بار دیگر با شعار « عدالتی ندیدیم، ما دیگه رای نمیدیم » و « مناظره چه خوبه ، اما همش دروغه » در اعتراض به وضعیت نابسامان معیشتی و درمان به خیابان ها آمدند. کارزار اعتصابی کارگران پیمانی نفت و گاز در حال تداوم و گسترش است.
در تهران بازنشستگان تامین اجتماعی برای اجرای ماده ۹۶ قانون و متناسب سازی دست به تجمع زدند. در این تجمع آقای اسماعیل گرامی در خصوص نامه‌نگاری به مسئولان برای تجمع کنندگان سخنرانی کرد. در این تجمع شعار هایی از جمله « معلم زندانی آزاد باید گردد » و « کارگر زندانی آزاد باید گردد » از سوی معترضین داده شد.
در تهران همچنین روز شنبه ۲ تیر ماه فرهنگیان و کارکنان آموزش و پرورش در برابر وزارت آموزش و پرورش، در اعتراض به وضعیت بد معیشتی و پایمال شدن حقوق خود تحصن اعتراضی برگزار کردند.
مطالبه این شهروندان؛ تحقق وعده های اقتصادی مسئولان، رفع مشکلات صنفی و برخورداری از حق امنیت شغلی و اقتصادی عنوان شده است. این بازنشستگان، خواستار اجرای ماده ۹۶ قانون متناسب سازی حقوق، رفع مشکلات اقتصادی، اجرای، پرداخت مطالبات معوقه، مزایا و برون رفت از این وضعیت هستند.
در رشت نیز بازنشستگان مقابل سازمان تامین اجتماعی در اعتراض به وضعیت نابسامان معیشتی و درمان با شعار « تا حق خود نگیریم ، از پای نمی نشینیم » به اعتراضات خود ادامه دادند.
در کرمانشاه همچنین تجمع مشترک بازنشستگان تامینی ، کشوری و فرهنگی مقابل خیابان تامین اجتماعی با فریاد « عدالتی ندیدیم، ما دیگه رای نمیدیم » ، « مناظره چه خوبه ، اما همش دروغه » ، « آقازاده امریکاس، تورمش مال ماست » و « روسری رو رها کن ، فکری بحال ما کن » برگزار شد.
در شوش (استان خوزستان) نیز تجمع اعتراضی بازنشستگان و مستمری بگیران تأمین اجتماعی در برابر سازمان تأمین اجتماعی شهرستان در شرایط گرمای شدید ، در اعتراض به فشارهای معیشتی و سختی گذران زندگی و پایمال شدن حقوق خود برگزار شد.
در این تجمع شعارهایی از جمله « نه مجلس، نه دولت، نیستن به فکر ملت » داده شد.
بازنشستگان فولادی نیز در اصفهان، اهواز و مازندران ( البرز مرکزی ) دست به تجمع و راهپیمایی زدند.
بازنشستگان فولاد، خواستار پرداخت کامل معوقات سال ۱۴۰۰، حفظ ماهیّت فولادی با تغییر مفاد پیش‌نویس اساس‌نامه صندوق بازنشستگی فولاد، تکمیل اجرای طرح همسان‌سازی بر مبنای ویژگیهای شاغل فولادی، رفع مغایرتهای قانونی در صندوق بازنشستگی فولاد، قبل از تعیین هر چشم‌اندازی برای صندوق مذکور، بازگشت جایگاه واقعی صندوق فولاد در برنامه هفتم توسعه هستند.
گسترش و تداوم کارزار اعتصابی کارگران پیمانی نفت و گاز
کارگران پروژه‌ای پیمانی در شرکت‌های دشت عباس و شرکت ثمین و داربست بندان پیمانکاری زمان پور، روز چهارشنبه ۳۰ خرداد با مطالبه افزایش دستمزد و ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت» اعتصاب خود را آغاز کردند.اینک، در روز سوم اعتصاب، کارگران پروژه‌ای بخش‌های مختلف با همان خواسته‌های طبقاتی و برآورده نشده‌ی اعتصاب سه ماهه‌ی۱۴۰۰ اوج و گسترش دیگری یافته است. روز سوم اعتصاب کارگران چند شرکت و کارخانه دیگر به آن پیوستند.
دو هفته پیش، در این کارار طبقاتی، در روز ۲۱ ماه مه، ۴ خرداد، شماری از کارگران داربست‌بند شرکت «گسترش صنعت پادنا»، برق و ابزار دقیق شرکت «ستاره تاراز» در سایت یک بوشهر، برق و ابزار دقیق شرکت «جهانپارس» مس سرچشمه، پتروشیمی دهلران در دشت عباس و رنگ و عایق شرکت سازه پاد در سایت یک بوشهر دست به اعتصاب زده و کارگاه‌های را ترک کرده بودند.
خواست‌های کارگران از جمله پرداخت فوری دستمزدهای پرداخت نشده، بهبود وضع خوابگاه‌ها و مراکز عمومی بهداشتی محیط‌های کار و ایمنی کار ، و نیز «برکناری مسئولان فاسد و ناکارآمد، حذف کامل سقف حقوق، اصلاح کف حقوق، حذف محدودیت حق سنوات بازنشستگی، عودت کسورات مازاد مالیات دو دهه، اجرای کامل ماده ۱۰ با وجود ظرفیت‌های قانونی و پرداخت بک-پی ماده ۱۰، عدم تحریف اساسنامه‌ی صندوق بازنشستگی نفت و حذف تفکیک تبعیض‌آمیز مشاغل مناطق عملیاتی عنوان شده است. درادامه همین اعتصابات و خواست‌ها اینک کارزاری گسترده‌تر با همان خواست‌ها شکل گرفته است.
حذف پیمانکاران، افزایش دستمزد و روز کار ۱۴-۱۴ یا ۱۴ روز کار و ۱۴ روز ترمیم برای بازیابی توان از دست رفته، از جمله مهمترین خواسته‌های کارگران هستند.
«حذف پیمانکاران» مهمترین خواست این برهه‌ی کارگران پیمانکاری‌ها‌است. کار در حوزه‌های نفت و گاز و پتروشیمی، بنا به همان قوانین کار سرمایه، کار سخت به شمار می‌آید، اما کارگران باک «قراردادهای» سفید امضا و کوتاه مدت و کمتر از سه ماهه، نابرخوردار از دستمزد حداقل، بیمه و دیگر موازین همان قوانین ضد انسانی سرمایه‌داران حاکم و حکومت اسلامی‌اشان، دستمزدی تا چند برابر کمتر از نیروهای رسمی وزارت نفت دریافت می‌کنند و بسیار کمتر از همان حقوق استثماری کارگران رسمی برخوردار هستند.
