پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴

پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴

سخنی با تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور – زهره تنکابنی

تجربه حمله غافلگیر کننده و جنایتکارانه ی اسرائیل به ایران، و آغاز جنگی دیگر در خاورمیانه با حمایت ترامپ رئیس جمهور امریکا و‌ کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ تن از هموطنان در جنگ ۱۲ روزه، باید هشداری جدی به شما حاکمان کشور باشد، که مدافعان میهن، تنها مردم عزیز وخردمند این سرزمین اند نه شعار دهندگان منفعت طلب وطن فروش
سالیان سال است که دلسوزان واقعی ایران فریاد برآورده اند که به بیراهه می روید وخاکریز اول دفاع از وطن ،مردم این سرزمین اند نه نیروهاوکشورهایی درپیرامون ، که آسیب پذیرتر از شماهستند. اما کو؟گوش شنوا؟ بیاد دارم که تابستان سال ۸۷ طبق معمول به وزارت اطلاعات که هر از چندی احضارم می‌کرد،خوانده شدم و حین صحبت ،گفتم چرا اینقدربا آمریکا سرشاخ می شوید. آیا به داشتن تعدادی موشک ،غره هستید ؟ موشکهای شما در مقابل پیچیدگی وتکنولوژی جنگ افزارهای آنان ،از کارایی حداقلی هم برخوردار نیست ! پاسخ این بود ؛که نه ما خاکریز هایی چون همسایگان مان داریم وآنان سدهای دفاعی ما هستند و از ما محافظت می‌کنند!.گفتم اینقدر دچار توهم قدرت نباشید. با همه جهان وارد نزاع وتخاصم شدن ، نتیجه ای جز، تنش و جنگ برای کشور ندارد ، که البته نفوذ جاسوس در حیاتی ترین بخشهای اداری ونظامی هم ، مزید برعلت گشت! لیکن شما براه خود رفتید و شد آنچه نباید میشد وطی این دوازده روز، شاهدش بودیم.

سالها به همه مردم جفا کردید. سالها نان از سفره هایشان باایجاد زمینه ی فساد گسترده، ربودید وسالها آزادی بیان وعقیده را به بند کشیدید. دلسوزان این مرز وبوم را تحت فشار قرار دادید،زندانی کردید واز میهن راندید و عده‌ای چاپلوس نابخرد، دزد وجاسوس را آزاد گذاشتید که بوقت خطر، هر یک به گوشه ای خزیدند و ناپدید شدند!
ولی هم اکنون ،زمان آن فرا رسیده است که برای حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی ایران ،مردم، وارد عمل شوند.

امروز زمانیست که نه تنها درکلام بلکه در عمل باید ملت ایران ازسوی حاکمیت عزیز شمرده شود وخواسته های مردم مورد توجه قرار گیرد . بدیهیست که گام اول در این مسیر ، آزادی ورهایی محصورین عزیز مان خانم رهنورد وآقای موسوی و همچنین آزادی کلیه زندانیان عقیدتی – سیاسی ، تغییر رویکرد فعالیتی رسانه فعلی به جایگاه رسانه ی ملی و تعویض مسئولین آن ، رفع فیلترینگ وبهبود نسبی معیشت ایرانیان است. وسپس بهره مندی از اندیشمندان ومتخصصان برای تهیه ی نقشه ی راه توسعه ی سرزمین واجرای آن طی فرآیند مدون . من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم!

مادر صلح: زهره تنکابنی
۲۰ تیر ۱۴۰۴

برچسب ها

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

توجه: کامنت هایی که بيشتر از 900 کاراکتر باشند، منتشر نمی‌شوند.
هر کاربر مجاز است در زير هر پست فقط دو ديدگاه ارسال کند.

2 پاسخ

  1. مادر صلح , به درستی میفرمایید ” زمان آن فرا رسیده است که برای حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی ایران ،مردم، وارد عمل شوند.” به این منظور آنان که هنوز نزد مردم اعتباری داشته و دارند با همفکری و همکاری با اساتید و دانشجویان و ورزشکاران و هنرمندان متعهد و مردمی , با فراخوانی سراسری, باید مردم را به راهپیمایی صلح با دو خواسته آزادی زندانیان سیاسی و توقف غنی سازی دعوت کنند. آیا آنچه در غزه در مقابل چشمان ما میگذرد نباید درسی باشد برای ما؟ مردم غزه نیز همچون مردم ایران رژیم سیاسی خود را در یک اشتباه تاریخی خود انتخاب کردند.اما سکوت مردم غزه در مقابل سیاست های ماجراجویانه و فریبکارانه حماس بجز نابودی سرزمین و عزیزانشان هیچ دستاوردی برایشان نداشته است. آن سکوت را تکرار نکنیم. سخن گفتن با تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور سنگ در هاون کوبیدن است. باید با مردم سخن گفت تا وارد عمل شوند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *