با لبخندی شیرین
یک روز آفتابیِ پاییز
که از سپیدی موهایت هنوز هم خبری نیست
هواپیمایی فرود بیاید از بالای آن همه ابرهای سپید
کوه و کمر وَ آن همه سنگ سنک
سنگ و درنگ
دلت کمی بلرزد هنگامِ فرود
جامه دانت را برداری مهمانداری خوش آمد بگوید
با لبخندی شیرین
سلام بگویی
به ماموری که در لیست فراری ها به دنبال نامی نگردد
گریه کنی از شادی
و هنوز هم وطن وطن یاشد
نوامبر ۲۰۰۲
مثل همین تاکسی
هستی وَ باش! باش! باش که باشیم!
وَ وقت کش برود تنبل باشد تنبلتر تنبلتر
بایستد همین جایی که هست مثل همین دیوارِ روبرو
نه ! نه !
مثل همین تاکسی که روبروی در ایستاد
قژقژِ ترمزش را شنیدی؟
وَ باش!
باش! باش که برخیزم از کابوسی هزارساله !
انگار نه انگار که زخمی بر پا دارم
بالا بیایی از پله ها صدای پایت را بشناسم
دستها را باز کنم بغلت کنم بوسه پشت بوسه
بپرسم چی شد؟
بگویی باز هم خیالاتی شدی
اتفاقی نیفتاده
نوامبر ۲۰۰۲
جلال سرفراز
