من نگفتم که از آغاز بر آفاقِ سپهر
پرده ئی سرخ ز خونِ شفق آویخته اند؟
من نگفتم به فراخِ نَمَطِ مسلخِ خاک
سر به سر خونِ شقایق به زمین ریخته اند؟
من نگفتم که خدایانِ جهان از سرِ مکر
قوم با قوم به پیکار برانگیخته اند؟
و نگفتم که همه راهبران، خُرد و کلان
به جنم خِنگ و به ظاهر همه فرهیخته اند؟
گفتم، آری، که به هر رهگذری مینگری
پاسدارانِ ستم تیغ برآهیخته اند
این اَبَرقدرتیان در پیِ اهدافِ پلید
آز و زور و ستم و کین به هم آمیخته اند
در پیِ سودِ خود این گلهی روبه صفتان
هرگز از حیلت و تزویر نپرهیخته اند
برحذر باش که این توطئه چینانِ چموش
“آب در خوابگهِ مورچگان ریخته اند *“
***
جهانگیر صداقت فر
*نیما یوشیج
