تجاوز، لمپنیسم و عادی‌سازی جنایت، نمایش عریان مردسالار سرمایه داری – شراره رضایی

یک زن، در کره جنوبی، توسط دو ورزشکار ملی‌پوش ایرانی و مربی‌شان مورد تجاوز قرار می‌گیرد. هم‌زمان، ورزشکار دیگری تلفن همراه می‌دزدد. خبر، به ظاهر “حادثه‌ای” است، اما واقعیت، عمیق‌تر و ویرانگرتر از یک تجاوز فردی است: این تصویری است از تمدنی که زن را کالا می‌بیند، بدن‌اش را ملک عمومی، و تجاوز را حق نانوشته مردان می داند.

بلافاصله، صداهایی از اعماق باتلاق فرهنگ مردسالار سر بر می‌آورند. یکی به‌نام جواد کاظمی، که خود زمانی ورزشکار ملی بوده، با لحنی خونسرد می‌گوید: “یک اتفاق طبیعی بود، در همه جای دنیا هست، بزرگش نکنید.”  از نگاه او، یعنی تجاوز جنسی، مثل خوردن ساندویچ در پارک است. این همان روایت مألوف حاکمان دینی است، چه در قامت سران حکومتی، چه در  لباس ورزشکارملی ایران!، وقتی خشونت علیه زن سیستماتیک باشد، انکار و عادی‌سازی‌اش هم سیستمی خواهد بود.

از سوی دیگر، آیسان اسلامی، بلاگر اینستگرامی با میلیون‌ها دنبال‌کننده، پا را از کاظمی هم فراتر می‌گذارد. او با افتخار می‌گوید “پرچم ایرانی ها بالاست که بعد از این مدت به یک دختر تجاوز کرده‌اند”! این گفته نه صرفاً یک توهین، بلکه اعلان علنی همبستگی با تجاوز است. در جهانی معقول، چنین جملاتی باید در دادگاه‌های جنایت علیه بشریت بررسی شود.

کاظمی و آیسان اسلامی سربازان فرهنگ سازی همان حکومتی ‌اند که زن را از پایه ای ترین اساس حقوق انسانی تهی کرده و بدل به شی ء جنسی نموده. کاظمی بازوی اجرایی مردسالاری‌ست، آیسان اسلامی بازوی تبلیغاتی آن.

این لمپن‌ها از همان شعبان بی مخ های سلطنت طلبی هستند که  اگر جنایتی در ایران رخ می دهد وای اسفا سر می هند و  بدون هیچ مدرک  اثبات شده ای همراه و در راستای سیاست های مهاجر ستیزی حکومت اسلامی هر جنایتی را به گردن مهاجران می اندازند و با همان بی‌شرمی، نقش محوری در نفرت‌پراکنی و انحراف افکار عمومی علیه مهاجران افغان را ایفا می‌کنند و شعار “اخراج افغان ها خواست ملی” را سر می هند.  اما وقتی تجاوز توسط لمپن ها و آزارگران جنسی همپیاله های خودشان  در کشورخارجی  انجام می‌دهند، همان‌ها با همان تفکرات مردسالار و منطق سلطه گری شان توصیه میکنند که  “مرد” باشید و آنرا بزرگ نکنید و درهمه جای دنیا هست!. کاظمی، به‌جای همدلی با قربانیان تجاوز و هزاران زنی که از ترس امثال او که در دنیا زیادند، در ترس و وحشت از تجاوز روز را به شب می رسانند،  تلاش  می کند تا مخاطبان خود را از طریق فرافکنی و عذاب وجدان، وادار به سکوت کند. گویی خشونت جنسی، چون در دنیای ناامنی که ساخته اند متاسفانه  زنان را تهدید می کند، پس  باید پذیرفته شود. این یعنی هضم سیستماتیک جنایت در افکار عمومی.

اگرچه در دنیا نا امنی که دنیای سرمایه داری و مردسالار ساخته ، همیشه زنان در معرض خطر تجاوز جسمی و جنسی قرار دارند. اما آنچه اوبه عمد پنهان می کند و  نمی‌گوید این است که در جهان متمدن، تجاوز جنسی جنایتی است با تبعات سنگین: طرد اجتماعی، مجازات کیفری، و حذف متجاوز از حیات حرفه‌ای و عمومی. متجاوز،  در بسیاری کشورها، نه‌تنها از مشاغل حساس حذف می‌شود، بلکه تا سال‌ها تحت درمان روانی و نظارت قانونی قرار دارد. آنچه کاظمی می‌گوید بازتاب یک چیز است،  او زن را نه یک انسان بلکه یک ابژه‌ای جنسی می‌بیند.

لمپن های سلطنت طلب، در هم‌صدایی با فاشیسم دینی و سرمایه‌داری نئولیبرال، درست مانند حکومت اسلامی، پروژه‌ای واحد را پیش می‌برند: کالایی‌سازی بدن زن. در جهان سرمایه‌داری،  از نگاه و گنداب  آنها، همه‌چیز باید مصرف‌شدنی باشد، از آب و خاک گرفته تا بدن زن. اگر زنی پا به هتل می گذارد پس مستحق تجاوز است، تقصیر خودش است.  این منطق، منطق تجاوز است، منطق مردسالاری و سرمایه سالاری، دست به دست هم می دهد تا تجاوز را بخشی از کارکرد طبیعی سیستم بداند، زن را کالایی می بیند که باید به مصرف برسد، در تبلیغاتشان، در ورزش، در سکس، در خیابان و اگر اعتراضی شد، میگوید “بزرگش نکنید”.

اما مسأله فقط در سطح فردی نیست. ساختار تفکر مردسالار، چه در لباس ورزشکار سابق، چه در جلد لمپن فالوردار، و چه در هیأت آخوند حاکم، یکی است.

کاظمی و آیسان،  اگر چه در ظاهر نقشی در این تجاوز ندارند اما در تشویق و عادی سازی تجاوز  همدست اند.  آنکه تجاوز را توجیه می‌کند، آنکه آن را عادی جلوه می‌دهد، آنکه قربانی را سرزنش می‌کند، شریک جرم است. تجاوز فقط با آلت جنسی انجام نمی‌شود؛ تجاوز، گاهی با کلام اتفاق می‌افتد؛ با سکوت، با انکار، با توجیه، با شوخی، با کامنت، با خنده با مقصر جلوه دادن قربانی!.

ما در جهانی زندگی می‌کنیم که خشونت علیه زنان، نه استثناء، که قاعده جهان امروز سرمایه داری و مردسالار است. اما این جنایت‌ها تا وقتی ادامه دارند که ما تنها نظاره‌گر باشیم. فالو کردن آیسان اسلامی ها، سکوت در برابر امثال کاظمی ها، یا حتی بی‌تفاوتی، یعنی مشارکت در تجاوز.

وقت آن رسیده که  حساب مان را با خودمان روشن کنیم،  یا در سمت درست تاریخ ، علیه کشتار، تحقیر، مهاجر ستیزی و خشونت و یا تجاوز جنسی‌ایم ،  یا در کنار لمپن‌های میلیونی، سلطه‌طلبان اینستاگرامی، و کثافت مردسالار سرمایه‌داری. تجاوز، فقط یک جنایت جنسی نیست؛ حمله به کرامت انسانی است. و هرکس سکوت کند ویا در اشاعه ی آن به هر شکلی دفاع کند، از آن جنایت سهمی دارد.