شاخص توسعه انسانی ایران در سال ۲۰۲۱ برای چهارمین سال متوالی کاهش یافت و به سطح ثبت شده در سال ۲۰۱۴ نزدیک شد.
برنامه توسعه ملل متحد با انتشار گزارش توسعه انسانی۲۰۲۱/۲۰۲۲ اعلام کرد که سوئیس با کسب امتیاز ۰.۹۶۲ از سقف امتیازی ۱، عنوان بهترین کشور جهان را از نظر سطح بهداشت، درمان، آموزش، شرایط اقتصادی و برابری جنسیتی در سال ۲۰۲۱ کسب کرده است.
بر پایه این گزارش، نروژ که در سال ۲۰۲۰ در جایگاه نخست قرار داشته، به رتبه دوم تنزل کرده و ایسلند نیز در رتبه سوم جای گرفته است.
در میان کشورهای خاورمیانه، اسرائیل از نظر شاخص توسعه انسانی که کیفیت و امید به زندگی را اندازه‌گیری می‌کند، در بالاترین جایگاه (۲۲) قرار دارد و پس از آن، امارات عربی متحده (۲۶) و عربستان سعودی (۳۵) قرار دارند.
کشورهای قطر، بحرین، عمان و کویت نیز در سطح کشورهای دارای توسعه انسانی بسیار بالا دسته‌بندی شده‌اند.
برنامه توسعه ملل متحد، کشورهای دارای شاخص بالاتر از ۰.۸ در سطح بسیار بالای توسعه انسانی طبقه‌بندی می‌کند که بر این اساس، در میان همسایگان دارای مرز زمینی با ایران، ترکیه تنها کشوری است که با کسب شاخص ۰.۸۳۸ در این دسته از کشورها قرار گرفته است.
شاخص توسعه انسانی ایران در سال ۲۰۲۱ به ۰.۷۷۴ رسیده که نزدیک به شاخص ثبت شده در سال ۲۰۱۴ (۰.۷۷۳) است. شاخص توسعه انسانی ایران در سال ۲۰۱۷ به اوج خود یعنی ۰.۷۸۹ رسید ولی پس از آن دچار سیر نزولی مستمر شده است.
هر چند رتبه جهانی ایران در میان ۱۹۱ کشور مورد بررسی از رتبه ۷۷ در سال ۲۰۲۰ به جایگاه ۷۶ در سال ۲۰۲۱ رسیده ولی این ارتقای یک پله‌ای متاثر از کاهش شدید شاخص توسعه انسانی کوبا بوده که موجب تنزل این کشور از رتبه ۷۳ به ۸۳ شده و گرنه شاخص ایران از ۰.۷۷۷ به ۰.۷۷۴ کاهش یافته است.
دیگر همسایگان ایران از جمله عراق، پاکستان و افغانستان نیز به ترتیب جایگاه ۱۲۱، ۱۶۱ و ۱۸۰ را در میان ۱۹۱ کشور مورد مطالعه به خود اختصاص داده‌اند.
بانک جهانی: فقر مطلق در ایران در دولت روحانی ۳ برابر شد
به گزارش ایرنا، آمارهای منتشرشده از سوی بانک جهانی نشان می‌دهد جمعیت دارای فقر مطلق در ایران طی سال‌های فعالیت دولت قبل رشد قابل ملاحظه‌ای داشته و سه برابر شده است.
این نهاد بین‌المللی فقر مطلق را بر پایه درآمد روزانه ۱.۹ دلار برای هر نفر (بر اساس شاخص برابری قدرت خرید به قیمت ثابت سال ۲۰۱۱) تعریف کرده است و این رقم حداقل مبلغی است که یک نفر برای تأمین نیازهای ضروری زندگی خود به آن نیاز دارد.
بر این اساس در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) و در آغاز فعالیت دولت یازدهم نسبت جمعیت دارای فقر مطلق به کل جمعیت در ایران ۰.۲ درصد بوده است اما این رقم در سال ۲۰۱۹ (۱۳۹۸) که آخرین آمار منتشرشده از سوی بانک جهانی است به ۰.۶ درصد افزایش می‌یابد. یعنی در این سالفقر مطلق در ایران نسبت به ابتدای فعالیت دولت یازدهم سه برابر شده است.
در سال اول فعالیت دولت یازدهم فقر مطلق در ایران دو برابر شد. نسبت افراد دارای فقر مطلق به کل جمعیت ایران در سال ۲۰۱۴ (۱۳۹۳) به ۰.۴ درصد رسید. این رقم در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) بالغ بر ۰.۲ درصد محاسبه شده بود. در سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ میزان فقر مطلق در ایران بدون تغییر و در سطح ۰.۴ درصد باقی می‌ماند. اما در سال ۲۰۱۸ نسبت افراد دارای فقر مطلق به کل جمعیت ایران به ۰.۵ درصد افزایش می‌یابد و این رقم در سال ۲۰۱۹ بالغ بر ۰.۶ درصد می‌شود.
رشد سه برابری فقر مطلق در ایران در دولت قبل در حالی است که شاهد کاهش شدید فقر مطلق در ایران طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۳ بوده‌ایم. در سال ۱۹۹۰ (۱۳۶۹) حدود ۶.۲ درصد جمعیت ایران با فقر مطلق مواجه بوده‌اند. این رقم در سال ۱۹۹۸ (۱۳۷۷) تقریباً نصف می‌شود و به ۲.۹ درصد کاهش می‌یابد. در سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۵) نیز با اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها نسبت افراد دارای فقر مطلق به کل جمعیت ایران تقریباً یک پنجم می‌شود و به ۰.۶ درصد می‌رسد. این رقم در سال ۲۰۱۳ به ۰.۲ درصد کاهش می‌یابد که کمترین رقم ثبت شده برای فقر مطلق در ایران در آمار بانک جهانی است.
