جرقهای کوچک یا واقعاً روزنهای از امید در شب طولانی حاکمیت ترامپ؟ هرچه باشد، اکنون یک چیز روشن است: زهران ممدانی شعلهای را روشن کرده است. این سیاستمدار ۳۴ ساله، نماینده سوسیالیست منطقه کوئینز که خود را صراحتاً چپ معرفی میکند، پس از یک کارزار سخت و کاملاً میدانی — خیابان به خیابان و خانه به خانه — اکنون برنده انتخابات شهرداری نیویورک شده است.
افزایش ناگهانی محبوبیت او، که تنها چند ماه پیش در نظرسنجیها ۱ درصد رأی داشت، نشانهای معنادار در فضای بهشدت دو قطبی امروز آمریکا است. او بدون پردهپوشی، برنامهای کاملاً چپگرایانه ارائه کرد:
گرفتن مالیات بیشتر از ثروتمندان
تثبیت اجارهبها
حملونقل عمومی رایگان
ایجاد مهدکودکهای رایگان
این صداقت و وضوح پیام، رأیدهندگان سرخورده — بهویژه جوانان — را دوباره پای صندوق آورد. مشارکت بیسابقه در رأیگیری زودهنگام این موضوع را تأیید میکند.
نقطه قوت اصلی کارزار ممدانی در توانایی او برای جمعکردن همزمان رأیدهندگان سنتی یک شهر دموکرات و رأیدهندگان تازهنفس بود. او دستکم ده امتیاز از اندرو کومو، رقیب دموکرات سابق و نماد استبلشمنت ناپسندیده حزب پیش افتاد؛ پیروزی او همزمان دو پیام روشن دارد:
۱. تقویت جبهه ضدترامپ در شرایط اوجگیری مخالفت عمومی با سیاستهای رئیسجمهور میلیاردر،
۲. تکاندادن ساختار یک حزب دموکرات بحرانزده و گرفتار چند چهره قدرتمند در درون خود.
زهران ممدانی، مسلمان، مدافع سرسخت حقوق فلسطینیها، چپگرا، شهروند آمریکا از سال ۲۰۱۸ و مورد حمایت برنی سندرز و الکساندریا اوکاسیو-کورتز است؛ دقیقاً همان چیزی که جریان واپسگرای برتریطلب مورد علاقه دونالد ترامپ تاب تحملش را ندارد.
اکنون او بر آستانهٔ ادارهٔ همان شهری ایستاده است که ترامپِ میلیاردر املاک، کسبوکارش را از آنجا به اوج رساند. تناقضی چشمگیر و الهامبخش. شاید نیویورک — «شهری که هرگز نمیخوابد» — بار دیگر بتواند دیگر آمریکا و حتی فراتر از آن را بیدار کند.
منبع: اومانیته
یک پاسخ