این تجمع که ازحدود یک ماه پیش توسط گروه تلگرامی “برای فلسطین” تدارک شده بود در ساعت ۱۷ روز پنجشنبه، یکم خرداد ماه در جلوی درِ اصلی دانشگاه تهران تقریبا مطابق با برنامه های در نظر گرفته شده در این گروه مجازی برپا و اجرا شد و حدود ساعت ۱۷.۳۰ پایان پذیرفت.
کمیت تجمع کنندگان بطور میانگین حدود ۲۵۰ تن را شامل می شد. حضور خانم های بی حجاب در کنار جمعی محجبه، چشمگیر بود. هرچند که حاضران در این تجمع از اقشار وطبقه های میانی جامعه بودند اما به نظر می رسید که حضور روشنفکران سیاسی نقش اساسی و برجسته ای داشت.
برخی از شعارهای مطروحه:
۱ – غزه، یمن تا ایران، اتحاد کاگران.
۲ – غزه، یمن تا ایران، وحدت زحمتکشان.
۳- نه غزه، نه لبنان، نیستند جدا ز ایران.
۴ – فلسطین آزاد نشود، هیچکس آزاد نیست.
۵ – صدای BB درگوش غزه شد فراموش.
۶ – بالروح، بالدم، نفدیک یا غزه.
۷ – یا فلسطین، قلوبنا معک.
۸ – شرم بر غرب کاسبکار، حامی جنگ و کشتار.
۹ –فلسطین استوار، مرگ بر استعمار.
۱۰ – مرگ بر صهیونیسم، امپریالیسم وفاشیسم.
۱۱ – ما نه بی طرفیم نه بی صدا، ما پژواک مادران و پدران فلسطینیم.
۱۲ – اسراییل خونخواره، زاده ی استعماره.
۱۳ – مقاومت، نام دیگر زندگی است.
۱۴ –فلسطین، نام دیگرِ انسان.
۱۵ – End The Occupation Of Palestine
۱۶ – مرگ بر اسراییل.
۱۷ – مرگ بر آمریکا.
گزارشگر این خبر، در تفسیری بر این اجتماع نوشته است:
* حضور خانم های بی حجاب و محجبه، بخوبی نشان داد که این ملت دارای توانمندی و نه تحمل یکدیگر بلکه پذیرش دوستانه ی همدیگر هستند. این امر منوط به داشتن دیدگاه واقع بینانه و طرد نگرشِ انحصاری و قرون وسطاییِ ” خودی و غیرخودی” است.چنانکه هدایت کنندگاران و مجریان این تجمع، با درایت وشایسته گی تمام از عهده ی این مهم برآمدند.
* این تجمع نشان داد که دوستان دانشجو و روشنفکران به درستی به این نتیجه رسیده اند که لازم است در مواقع ضرور کمی از”قلم” فاصله گرفته و وارد پراتیک مردمی شده پا به عرصه ی خیابان گذارده و مرکب قلم را در خیابان جاری سازند. با توجه به اینکه هر حضوری در خیابان ارزشمند نبوده مگر اینکه عاری از هیجان والتهاب باشد والبته با داشتن برنامه مشخص، مدون و سیستماتیک.
* نگارنده با چند تن از عابران منفعل صحبت کرده و چرایی عدم حضور آنان را در تجمع جویا شدم. شاید دوستان دیگری جز من نیز اقدام به صحبت با عابران کرده باشند و با استقبال یا حداقل با تایید این تجمع مواجه شده باشند. ولی پاسخی که من از همگی عابران مخاطب ام دریافت کردم بلاستثنا محکوم نمودن این تجمع و حکومتی دانستن آن بر شماردند. در پاسخ به این توضیح نگارنده که شما به نوع شعارها عنایت بفرمایید و بگویید در کدام شعار رد پایی از عوامل حکومتی می بینید؟ با تنفر بسیار، از دادن پاسخ خودداری می کردند. چرا که وجود تنفر از حاکمیت، مانع دیدن واقعیت جاری در تجمع بود.
متاسفانه عملکرد سراسر خطای حاکمیت در قبال ملت فلسطین و ایران باعث عدم اهمیت مساله فلسطین برای اکثریت جامعه ی ایران شده است. در تهرانی با جمعیت بیش از ده میلیون جمعیت، وجود تعدادی قلیل در این تجمع، حاکی از راه خطای پیموده شده توسط حکام ج.ا است.
*طرح دو شعار؛ غزه، یمن تا ایران، اتحاد کاگران. و غزه، یمن تا ایران، وحدت زحمتکشان، بسیار بجا، جداکننده ی صف مجتمعین از حکومت و تداعی کننده ی شعار همیشه جاویدان؛ “کارگران جهان متحد شوید.” بود.
* طرح شعار؛ “مرگ برآمریکا” بسیار انحرافی و خطای بزرگی بود. ممکن است طرح این شعار در سرزمینی دگر که دارای روابط دیپلماتیک با آمریکاست صحیح باشد. ولی درایران و در این برهه اززمان بسیار خطا و مخرب است.
آیا طرح این شعار حاکی از محکوم نمودن مذاکره فعلی بین ج.ا وآمریکا نیست؟
آیا با طرد و محکوم نمودن این مذاکره در پی جنگ افروزی یا استقبال از جنگ هستیم؟
آیا طرح این شعار خواسته ملت هم است؟ همان ملتی که باید منتظر بمباران کشور و… باشند؟
* طرح شعار از پیش تعیین نشده‌ی ” نیروی انتظامی تشکر، تشکر” به غایت اشتباه و نادرست بود. از بس تو سری خورده ایم و سرکوب شده ایم، در چنین مواقعی ذوق زده و احساسی، هیجان زده می شویم و به خاطر سکوت و انجام وظیفهِ نیروی انتظامی از آنان سپاسگزاری می کنیم. در جایی خواندم که این شعار، خارج از برنامه و توسط عوامل متفرقه طرح شده بود. در صورتیکه نگارنده شاهد بود که یکی از مجریان و شعاردهندگان اصلی، این شعار خطا و مخرب را سر داد.
* موردی که جای شگفتی دارد عدم حضور طبقه کارگر و فرهنگیان و … است. نه بطور شخصی و انفردی، که بطور جمعی. یا با بنر و تراکت یا بدون آن. ولی نیاز شدید به حضور آنان کاملن محسوس بود. این انتقاد به تمام تشکل های طبقاتی، صنفی و مدنی وارد است.
با توجه به اینکه این تجمع، نخستین حرکت خودجوش ملت ایران بود، وجود چند مورد کاستی و خطا در آن، به هیچوجه از عظمت، بزرگی، مستقل و مردمی بودن آن نمی کاهد.
این حرکت انقلابیِ مستقل از حکومت، قابل تقدیر و ستودن است.
به امید تداوم اینگونه حرکت های مردمی.
گزارشگر: قاسم مهرآور
3 پاسخ
جرج حبش: “مردم هر کشوری برای حمایت از ارمان مردم فلسطین لازم است که مبارزه بر علیه حکومتهای ارتجاعی کشور خود را تداوم بخشند.” و به عبارتی:
مبارزه با صهیونیسم-امپریالیسم جدا از مبارزه با سرمایه داری و ارتجاع داخلی نیست!
این را باید اضافه کنی که جرج حبش به دلیل این حرف را زد که رژیم‌های ارتجاع عربی همکار و همدست امپریالیسم و صهیونیسم بوده و برای شناسایی اسراییل له له می زدند و تنها عامل تردیدشان خشم توده‌های عرب بود.