۲۶ مه ۲۰۲۵ –استکهلم
از روز پنج‌شنبه ۲۲ مه (اول خرداد)، رانندگان کامیون در ایران اعتصاب سراسری خود را در بیش از ۷۰ شهر آغاز کرده‌اند. این اقدام جمعی پاسخی روشن و سازمان‌یافته به شرایط دشوار معیشتی، فقدان ایمنی، بی‌عدالتی ساختاری در نظام توزیع بار، و بی‌تفاوتی کامل حاکمیت نسبت به خواسته‌های صنفی و انسانی این قشر از نیروی کار است.
مبارزه‌ی رانندگان نه کنشی مقطعی، بلکه حاصل انباشت دهه‌ها مطالبات بی‌پاسخ‌مانده، تجربه‌ی سرکوب، و شکل‌گیری آگاهی طبقاتی است. آنچه امروز شاهد آن هستیم، پیوند مبارزاتی میان مطالبات روزمره با ساختار کلانی است که ریشه در سیاست‌های ضدکارگری و نظم اقتصادی معیوب جمهوری اسلامی دارد
در برابر این حرکت اعتراضی، حاکمیت، مطابق الگوی همیشگی خود، نه تنها از هر گونه پاسخگویی یا گفت‌وگوی واقعی امتناع کرده، بلکه با بهره‌گیری از ابزار سرکوب، تهدید، پرونده‌سازی و ارعاب، تلاش دارد صدای این بخش کلیدی نیروی کار را خاموش کند. با این حال، رانندگان این بار با سازمان‌دهی گسترده‌تر، ارتباط‌گیری با افکار عمومی و سایر بخش‌های طبقه‌ی کارگر، توانسته‌اند بخشی از پروژه‌ی سرکوب را خنثی و روایت خود را به جامعه منتقل کنند
مطالبات رانندگان تنها به حوزه‌ی حمل‌ونقل محدود نمی‌شود. آنچه آنها بر زبان می‌آورند، بیان صریح موقعیت کلان کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران و دیگر اقشار زحمت‌کش است: کار طاقت‌فرسا، درآمد زیر خط فقر، هزینه‌های فزاینده سوخت، خدمات بیمه‌ای ناکارآمد، و جاده‌هایی ناایمن که خود بازتابی از اولویت‌های ناعادلانه‌ی حکومت است
تجربه‌ی امروز رانندگان کامیون، و همزمان اعتراضات نانوایان در مواجهه با گرانی مواد اولیه، قطع برق، هزینه‌های بالا و بی‌ثباتی در حمایت‌های دولتی، نشان می‌دهد که بحران‌های مزدی، معیشتی و صنفی ابعاد هم‌پیوندی یافته‌اند. این خیزش‌ها را نمی‌توان جدا از یکدیگر یا به‌عنوان پدیده‌هایی صرفاً صنفی تحلیل کرد. آنها بخشی از یک وضعیت ساختاری هستند که راه‌حل آن نه در وعده‌های مقطعی، بلکه در سازمان‌دهی مستقل نیروی کار و بازسازی مناسبات طبقاتی بر بنیاد عدالت اجتماعی و دموکراسی واقعی نهفته است
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد–ایران ضمن اعلام همبستگی کامل با این اعتراضات، بر ضرورت شکل‌گیری یک جبهه‌ی متحد از تشکل‌های مستقل کارگری و زحمت‌کشان تأکید دارد. این وحدت می‌تواند سنگ‌بنای گذار به نظمی نوین باشد که در آن نیروی کار، نه ابزاری خاموش در خدمت سودآوری و سرکوب، بلکه فاعل آگاه و سازمان‌یافته در تعیین سرنوشت خود باشد
تا زمانی که نظم موجود، بر پایه‌ی بهره‌کشی و حذف صداهای مستقل بنا شده است، هیچ راهکار پایداری برای حل مشکلات کارگران و زحمت‌کشان ممکن نخواهد بود. آنچه در خیابان‌ها، جاده‌ها و نانوایی‌ها در جریان است، نه فقط اعتراض، بلکه گشایش افقی جدید در مسیر مبارزه برای کرامت، امنیت و برابری است.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد–ایران بر تعهد خود به حمایت از این مبارزات و همکاری با نیروهای مستقل در داخل کشور برای پیشبرد یک آلترناتیو طبقاتی و انسانی پای می‌فشارد.
با اتحاد و سازمان‌یابی، مبارزه‌ی ما به پیروزی نزدیک‌تر خواهد شد
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد–ایران
استکهلم – ۲۶ مه ۲۰۲۵
