فریاد زندانیان قزلحصار از دل تاریکی علیه ماشین مرگ جمهوری اسلامی
از روز دوشنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۴ (۱۳ اکتبر ۲۰۲۵)، زندانیان واحد ۲ زندان قزلحصار با بدنی نحیف اما ارادهای پولادین، دست به اعتصاب غذای جمعی زدهاند. آنان در اعتراض به انتقال دستکم یازده همبند خود به سلولهای انفرادی و خطر اجرای قریبالوقوع احکام اعدام، فریاد «نه به اعدام» را از دل دیوارهای مرگبار قزلحصار به گوش جامعه رساندهاند.
ما، همصدا با این زندانیان شجاع، این اعتصاب را اقدامی انسانی، سیاسی و انقلابی میدانیم ، اعتراضی علیه جنایتی سیستماتیک که بیش از چهار دهه است با تیرباران و طنابدار حاکم است و از خون و ترور تغذیه میکند.
در جمهوری اسلامی، اعدام «قانون» نیست؛ ابزار بقاست. از قتلعام زندانیان سیاسی در دههی ۶۰ تا اعدام جوانان خیزش ۱۴۰۱، از خاوران تا قزلحصار، از بلوچستان تا کردستان، ماشین مرگ رژیم با هدف شکستن مقاومت مردم کار میکند. اعدام برای این حاکمیت، سلاحی است برای حفظ نظم طبقاتی و مذهبی، برای ارعاب کارگران، زنان، دانشجویان و هر صدای آزادیخواه. اما هر حلقهی طناب، نفرت و آگاهی تازهای میآفریند؛ هر اعدام، بذر خشم و مقاومت را در دل مردم میکارد. هر اعدام، شیرازهی خانوادههای جانباختگان را میگسلد، اما در دل جامعه آتش دادخواهی تازهای میافروزد.
زندان قزلحصار نه فقط محل حبس، که کارگاه مرگ است. طی یک سال گذشته، ۱۸۳ حکم اعدام در این زندان اجرا شده است ، یکی از بزرگترین مراکز اجرای اعدام در ایران. بیش از ۱۵۰۰ زندانی محکوم به اعدام در این زندان نگهداری میشوند؛ بسیاری از آنان تنها بهدلیل فقر، اعتراض یا اتهاماتی واهی در آستانه مرگاند. اما زندانیان قزلحصار علیه حاکمیت برخاستهاند: علیه مرگ، برای زندگی، برای کرامت انسانی. تهدید، شکنجه، انفرادی، قطع تماس با خانوادهها و ارعاب نتوانسته صدای آنان را خاموش کند. اکنون صدای آنان از قزلحصار به اوین، از اوین به خیابان و از خیابان به جهان رسیده است.
خواستهای فوری ما عبارتاند از: لغو فوری احکام اعدام و توقف تمامی اعدامها در ایران؛ آزادی بیقید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی؛ پایان دادن به شکنجه، سلول انفرادی و سیاست ارعاب در زندانها؛ افشای فهرست کامل اعدامها و محاکمهی آمران و عاملان دستگاه مرگ؛ و حمایت بینالمللی، پیگیر سازمانیافته از مبارزهی زندانیان قزلحصاراست.
مبارزه در زندانها، ادامهی مبارزه در خیابانهاست. رژیم اعدامی که از خیزش های انقلابی مردم و سرنگونی اش میترسد و جامعه را در فقر و فلاکت و گرانی افسارگسیخته و بحران های عدیده اقتصادی، اجتمایی، سیاسی و فرهنگی قرارداده، اعدام را سپر دفاعی خود در برابر جامعه می پندارد. وقتی کارخانهها، دانشگاهها و خیابانها به میدان اعتراض بدل شدهاند، رژیم با طنابدار به میدان آمده تا از خیزش انقلابی مردم زهرچشم بگیرد، اما این سیاست پوسیده دیگر کارساز نیست. خیزشهای ۱۴۰۱، آبان ۹۸ و دی ۹۶ نشان دادند که مردم ایران به مبارزهی پیگیر خود علیه این نظام ادامه میدهند. شعار نه به اعدام ، زنده باد زندگی در تجمعات و اعتراضات هر روزه فریاد زده می شود. جنبش علیه اعدام هر روز قوی تر و پایدارتر در جریان است.
نیروهای انقلابی و آزادیخواه در داخل و خارج کشور را فرا میخوانیم : به هر شکل و توانی که دارند علیه این توحش اعتراض کرده و به اعتراضات بپیوندند. اطلاعیههای فوری همبستگی منتشر کنید؛ نام زندانیان در خطر را رسانهای کنید؛ در برابر سفارتخانههای جمهوری اسلامی تجمع کنید؛ از نهادهای بینالمللی و وجدانهای آگاه بخواهید فشار مؤثر برای توقف اعدامها وارد کنند؛ و در کارخانهها، دانشگاهها، محلهها و شبکههای اجتماعی کارزارهای مستمر علیه اعدام سازمان دهید.
ما باید صدای بی صدایان صدای زندانیان قزلحصار را به فریاد جمعی بدل کنیم. این فریاد، فقط دفاع از جان چند زندانی نیست؛ نبردی است برای زندگی در برابر مرگ، برای عدالت در برابر جنایت، برای آزادی در برابر استبداد. دادخواهی را از خواست خانوادههای جانباختگان به خواستی اجتماعی و عمومی تبدیل کنیم.
نه میبخشیم، نه فراموش میکنیم. از جانباختگان دههی ۶۰ تا هزاران بینام خاوران، دادخواهی وظیفهی تاریخی ماست. بخشش جلادان یعنی تداوم جنایت؛ سکوت در برابر آن، همدستی با جنایتکاران است. محاکمهی آمران و عاملان کشتار، شرط بازسازی جامعهای آزاد و انسانی است.
زندهباد اعتراض، زندهباد دادخواهی، زندهباد همبستگی با زندانیان و مبارزات به حق مردم
سرنگون باد استبداد مذهبی و نظام گندیده سرمایهداری اسلامی
نه به اعدام از قزلحصار تا کل ایران و سراسر جهان
هیئت هماهنگی نهادهای چپ و دمکراتیک
مهر ۱۴۰۴ / اکتبر ۲۰۲۵
