دیر بود،
خیلی دیر
آن گه که رهیدم از اعماقِ خوابِ خرفتی.
شرنگِ غفلتام آن چنان به قعرِ اغما فرو برده بود
پنداری
که تریاقِ دریافتن
دگر چاره ساز نشد.
آه ای امیدِ گم شده در شتابِ ماه و سال،
در کدام فرصتِ محال
دگرباره باز میخواهمات یافت؟
***
دیر است،
باری،
خیلی دیر؛
و تیز تازِ عقربه در ضمیرِ زمان پیر میشود.
**********
تیبوران- ۷ آگست ۲۰۲۳