کی اصلاح طلب بود، کی اصولگرا؟! زنگ انشای چهارساعته ی شش نامزد ریاست جمهوری که تمام شد، بیشتر مشخص شد شورای نگهبان در چینش این شش نفر چقدر آگاهانه عمل کرده تا هم به تعبیر جناح های حکومتی، با تایید صلاحیت یک اصلاح طلب «ذوب در ولایت» انتخابات را «داغ» کند و هم در چارچوب مرزهای تعیین شده توسط «رهبر» بماند و چالش های انتخاباتی مثل سال ۸۸ به خیابان کشیده نشود.
برای کسانی که چهار ساعت پای حرف های این ۶ نفر در این مناظره خسته کننده یا به تعبیر سایت عصر ایران «زنگ انشا» نشستند، دشوار بود بفهمند چه کسی اصلاح طلب است، چه کسی میانه رو است و اساسا فرق آن ها با هم چیست؟ همه شان تاکید کردند باید برنامه ی هفتم توسعه بهتر اجرا شود، همه شان تاکید کردند باید خصوصی سازی بشود و «مردم» امور اقتصادی را در دست بگیرند، همه شان تاکید کردند باید تورم کاهش پیدا کند، همه شان گاه گریزی به «بازنشسته» و «کارگر» زدند، همه شان تاکید کردند باید متخصصین و کارشناسان به کار گرفته شوند، همه شان تاکید کردند فقر و گرانی بد است، همه شان تاکید کردند باید برنامه داشت و… گاه نیز تکه هایی به هم انداختند.
این مناظره انتخاباتی حتی بی روح تر و بی جان تر از برخی مناظره هایی بود که گاه در همین تلویزیون جمهوری اسلامی نشان داده می شود و شرکت کنندگان در آن نقدهای تندتری صورت می دهند و طرف مقابل خود را به چالش می کشند.
فضای این مناظره انتخاباتی، فضای کامل حکومتی بود. فضای کسانی که می خواهند در همین وضعیتی که حاکم است و به همین صورتی که هست، ادامه بدهند. در این فضای سنگین و مانده، هیچ نسیمی نوزید. مناظره ظاهرا اقتصادی بود، اما بعید است، کارگر و زحمتکش و مردم به جان آمده از فقر و تنگدستی و تورم حتی حرف امیدوارکننده و قابل باوری در آن شنیده باشند. بی دلیل نیست که رسانه های متعلق به کارگران، بازنشستگان و فرهنگیان مطلقا به این نمایش ها توجهی ندارند و به کار خود مشغولند!
این مناظره ربطی به جامعه ی پرخروش ایران، به «زن، زندگی، آزادی» به «آبان خونین»، به مبارزه زنان ایران علیه حجاب و ظلم و تحمیل، به اعتصابات بی شمار کارگری، به حضور هفتگی بازنشستگان در خیابان، به دردهای پرستاران نداشت و نمی توانست داشته باشد، همه ی آن ها که مقابل دوربین ها نشسته بودند، کم یا بیش عاملان وضعیتی هستند که ایران را به این جا رسانده است.
به تعبیر رسانه های داخلی که کمی واقع بینانه و بی طرفانه به کارزار انتخاباتی ۱۴۰۳ می نگرند، در میان شش نامزد این مناظره، نه برنده ای وجود داشت و نه بازنده ای. همه در یک سطح و تقریبا شبیه به هم بودند.
به یک تعبیر برنده ی این مناظره «نظام» بود که همه چیز را به خوبی مدیریت کرد و کسانی را روی صندلی های این مناظره نشاند که مطلقا به مرزهای ممنوعه ی آن نزدیک نشوند.
و به تعبیر دیگر برنده ی این مناظره مردم بودند که بهتر فهمیدند از این نمایش عوامفریبانه مثل دفعات قبل هیچ آبی برای آن ها گرم نمی شود.
یکی از سایت های داخلی با توجه به همزمانی این مناظره با مسابقات فوتبال یورو ۲۰۲۴ نوشت: خوش به حال آن ها که ترجیح دادند بازی فرانسه و اتریش را تماشا کنند!
بازی تیمهای خیبر خرم اباد و چادرملوی یزد را هم تماش میکردند بهتر بود. بازی فرانسه و اتریش که جای خود دارد .
هزاران کارگر و بازنشسته در سراسر کشور علیه انتخابات و برای نان در کف خیابانند.
سایت داخلی احتمالا رسالتش همسریابی یا ارائه اخبار سلبریتی هاست.
اما شما که خود را ناسلامتی سیاسی معرفی میکنید انهم از نوع چپ آن به محتوا بپردازید!