آنتونیو نگری، معروف به تونی نگری، فیلسوف پسامارکسیست ایتالیایی روز شنبه شانزدهم دسامبر ٢٠٢٣ در سن نود سالگی چشم از جهان فروبست. بعد از آنتونیو گرامشی، آنتونیو نگری یکی از تاثیرگذارترین متفکران نومارکسیست ایتالیا در پهنۀ جهانی بود. نگری از سالهای ۱٩۶٠ میلادی یکی از مبتکران اصلی نحلهای پسامارکسیستی در ایتالیا و سپس در سراسر اروپا تحت عنوان “اُپرائیسم” بود.
نگری طی دورۀ تبعید در فرانسه به شهرتی جهانی در کشورهای آنگلوساکسون دست یافت. او در سال ۱٩٩٠ به همراه فیلسوف مارکسیست فرانسوی، ژان-ماری ونسان، نشریۀ پرطرفدار “فوتور آنترییور” را پایه گذاشت و تا سال ٢٠٠٧ از همکاران فعال نشریۀ فرانسوی “مولتیتود” بود.
نگری یکی ازاعضای برجسته خودگردانی کارگری AutonomiaOperaia بود. او یکی از نظریهپردازان محبوب در جنوب اروپا بهشمار میرود و نویسنده کتابهای معروفی همچون “امپراتوری”، “کار دیونیسوس”، “انبوه خلق”، “جنگ و دموکراسی در عصر امپراتوری” با مشارکت مایکل هارت است. از دیگر آثار او میتوان به “مارکس فراسوی مارکس: درسهایی در مورد گروندریسه”، “هنر و انبوه خلق”، “۳۳ درس از لنین”، “تاریخچه یک کمونیست”، “خداحافظ آقای سوسیالیسم”، “اسپینوزا و ما” اشاره کرد.