این سؤال که آیا تجاوز مجازی “واقعاً تجاوز” است، حداقل به سال ۱۹۹۳ برمی گردد، هنگامی که ویلیج ویس مقاله ای از جولیان دیبل را در مورد “تجاوز در فضای مجازی” منتشر کرد. مقاله دیبل شرح می داد چگونه افراد پشت آواتارها که در یک جامعه مجازی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند، احساساتی مشابه قربانیان تجاوز بدنی را احساس می کردند
پلیس بریتانیا در حال بررسی پرونده یک کودک خردسال است که گفته می شود مورد تجاوز گروهی مجازی قرار گرفته است.
شادی های انفجاری که شرکت‌های فناوری با آن پلتفرم‌های خود را توصیف می‌کنند، اغلب در تضاد کامل با حفره های سیاهی است که در کمین کابران قرار می گیرد. به عنوان مثال، متا دنیای مجازی خود، متاورس را به عنوان «تکامل بعدی در ارتباط اجتماعی و جانشین اینترنت موبایل» توصیف می‌کند، جایی که «واقعیت مجازی به شما امکان می‌دهد دنیاهای جدید و تجربیات مشترک را کشف کنید». اما اخیرا در بریتانیا برای یک دختر جوان، آن “تجربه مشترک”، تجاوز گروهی ادعایی ی بود که توسط چندین مرد بزرگ سال انجام شد.
پلیس بریتانیا در حال تحقیق در مورد تجاوز جنسی به دختری است که فقط زیر ۱۶ سال سن دارد و گفته می شود اولین تحقیق در نوع خود در بریتانیا است. بر اساس گزارش ها، این دختر هدست دنیای مجازی به سر داشت و در یک بازی در ماورس غوطه ور بود که آواتار او مورد حمله قرار گرفت.
برخی ها می پرسند: این واقعا تجاوز بود؟ نظرات در یک پست اینستاگرامی برای یک استوری پیرامون این پرونده در نیویورک با سوءظن همراه بود. یک نفر نوشت: آیا او نمی توانست بلافاصله آن بازی را خاموش کند؟ دیگری گفت: لطفاً بیاید روی جنایات واقعی تمرکز کنیم. و نفر سوم هم با کنایه نوشت: «من در [بازی ویدیویی جنگی Call of Duty] کشته شدم.»
در این مورد آخری البته تفاوت در این است که بازیکنان Call of Duty می توانند انتظار داشته باشند که گاهی اوقات به عنوان بخشی از بازی عملاً کشته شوند، اما دلیلی برای این که به این دختر تجاوز شود وجود ندارد. هنوز مشخص نیست که او در زمان وقوع حمله چه بازی ای انجام می داد، بدیهی است بازی آنلاینی وجود ندارد که هدف بازیکنان بزرگسال تجاوز به کودکان باشد. این واقعیت که عده ای در متاورس قادر به انجام این کار شده اند، موضوع اصلی این پرونده است که توجه بین المللی را به خود جلب کرده است.
این سؤال که آیا تجاوز مجازی “واقعاً تجاوز” است، حداقل به سال ۱۹۹۳ برمی گردد، هنگامی که ویلیج ویس مقاله ای از جولیان دیبل را در مورد “تجاوز در فضای مجازی” منتشر کرد. مقاله دیبل شرح می داد چگونه افراد پشت آواتارها که در یک جامعه مجازی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند، احساساتی مشابه قربانیان تجاوز بدنی را احساس می کردند.
به گفته یک افسر ارشد پلیس که روی این پرونده کار می کند، دختری که آواتارش در متاورس مورد حمله قرار گرفت نیز دچار همین احساس شده است. وی به دیلی میل گفت: “تأثیر عاطفی و روانی بر قربانی طولانی مدت تر از هرگونه آسیب جسمی است.” علاوه بر این، کیفیت غرق شدن در تجربه متاورس باعث می شود که برای یک کودک تفاوت بین واقعیت و خیال بسیار دشوار شود.
بنابراین، در حالی که لازم است پلیس در مورد این پرونده تحقیق کند و دادگاه ها تصمیم گیری مناسبی در مورد متهمین متخلف داشته باشند، به همان اندازه مهم است که متا پاسخگو باشد.
متا در زمینه محافظت از کودکان و نوجوانان سابقه بدی دارد. در سال ۲۰۲۱، فرانسیس هاگن، یک افشاگر، فاش کرد که تحقیقات داخلی فیس بوک نشان می دهد که استفاده از اینستاگرام (که متا مالک آن است) بر اعتماد به نفس دختران نسبت به تصویری که از بدن خود دارند، تاثیر منفی می گذارد. در اکتبر سال گذشته، یک ائتلاف دو حزبی متشکل از ۳۳ دادستان کل شکایتی را علیه متا در کالیفرنیا تنظیم کرد و ادعا کرد که فیس بوک و اینستاگرام مسئول “بحران ملی سلامت روان جوانان” هستند.
یگ بازپرس پلیس به دیلی میل گفت: اگر کنترلی صورت نگیرد، جنایات جنسی در متاورس، هم علیه کودکان و هم بزرگسالان، رایج‌تر می‌شوند. به گفته ی او متاورس در حال حاضر مملو از جرایم جنسی است. طبق گزارش ها ، بازی Horizon Worlds در متا محل تجاوزات جنسی متعددی بوده است. در سال ۲۰۲۲، نینا جین پاتل، روان‌درمانگر، که در مورد متاورس تحقیق می‌کند، درباره «کابوس سورئال» تجاوز گروهی در Horizon Venues (در حال حاضر Horizon Worlds) مقابله ای نوشت. پاتل خاطرنشان کرد: «بر خلاف دنیای فیزیکی، در متاورس قوانین واضح و قابل اجرا وجود ندارد.»
سخنگوی متا گفته است کاربران متاورس دارای «حفاظت خودکاری به نام مرز شخصی هستند که افرادی را که نمی‌شناسند چند متر از آن ها دور می کند». اما ظاهرا این ویژگی به اندازه کافی برای محافظت از کاربران در برابر آسیب ها موثر نیست. تجاوز اخیر به یک دختر در متاورس، آزمون مهمی برای لایحه جدید ایمنی آنلاین بریتانیا خواهد بود، مجموعه‌ای از قوانین قدیمی برای محافظت از کودکان و بزرگسالان آنلاین. برخی از کارشناسان ابراز نگرانی کرده اند که این لایحه به اندازه کافی موثر نیست و بیشتر بر محتوای منتشر شده توسط کاربران تمرکز می کند تا اقدامات آنها.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نسل آینده بچه‌ها حدود ۱۰ سال از عمرشان را در فضای مجازی سپری خواهند کرد – نزدیک به سه ساعت در روز. ممکن است قانونگذاران برای ایمن نگه داشتن آنها نیاز به حمایت بیشتری داشته باشند. متا می‌تواند با افزایش قدرت و تبدیل متاورس به مکانی که مطابق با بازاریابی خوش‌بینانه‌اش باشد، همه را غافلگیر کند.
نانسی جو سیلز – گاردین
