نیویورک تایمز: دختربچه‌ای هشت‌ساله که عاشق رقصیدن با لباس قرمز در مطب دندان‌پزشکش بود، قهرمان ۲۸ ساله ملی در رشته اسب‌سواری، شاعری که تنها یک هفته تا تولد ۲۴ سالگی‌اش فاصله داشت، طراح گرافیکی که برای نشنال جئوگرافیک کار می‌کرد، و پدربزرگ و مادربزرگی در دههٔ ۸۰ زندگی‌شان، همگی در میان غیرنظامیانی هستند که در پی حملات هوایی اسرائیل به ایران جان خود را از دست داده‌اند.
اسرائیل ادعا کرده که غیرنظامیان را هدف قرار نمی‌دهد، اما صدها نفر تاکنون در این حملات کشته شده‌اند. از زمان آغاز جنگ، هر روز چهره‌ای جدید، نامی تازه و داستانی از زندگی که به‌شکلی ناگهانی و خشونت‌آمیز پایان یافته، مطرح می‌شود. وزارت بهداشت ایران از روز یکشنبه آمار رسمی را به‌روز نکرده، اما تا آن زمان دست‌کم ۲۲۴ کشته و نزدیک به ۲۰۰۰ زخمی، از جمله زنان و کودکان، گزارش شده‌اند. انتظار می‌رود این ارقام در روزهای آینده افزایش یابند.
در گفتگو با بیش از ۵۰ نفر از ساکنان تهران، شیراز، اصفهان، اهواز، مشهد، سنندج، آمل، قزوین، سمنان، کرج، نیشابور و تبریز، پزشکان، خانواده‌ها و دوستان جان‌باختگان از شدت تأثیر این حملات سخن گفتند. نیویورک تایمز همچنین ده‌ها فیلم، عکس و شهادت‌نامه دربارهٔ تلفات غیرنظامی و تخریب خانه‌های مسکونی را بررسی کرده است.
نیروهای دفاعی اسرائیل ادعا کرده‌اند حملات آن‌ها با هدف حذف فرماندهان نظامی، مقامات دولتی و دانشمندان هسته‌ای ایران انجام شده، اما موشک‌ها و پهپادها به ساختمان‌های بلندمرتبه و مجتمع‌های مسکونی نیز اصابت کرده‌اند. حسین کرمانپور، سخنگوی وزارت بهداشت ایران، گفته که ۹۰ درصد قربانیان این حملات، غیرنظامیان هستند.
در تهران، سامان زندگی روزمره مردم کاملاً مختل شده است. صدای مداوم سامانه‌های پدافندی، انفجارها و آژیر آمبولانس‌ها و آتش‌نشانی‌ها جای صدای ترافیک، موسیقی خیابانی و اذان را گرفته است.
عکس‌ها و فیلم‌ها امدادگران را در حال جست‌وجو در میان آوار نشان می‌دهند. پدری کودکش را در لباس سفید غرق در خون در آغوش گرفته، مردی با سر خون‌آلود به موتورسیکلتی تکیه زده و رهگذری زخم او را مداوا می‌کند، و بدن بی‌جان کودکی کوچک از زیر آوار دیده می‌شود.
ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان، در تهران گفت: «توجه زیادی به اهداف نظامی وجود دارد، اما دربارهٔ شمار بالای تلفات غیرنظامی تقریباً هیچ‌چیز گفته نمی‌شود.»
چهار پزشک از جمله رئیس یک بیمارستان بزرگ در تهران گفته‌اند که اورژانس‌ها مملو از مجروحان شده‌اند. وزارت بهداشت نیز اعلام کرده که تمام کادر درمان باید در محل کار خود باقی بمانند.
علی، مهندس ۴۳ ساله تهرانی و پدر دو کودک خردسال، که به‌دلیل نگرانی از برخورد مسئولان نخواست نام خانوادگی‌اش فاش شود، گفت: «این چیزی‌ست که پیش‌تر تجربه نکرده‌ایم. مرگ و مجروحیت دارد به اطرافیان ما نزدیک می‌شود. خواهر دوستم زیر آوار ساختمان پس از اصابت مستقیم کشته شد.»
پرنیا عباسی، شاعر، از دانشگاه با مدرک زبان انگلیسی فارغ‌التحصیل شده و در بانک ملی ایران استخدام شده بود، جایی که مادرش نیز تا زمان بازنشستگی به‌عنوان کارمند بانک مشغول بود. پدرش معلم مدرسهٔ دولتی بود. او زمانی در یک پنل ادبی جوانان گفته بود: «به تمام وقایع زندگی‌ام به چشم داستان‌هایی که می‌توانم بنویسم، نگاه می‌کنم.»
حدود شش ماه پیش، خانواده‌اش با فشار مالی شدید توانستند یک آپارتمان سه‌خوابه در مجتمع اُرکیده در خیابان ستارخان تهران بخرند. صبح جمعه، ساختمان بر اثر اصابت موشک اسرائیلی فرو ریخت.
کل خانواده، از جمله پدر و مادر و برادر کوچک‌ترش، پرهام، جان خود را از دست دادند. حسن، یکی از بستگان خانواده، گفت: «با وجود فشار مالی زیاد، این خانه را خریده بودند تا بچه‌ها اتاق مستقل داشته باشند. این خانواده آن‌قدر به هم علاقه داشتند که حسرت دیگران شده بودند.»
تارا حاجی‌میری، دختربچه هشت‌ساله، عاشق رقص محلی و ژیمناستیک بود. ویدیویی از او که در لباس قرمز در مطب دندان‌پزشکش می‌رقصد، در شبکه‌های اجتماعی وایرال شده است. او به همراه ۶۰ نفر دیگر در حملهٔ سنگین به ساختمانی در خیابان پاتریس لومومبا کشته شد.
رضا، مهندس کامپیوتر ۵۹ ساله، گفت: «عمو و زن‌عموی من که هر دو بالای ۸۰ سال سن داشتند، در حمله‌ای شبانه هنگام خواب جان باختند. پدربزرگ پارکینسون داشت. واقعاً تأسف‌آور است که غیرنظامیان بیگناه قربانی این جنگ می‌شوند.» اجساد آن‌ها هنوز از زیر آوار بیرون کشیده نشده‌اند.
صالح بیرامی، طراح گرافیک باسابقه که با مجلاتی مانند نشنال جئوگرافیک همکاری داشت، روز یکشنبه هنگام بازگشت از جلسه‌ای در میدان قدس تهران و در حالی که در پشت چراغ قرمز ایستاده بود، با اصابت موشک اسرائیلی کشته شد. این موشک به لولهٔ فاضلابی در میدان برخورد کرده و انفجار بزرگی ایجاد کرده بود.
آوا مشکاتیان، همکار او، در اینستاگرام نوشت: «او همیشه خوش‌رو، مهربان و دوست‌داشتنی بود. باید این چیزها را نوشت تا بقیه بخوانند. خدا می‌داند چقدر داغدارم.»
مهدی پولادوند، ۲۷ ساله و قهرمان ملی سوارکاری، جمعهٔ آخر عمرش را در مسابقه‌ای در کرج گذراند. رسانه‌های ایرانی از او به‌عنوان استعدادی درخشان نام بردند. او همراه با پدر، مادر و خواهرش در حمله‌ای به ساختمان محل سکونتشان جان باخت.
در گورستان‌های سراسر ایران، مراسم تشییع جنازه هر روز برگزار می‌شود. تابوت نیلوفر قلهوند، مربی پیلاتس ۳۲ ساله، با پرچم ایران پوشانده شده بود. باشگاه ورزشی او در پیامی نوشت: «همیشه یادت در دل ما خواهد ماند. نه به جنگ.»
یک پاسخ
بسیار متاسفم که خبرهای ناگواری از وطنم می‌خوانم. مردم بیگناه از هر دو طرف این جنگ خانمانسوز نباید کشته شوند. اسراییل باید آتش بس کند و از خاک ایران بدور برود.