در حمایت از رانندگان کامیون ایران
رانندگان کامیون، قلب تپنده حمل‌ونقل جاده‌ای کشور هستند. آنان که شب و روز، در گرما و سرما، در میان جاده‌هایی که گاه از ابتدایی‌ترین استانداردها بی‌بهره‌اند، بار زندگی را به دوش می‌کشند تا چرخ اقتصاد ملی از حرکت نایستد وبا این حال سال‌هاست که این قشر زحمت‌کش در سکوت و بی‌توجهی مسئولان، با انبوهی از مشکلات معیشتی، صنفی و زیرساختی دست‌وپنجه نرم می‌کندوبا هر شکلی تلاش کرده اند تا صدایشان را به گوش مدیر و مسئولی برسانند و هرگز هیچ امری برای پیش برد خواسته هایشان صورت نگرفته.
هزینه‌های سنگین تعمیرات و قطعات یدکی، افزایش بی‌وقفه قیمت لاستیک و سوخت، نبود بیمه کارآمدو مالیات‌های غیرمنصفانه، نبود ایستگاه‌های استراحت استاندارد و از همه مهم‌تر کرایه‌های ناچیز و غیرعادلانه بخاطر وجود واسته های بسیار و دستهای قدرت مند پشت پرده ی…این صنف تنها بخشی از مشکلاتی است که معیشت و سلامت رانندگان کامیون را تهدید می‌کند. بسیاری از آن‌ها برای تأمین مخارج ابتدایی زندگی، مجبور به کارهای طاقت‌فرسا ورانندگی با زمانهای طولانی مدت هستندکه باعث خطرات جانی برای انها و با تفاوت بسیار بیش از حد مجاز ساعت رانندگی به نسبت کشورهای دیگر است
بدون آنکه سیستم بی کفایت به فکر امنیت جانی یا کیفیت زندگی‌شان باشد.
اعتصاب اخیر رانندگان کامیون در برخی از شهرهای کشور، پاسخی ناگزیر به سال‌ها بی‌توجهی و بی‌عدالتی است. این حرکت نه از سر تقابل، بلکه تلاشی است برای شنیده شدن صدایی که سال‌ها در هیاهوی سیاست و اقتصاد، خاموش مانده بود. رانندگان کامیون نه تنها خواهان بهبود شرایط کاری هستند، بلکه خواهان کرامت، احترام و سهم عادلانه خود از اقتصادی هستند که بخش بزرگی از آن را به دوش می‌کشند.
تداوم بی‌توجهی به خواسته‌های قانونی این قشر، نه تنها بحران در حوزه حمل‌ونقل ایجاد کرده بلکه در درازمدت امنیت زنجیره تأمین کالا را نیز به خطر انداخته و مسئولانی که با نادیده‌گرفتن و با گفت‌وگو بدون شفافیت با نبودراه‌حل‌های عملی، در مسیر احقاق حقوق این قشر تنها با تحت فشار قرار دادن رانندگان چه طریق بازداشت یا زندان و ضرب وشتمو وتحدید انها سعی کرده اند تا این انسجام حق خواهانه را به خاموشی بکشندو بازهم بی لیاقتی خود را با توسل به زور بپوشانند.
امروز، حمایت از رانندگان کامیون، تنها یک مطالبه صنفی نیست؛ بلکه تبلور احترام به کار، کارگران،عدالت اجتماعی و هوشیاری ملی است. صدای آنان را باید شنید، چرا که رفاه و ثبات کشور، در گرو پایداری چرخ‌هایی است که بی‌صدا، اما بی‌وقفه برای من و تو در هر شرایطی می‌چرخند وحالا وظیفه هر ایرانی بودن درکنار انها و حمایت از انهاست به هر شکلی و با هر ابزاری برای رسیدن به خواستهایشان و برطرف شدن مشکلات انها در مرحله اول سپس این حرکت اعتراضی و اعتصاب چراغی شود در تاریکی امروز ایران برای رسیدن به ازادی ایران و رسیدن به جایگاهی که لایق هر ایرانی
متن و گرافیک : مهدی دهقانپور فراشاه
