
نازک بین-وقتی مشخص شد که کیلیان امباپه قرار است به رئال مادرید برود، پاری سن ژرمن با تمام قوا به یک تغییر فلسفی بزرگ روی آورد. این باشگاه که از سال ۲۰۱۱ تحت مالکیت قطریها است، سرانجام رویکرد مبتنی بر سوپراستارها را که در لیگ قهرمانان اروپا همچنان ناکام بود، کنار گذاشت. در عوض، یک گروه جوانتر، پرشورتر و منسجمتر را برگزید. با کنار هم قرار دادن همه قطعات پازل توسط لوئیس انریکه، این رویکرد بلافاصله نتیجه داده است. پاری سن ژرمن با میانگین سنی ۲۴.۴ سال، یکی از جوانترین تیمهای لیگهای برتر اروپا را دارد.
در همین حال، اینترمیلان، در نقطه مقابل این طیف قرار دارد و با فهرستی بسیار باتجربه که به طور متوسط تقریباً ۳۰ سال سن دارند، به مونیخ میرسد. اکثر بازیکنانی که انتظار میرفت روز شنبه در ترکیب اصلی قرار بگیرند، در فینال ۲۰۲۳ مقابل منچسترسیتی در زمین بودند و این تداوم برای موفقیت باشگاه تحت هدایت سیمونه اینزاگی بسیار مهم بوده است. تیم اینتر ،میتواند از همین تابستان تغییرات قابل توجهی را تجربه کند، بنابراین این میتواند آخرین فرصت باشگاه برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با این هسته باشد. اینتر، نشانههایی از اتمام انرژی خود در نیمه دوم فصل نشان داده است؛ آنها در مقایسه با ماههای ابتدایی فصل، گلهای کمتری به ثمر میرسانند و موقعیتهای بیشتری دریافت میکنند. آیا آنها یک عملکرد بزرگ دیگر در کارنامه خود دارند.آیا می توان شاهد آغاز سلسلهای از موفقیت پاری سن ژرمن بود ؟
دستاورد بزرگ دمبله
زمانی که عثمان دمبله در اوایل سال ۲۰۱۶ در بارسلونا بازی می کرد. من، بارها در نوشته های ام آوردم که این بازیکن اگر کمی با تفکر بازی کند و خودش را مدیریت کند، یکی از بهترین بازیکنان جهان خواهد شد. لوئیس انریکه به توانائی وی اعتقادداشت که تصمیم گرفت از بارسلونا به پاری سن ژرمن منتقل شود. عثمان دمبله، مانند کل PSG، در سال ۲۰۲۵ به دوران اوج دیگری رسیده است و سرانجام پتانسیل عظیمی را که در بوروسیا دورتموند نشان داده بود ،اما در بارسلونا نتوانست به آن دست یابد، به نمایش گذاشته است. دمبله ،که در طول دوران حرفهای خود همیشه در سایه یک ستاره بزرگتر در سطح باشگاهی و بینالمللی بازی میکرد، اکنون در PSG است و از زمانی که لوئیس انریکه او را به نقشی مرکزی منتقل کرده، در حال شکوفایی است. نقشی که به او آزادی عمل میدهد تا در تمام زمین ظاهر شود و از هر جایی که فضا پیدا کند، استفاده کند.این بازیکن فرانسوی که اکنون ۲۸ ساله است، با ۳۳ گل – که تنها یکی از آنها از روی نقطه پنالتی بوده است – و ۴۴ گل زده در تمام رقابتهای این فصل، پیشتاز PSG است. او در پیروزی نیمهنهایی مقابل آرسنال گل زد، در پیروزی یکچهارم نهایی مقابل آستون ویلا دو پاس گل داد و در پیروزی هیجانانگیز مرحله یکهشتم نهایی مقابل لیورپول، گل زد. یک لحظه سرنوشتساز دیگر در فینال میتواند دمبله را در موقعیت اصلی توپ طلای امسال قرار دهد.
در میدان بازی
انتظار می رود ، در بازی فینال ، نبردهای فردی و تاکتیکی جذابی در سراسر زمین پیاده شود. چه کسی بر کنارهها مسلط خواهد شد، جایی که هر دو تیم دارای مدافعان کناری و کناری نخبهای هستند که برای ایجاد حمله به آنها متکی هستند!؟ آیا خط میانی مترونومیک PSG سرعت بازی را تعیین میکند، یا سهگانه سختکوش اینتر، بازی را کنترل خواهند کرد؟ پس از درخشش در مسیر فینال، کدام دروازهبان، جانلوئیجی دوناروما یا یان سامر، سیوهای حیاتی لازم برای بالا بردن جام را انجام خواهند داد؟ آیا اینتر، در ضدحملات به همان سطح از موفقیتی که در نیمهنهایی مقابل تیم بارسلونا که مانند پاری سن ژرمن از بالا پرس میکند، رسید، دست خواهد یافت؟ شاید هم این انتظار بیهوده باشد. زیرا حساسیت های بازی در فینالهای تکمرحلهای ، ممکن است فوتبال بسته ای ارائه شود که فقط با اشتباه ولو جزئی تیمی برنده شود. هر چند فارغ از این مسایل،مهارت اینتر در ضربات ایستگاهی میتواند عامل تعیینکننده باشد. نراتزوری در نیمهنهایی مقابل بارسلونا به طرز ویرانگری از توپهای مرده مؤثر بود و از چندین ضربه کرنر سود برد. اما، در خط دفاعی پاریسی ها، مارکینیوش و ویلیان پاچو ، وجوددارند که هم در زمین و هم در هوا بر بازی مسلط هستند.
فضای سیاسی
این ایده که فینال لیگ قهرمانان اروپا ممکن است وزن سیاسی داشته باشد، چیز جدیدی نیست – فوتبال اغلب در جریانهای اجتماعی و سیاسی گستردهتر، به ویژه در این سطح از قهرمانی، درگیر میشود. در بازی نیمه نهایی بین اینتر میلان و بارسلونا جنجالهایی را به همراه داشت، به ویژه در مورد تصمیمات داور لهستانی، شیمون مارسینیاک.این پسزمینه باعث شده است که برخی از مفسران گمان کنند که فینال میتواند رنگ و بوی سیاسی نیز داشته باشد. وضعیت باشگاه و ژئوپلیتیک هر دو، هم پاری سن ژرمن و هم اینتر میلان، ساختارهای مالکیتی دارند که گمانهزنیهای سیاسی را به همراه دارد. پاری سن ژرمن، توسط Qatar Sports Investments، یک نهاد وابسته به دولت قطر است، پشتیبانی میشود و تلاش آنها برای کسب اولین عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا اغلب به عنوان یک بازی قدرت نرم برای قطر، به ویژه با توجه به موفقیت در میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ و سرمایهگذاریهای ورزشی جهانی این کشور نفت خیز در نظر گرفته میشود. در همین حال، اینتر میلان، پس از عدم پرداخت وام توسط مالکان چینی قبلی خود، Suning، اکنون متعلق به Oaktree Capital، یک شرکت سرمایهگذاری آمریکایی است. برخی مفسران، فینال را به عنوان «قطر در مقابل وال استریت» تصویر میکند. پاریس به دلیل نگرانی از ناآرامیهای احتمالی، ۵۴۰۰ افسر پلیس را برای فینال مستقر میکند، نه در مونیخ، بلکه در اطراف مناطق کلیدی مانند شانزهلیزه و پارک دو پرنس. این نشان میدهد که مقامات در حال آماده شدن برای تنشهای مربوط به هواداران یا مسائل اجتماعی گستردهتر در فرانسه هستند، که میتواند سیاسی شود، به خصوص اگر حوادثی رخ دهد. سرانجام ، نقش الخلیفی در یوفا و علاقه عربستان به اینزاگی، لایههایی از دسیسه را اضافه و فینال را به سوی روایتهای سیاسی تبدیل میکند.
نظر مربیان:
لوئیزانریکه( پاری سن ژرمن): «این دومین فینال اینتر در سه سال اخیر است. آنها آماده هستند. تغییرات زیادی در ترکیب خود ایجاد نکردهاند. این تیمی است که از ضربات ایستگاهی بر بازی مسلط است. این به ما بستگی دارد که با ذهنیت درست به فینال برویم. ما، در این فصل رشد زیادی کردهایم و بازیکنان پیشرفت زیادی داشتهاند. فکر میکنم قدرت تیم مهمترین چیز است.»
فیلیپه اینزاگی( اینتر میلان): «رسیدن به فینال سفری طولانی بوده است. ما، گام به گام به آنجا رسیدیم… بازیکنان کار خارقالعادهای انجام دادند. ما ،چهار بازی شگفتانگیز مقابل دو تیم در کلاس جهانی مانند بایرن و بارسلونا انجام دادیم. جشن گرفتن این دستاورد (رسیدن به فینال) در اینجا با هوادارانمان عالی بود.»
ویژه گیهای داور مسابقه فینال:
کواچ ،در این فصل هفت بازی لیگ قهرمانان اروپا، از جمله بازیهایی که هر دو فینالیست در آن حضور داشتند، را قضاوت کرده است که بینشی از تعاملات او با اینتر و پاری سن ژرمن ارائه میدهد:
مسابقه اینتر: اینتر ۱-۰ آرسنال (۶ نوامبر ۲۰۲۴، سن سیرو). کواچ درست قبل از پایان نیمه اول پس از خطای لئاندرو تروسارد روی لائوتارو مارتینز، یک پنالتی به اینتر اعلام کرد، که توسط VAR تأیید شد. او به دلیل مخالفت، به سیمونه اینزاگی، بازیکن اینتر، کارت زرد داد. این تصمیم مورد بحث قرار گرفت و برخی از هواداران آرسنال در X آن را ملایم خواندند، اما تحلیلگرانی مانند دیل جانسون از ESPN خاطرنشان کردند که موقعیت هوشمندانه مارتینز این تصمیم را توجیه میکند.
بازیهای پاری سن ژرمن:
پیاسجی ۱-۰ لیورپول (۱۱ مارس ۲۰۲۵، آنفیلد، دور برگشت مرحله یک هشتم نهایی). کواچ قضاوت برد نزدیک پاری سن ژرمن را بر عهده داشت که منجر به پیروزی در ضربات پنالتی شد. هیچ جنجال بزرگی رخ نداد، اگرچه او یک مسابقه پرتنش را به خوبی مدیریت کرد و چهار کارت زرد گرفت.
بایرن مونیخ ۱-۰ پاری سن ژرمن (۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، آلیانز آرنا). کواچ عثمان دمبله، بازیکن پاری سن ژرمن، را به دلیل دریافت کارت زرد دوم از زمین اخراج کرد، تصمیمی که پاری سن ژرمن به آن اعتراض کرد اما VAR آن را تأیید کرد. تعداد زیادی از پستهای هواداران پاری سن ژرمن آن را سختگیرانه توصیف کردند، در حالی که برخی دیگر استدلال کردند که خطای بیملاحظه دمبله آن را توجیه میکرد.
تصمیمات کواچ در این مسابقات نشان میدهد که او از گرفتن تصمیمات بزرگ، مانند پنالتی یا کارت قرمز، نمیترسد، اما VAR تا حد زیادی از آنها پشتیبانی کرده است. او هیچ طرفداری آشکاری از هیچ یک از دو باشگاه نشان نداده است، اگرچه پنالتی اینتر و کارت قرمز پیاسجی میتواند بسته به تعصب هواداران، برداشتهایی از گرایشهای جزئی را تقویت کند.
اطلاعات بازی:
هفتادمین فینال جام باشگاههای اروپا
زمان: شنبه، ۳۱ مه، ساعت ۲۱ شب (۱۹:۰۰ به وقت گرینویچ). ۲۲و ۳۰ دقیقه به وقت ایران
تیم میزبان: پاری سن ژرمن (فرانسه) در مقابل اینتر میلان (ایتالیا)
مکان: آلیانز آرنا، مونیخ، آلمان
این ورزشگاه ۷۵۰۰۰ نفری که بیشتر با نام آلیانز آرنا شناخته میشود، خانه تیم بایرن مونیخ، قهرمان فعلی بوندسلیگای آلمان، است.
این اولین بار از سال ۲۰۱۲ است که یک ورزشگاه آلمانی میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا میشود.
داور: ایستوان کواچ (رومانی)
VAR: دنیس یوهان هایگلر (هلند)
جایزه نقدی چقدر است؟
برنده: ۲۰ میلیون یورو (۲۲.۵ میلیون دلار)
نایب قهرمان: ۱۵.۵ میلیون یورو (۱۷.۵ میلیون دلار)
ترکیب احتمالی:
پاری سن ژرمن (۴-۳-۳):دوناروما; اشرف حکیمی، مارکینیوس، پاچو، نونو مندس. ژائو نئوس، ویتینیا، فابیان رویز؛ خویچا کواراتسخلیا، دمبله، دزایر دوئه
اینتر میلان(۳-۵-۲): سامر; بنجامین پاوارد، فرانچسکو آسربی، الساندرو باستونی؛ دنزل دامفریز، نیکولو بارلا، هاکان چالهان اوغلو، هنریک مخیتاریان، فدریکو دیمارکو؛ لائوتارو مارتینز، مارکوس تورام