صلح بدون نقد امپریالیسم، صلح نیست – مهرزاد وطن‌آبادی

11 پاسخ

1. اختر گرامی، میفرمائید “ راه حل دو دولت، از منظر انسانی و حقوق بین المللی، عادلانه نیست-“ خوب بفرمائید راه حل عادلانهٔ شما چیست؟ خوشبختانه شما خود متوجه هستید که ما و جمهوری اسلامی در مقامی نیستیم که آن را به مردم فلسطین دیکته کنیم بلکه همانطور که فرمودید “قبل از هر کسی، این فلسطینیان هستند که باید نظر دهند چه راه حلی عادلانه است.”

   پاسخ

   1. نیک گرامی،
      راه حل عادلانه من؟ تصور کنید که کشوری و یا دولتی، این بلایی که اسرائیل سر فلسطینیان آورده، بر سر ایران و ایرانیان میآورد؛ در آنصورت راه حل عادلانه شما، چه میبود؟ ادامه اشغالگری ایران و نسل کشی ایرانیان؟ یا صلح دو کشوری ایران و آنکشور متجاوز در خاک ایران؟ میدانم که فکر میکنید سفسطه میکنم؛ اما باور کنید که صادقانه میپرسم. چه فرقی بین ملت ما و ملت فلسطین وجود دارد ؟ آیا حقوق بین المللی ما ایرانیان باید از حقوق بین المللی فلسطینیان بیشتر باشد؟ آیا این عادلانه است؟ بر طبق میثاقهای بین المللی و حقوقی و قضایی، راه حل عادلانه، عقب نشینی متجاوزان از مناطق اشغالی و استرداد کشور فلسطین به صاحبان اصلی آنکشور یعنی فلسطیننان است؛ و هم چنین پرداخت غرامت و تنبیه متجاوزین. این راه حل عادلانه حقوق قضایی بین المللی ست. اما اکنون، سنبه جنایتکاران اشغالگر آنچنان نیرومند است که بخشهای زیادی از فلسطینیان، به را حل دو کشوری تن داده اند، که خود دانند. ااین راه حل “عادلانه” ! توجه میفرمائین؟

      پاسخ

      1. اختر گرامی, من متوجه نشدم آیا ایراد شما به تشکیل و به رسمیت شناخته شدن کشور اسرائیل است یا به آنچه پس از تشکیل و به رسمیت شناخته شدن انجام داده؟ آیا مثلا میخواهیم معاهده ترکمنچای را باز گشایی کنیم و عادلانه بودن را دوباره تعریف کنیم؟ در مورد فلسطین و اسرائیل تا زمانی که دو طرف همدیگر را به رسمیت نشناسند و برای دیگری حق حیات و حق داشتن کشوری مستقل قائل نشوند نمیتوان از جبران خسارات و تنبیه متجاوز و غیره صحبت کرد.

         پاسخ

         1. نیک محترم،
            شما تجاهل میکنید و پاسخ روشن بنده را می پیچیانید. بله، بنده هم به تشکیل و “رسمیت شناخته شدن کشور اسرائیل” ایراد دارم و هم بقول شما به “آنچه” که این کشور باسمه ای بعد از تشکیل شدن انجام داده است. جنایات و نسل کشی و اشغالگریِ که شما آنان را به واژه “آنچه” تقلیل میدهید، جانِ صدها هزار فلسطینی بیگناه را گرفته و خاور میانه را اسیر جنگهای پی در پی کرده است. اینها هم عادلانه نبوده آقای نیک محترم. این چه ربطی به این دارد که ” آیا ما میخواهیم معاهده ترکمنچای را بازگشایی (؟!) و عادلانه بودن را دوباره تعریف کنیم” ؟! اسرائیل کشوری جعلی و حیاتش از اوانِ تشکیل شدن، آکنده از تجاوز، ترور و کشتارِ فلسطینیان و مردمان دیگر کشورها بوده. برطبق میثاق های حقوق بشری و دیوان قضایی و کیفری جهانی، این اعمال قابل پیگرد و محاکمه و مجازات و پرداخت خسارت اند. شما در چه جایگاه قضایی هستین که میگوئید:” تا زمانی که همدیگر را برسمیت نشناسندو.. نمیتوان از تنبیه متجاوز صحبت کرد”؟خیلی عجیبه واقعا!

            پاسخ

2. معلوم نیست چه اصراری است که مقاله نویسان اکثریتی بعد از هر مقاله فرخ نگهدار سعی بر هدایت او به راه راست هستند!! سراسر مقاله نگهدار را جستجو کنید حتی یک بار کلمه “چپ” عنوان نشده است در حالی که وطن آبادی ۱۶ بار آن را به فرخ یاد آوری میکند. نگهدار سال‌هاست از دیدگاه چپ لنینی به درستی عدول کرده و عطای مبارزه ضد امپریالیستی را به لقایش بخشیده. وقتی صحبت از صلح و تمامیت ارضی کشور است اول باید ارتجاع و جنگ طلبان داخل را مورد خطاب قرار داد. وطن آبادی در حالی راه حل دو کشوری را رد می‌کند که تلویحاً به یک کشور فلسطینی بدون اسرائیل اعتقاد دارد! از او باید پرسید که نتیجه ۸۰ سال “نفی نظم جهانی” تا به امروز چه بوده است جز شکست؟

   پاسخ

3. یک کلیپ ی را که من دیده ام، نمی دانم دیده اید یا نه. درین کلیپ مردی از فلسطین میگوید: ” معمولا وقتی ملتی که کشورش اشغال میشود و مورد نسل کشی قرار میگیرد، جهانیان از آن مردم و کشور انتظار دارند که برای آزادی کشورشان بجنگنند و تا آزادی کامل کشورشان، بااشغالگران به سازش و صلح تن در ندهند.در مورد کشور من اما، دولتها از ما میخواهند که اسلحه را زمین بگذاریم و سازش کنیم و..”
   احساس این مرد را ، تنها انسانهای شرافتمند و عدالت جو و صلح طلب این جهان میفهمند و تصدیق میکنند. از منظر وجدان انسانی، حقیقت ماجرا همین است. اشغالگران باید گور خودشان را از سرزمینهای اشغالی گُم کنند؛ مشکل اصلی، اشغالگری اسرائیل است، و درین ماجرا هم “ملت” و هم ” دولت اسرائیل” و هم حامیانش مسئول اند. راه حل دو دولت، از منظر انسانی و حقوق بین المللی، عادلانه نیست- نسل کشی و اشغالگری که مشمول مرور زمان نمیشود- البته قبل از هر کسی، این فلسطینیان هستند که باید نظر دهند چه راه حلی عادلانه است.

   پاسخ

4. مریم عزیز
   پرسش تان درست و به‌جا است. بی‌تردید، مردم فلسطین سزاوار صلح و زندگی آزادند. اما پرسش اصلی این است که «کدام صلح» و «کدام دو کشور»؟

   اسرائیل در دهه‌های گذشته هر بار که سخن از طرح دو کشور آمده، هم‌زمان شهرک‌سازی، اشغال و محاصره را گسترش داده است. تجربه نشان داده که صهیونیسم صلح را تنها زمانی می‌پذیرد که فلسطین تهی و بی‌قدرت شود. چنین صلحی نام دیگری برای تسلیم است، نه عدالت.

   از نگاه من، راه واقعی از مسیر عدالت و برابری می‌گذرد، نه سازش‌های دیپلماتیک قدرت‌های امپریالیستی. طرح دو کشور اگر هم روزی اجرا شود، تنها می‌تواند گامی موقت در مسیر طولانی آزادی کامل مردم فلسطین باشد.

   صلح پایدار تنها زمانی ممکن است که ساختار اشغال و آپارتاید از میان برود، و اراده‌ی مردم فلسطین با جنبش‌های آزادی‌خواه جهان پیوند بخورد. این همان چشم‌انداز یک خاورمیانه بدون اشغال و تبعیض است.

   پاسخ

   1. جناب مهرزاد, منطق شما مانند همان هاییست که چون سرمایه داران از دموکراسی سوء استفاده میکنند آب به آسیاب دیکتاتور ها ریخته با دموکراسی مخالفت میکنند و دقیقا همین سؤال را مطرح میکنند که کدام دموکراسی. حال شما با همان منطق میپرسید ” کدام دو کشور”؟ میفرمایید ” اسرائیل در دهه‌های گذشته هر بار که سخن از طرح دو کشور آمده، هم‌زمان شهرک‌سازی، اشغال و محاصره را گسترش داده است.” آیا به برده ها نیز میگفتید کدام آزادی؟ چون هر بار از آزادی گفتند برده داران به آنها یورش آوردند؟ به مستعمرات نیز میگفتید کدام استقلال؟ چون هر بار تلاش کردند سرکوب شدند؟

      پاسخ

5. جناب نگهدار منظور نویسنده این است: در جهان امروز، راه صلح از مسیر مقاومت خلق فلسطین همچون حمله ۷ اکتبر حماس ، جنبش‌های ضدامپریالیستی همچون جمهوری اسلامی و پیوند نیروهای مترقی جهانی همچون خامنه ای و پوتین و اوربان و مودی می‌گذرد — نه از توافق‌نامه‌های پشت درهای بسته.

   پاسخ

   1. از نظر علوم اجتماعی و اندیشمندان مارکسیست، پدیده جنگ معلول نظام طبقاتی،ودر عصرکنونی
      نتیجه سلطه گری انحصارات دول امپریالیستی ست،و
      صلح خواهی بدون قید وشرط از مهمترین آرمانهای بشری است، در همه دورانها،ویکی از مهمترین اصول انسانیست،صلح لگامیست،بر جنگ افروزی.
      در همه دورانها،جنبش های آزادیخواهی وعدالت طلبانه رابا سرکوب و تحمیل انواع جنگ ها مانع شده اند،سرتیتر مقاله،یک جمله بی مفهوم و بی معنی هست.شرایط صلح آمیز بین المللی و منطقه ای به
      نقد امپریالیسم امکان میدهد. جنگ هستی سوز و
      ویرانگر، «نقد» نیست و متاسفانه بعضی آقایان ،این
      مقوله های مهم جامعه بشری را مخدوش میکنند.
      «صلح درخدمت پیشرفت وبرون رفت از فقر و بحران است،جنگ دروازه فقر و چپاول ثروت ها ونعمتی است برای مجتمع های سرمایه داری و صنایع نظامی »
      از مقاله درج شده در سایت عصرنو ؛:اکراین و بازیکران
      بحران آن.

      پاسخ

6. مطالب شما نیز هم زیباست و هم انسانی و هم انتقاداتتان به اقای نگهدار درست است. ولی شما از مطالبه ای دفاع می کنید که به نظر زمینی نمی رسد و اسباب رسیدن به آن معلوم نیست. طرح شما برای رسیدن به نظم جدید جهانی چه است و کدام روش جایگزین طرح دو کشوری است؟

   پاسخ