زنان، کارگران، زحمتکشان و همه‌ی ما مردمی که بیش از چهل سال است در میدان مبارزه‌ای بزرگ برای رهایی از ستم و سرکوب و بردگی مبارزه می‌کنیم، درصدی بزرگ و متحد را در جبهه‌هایی زنده و پویا علیه جنگ‌افروزان از هر نوع گرایش دینی، فاشیستی و ناسیونالیستی تشکیل می‌دهیم. جنگ جنگ است، همیشه و در همه حال علیه ماست، ما مردمی که نقشی در ایجاد و ادامه جنگ‌ها و بحران‌ها نداریم.
ما مردم از سال ۵۷ که انقلاب بزرگمان علیه بساط سلطنت و دیکتاتوری شاهی توسط ارتجاع دینی و ضد زن ربوده شد؛ به جنگی ناخواسته کشانده شدیم. میدان‌های تیرباران جوانان و مبارزان‌مان در دهه‌ی ۶۰، آغاز گشایش جبهه‌ای اساسی و بزرگ از جنگ بود. شروع جنگ با عراق و شعار «راه قدس از کربلا می‌گذرد» برای ما و علیه ما جبهه‌ای دیگر از جنگ بود. وقتی خانه‌ی کوچک آسیه را با لودر بر سرش خراب کردند، صحنه‌ی دلخراش دیگری از جنگ بود. سال‌های ۸۸،۹۶، ۹۸ و ۴۰۱ و تا کنون جبهه‌‌های جنگ علیه ما یکی پس از دیگری و پر از آتش و خون گشوده شده‌اند. اسیدپاشی، کور کردن جوانان معترض، ربایش و قتل معترضین، زن‌کشی و خودکشی‌‌ها برای ما یکی پس از دیگر، صحنه‌آرایی جنگ‌هایی نابرابر بودند.
آمار زن‌کشی‌ها توسط لمپنیزم مردسالارانه‌ای که تولید بلافصل جمهوری اسلامی است، آمار تلفات جنگی دیگر است که بر ما تحمیل شده است. موجودیت این حکومت به سرکوب مردم و حضورش در بحران‌های منطقه‌ی خاورمیانه وابسته است. شریان حیاتش به جنگ و بحران و سرکوب گره خورده و جنگ برایش نعمت است. در شرایط کنونی نیز، حکومتی فاشیستی و سرکوبگر از همان جنس جمهوری اسلامی، ولی با نام اسرائیل در همسویی کامل با سرمایه‌ی جهانی، ابعاد جدیدی از جنگ را بر ما تحمیل کرده است تا در بده‌بستان‌های منفعت‌طلبانه بتوانند با مهره‌های قویتری به بازی ادامه دهند و قدرت جناحی خود را تحکیم کنند.
بمباران تهران و به آتش کشیدن آن، حمله به نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها، زیرساخت‌ها و خانه‌های مردم، تفاوتی با حملات حکومت جمهوری اسلامی به خانواده‌های سیستان و بلوچستان و کردستان ندارد. هر کودکی که کشته می‌شود و هر منطقه‌ی اقتصادی که نابود می‌شود، ادامه‌ی همان احکام جمهوری اسلامی در سرکوب زندگی و معاش مردم است. حضور نظامی دولت فاشیستی اسراییل با حمایت همه‌ی جناح‌های سرمایه از شرق و غرب بر فراز سر ما مردم به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست. ما اجازه نخواهیم داد به غزه و لبنان دیگری تبدیل شویم. ما بساط همه شما را برخواهیم چید. «زن، زندگی، آزادی» در صدد برچیدن همه‌ی نیروهای ارتجاعی و فاشیستی داخلی و خارجی است که سد راه رهایی، برابری، عدالت و شادی مردم بوده و هستند.
جنگ نکبت است و مانع تسریع و تداوم مبارزاتمان. جنگ آنها که نباشد، ما متشکل‌‌تر، قدرتمندتر و هدفمندتر می‌جنگیم!
خرداد ۱۴۰۴
جمعی از زنان تهران و کرج
جمعی از زنان فعال داخل کشور
یک پاسخ
جنگ ارتجاعی – امپریالیستی را به جنگ طبقاتی تبدیل کنیم تا جنگ ما که تنها جنگ پایان جنگ هاست، جانشین جنگ آنها را علیه خویش سازیم :
کارگران و زحمتکش زن و مرد، متحد، سازمان یافته، متحزب و مسلح شوید تا جنگ طبقاتی – انقلاب قهری کمونیستی را به پیروزی رسانید، دولت سرمایه داران را درهم کوبید، دیکتاتوری طبقاتی انقلابی پرولتاریای مسلح را بسازید : دیکتاتوری انقلابی پرولتاریای مسلح، دولت تحول جامعه از کاپیتالیسم به کمونیسم، دولت زوال یابنده است! دولت پایان جامعه طبقاتی است! دولت بطور اخص دستگاه سرکوب طبقاتی است!