پشتِ این پنجره‌یِ خیس
به مِه می‌‌نگرم
که زمان را گوئی
در پسِ پرده‌یِ هیهات نهان کرده‌ست.
.
نرم و آرام
اکنون
باران
نم نمک
می‌‌بارد.
.
زندگی در نفسِ ثانیه‌ها جاری‌ست؛
در هماهنگیِ ابر و مِه و باران رازی ست؛
و در آهنگِ شباهنگ پیامی که فقط
گوشِ هشیاران می‌‌شنود.
***
من به یک خاطره در دورِ سرآغازِ بلوغ،
و به آن دخترِ همسایه می‌‌اندیشم.
و هنوز
با من این رازِ نهفته که در آن صبحِ بهار
زیرِ رگبار چرا چتر نداشت؛
و چرا
در نگاه‌اش نه درنگی نه شتاب
و به گام‌اش نه شتابی نه درنگ!
.
در هماهنگیِ ابر و مِه و باران رازی ست…
**********
تیبوران- ۵ جون ۲۰۲۲
جهانگیر صداقت فر
