پ. ک. ک. با انتشار بیانیه پایانی کنگره ی دوازدهم خود اعلام کرد «ماموریت تاریخی‌اش را به پایان رسانده» و تصمیم به انحلال ساختار سازمانی و پایان دادن به روش مبارزه مسلحانه گرفته است. در این بیانیه گفته شده اجرای این تصمیمات با روندی انجام خواهد شد که عبدالله اوجالان آن را هدایت می‌کند. بیانیه نهایی دوازدهمین کنگره پ.ک.ک با این کلمات پایان می‌یابد: «سوسیالیسم دولت‌محور ملی به شکست می‌انجامد؛ سوسیالیسم جامعه دموکراتیک به پیروزی منتهی می‌شود! پافشاری بر انسانیت، پافشاری بر سوسیالیسم است!»
پ. ک. ک. با انتشار بیانیه پایانی کنگره ی دوازدهم خود اعلام کرد «ماموریت تاریخی‌اش را به پایان رسانده» و تصمیم به انحلال ساختار سازمانی و پایان دادن به روش مبارزه مسلحانه گرفته است. در این بیانیه گفته شده اجرای این تصمیمات با روندی انجام خواهد شد که عبدالله اوجالان آن را هدایت می‌کند.
پس از آنکه رهبر پ.ک.ک عبدالله اوجالان فراخوان داد «تمام گروه‌ها باید سلاح را زمین بگذارند و پ.ک.ک باید خود را منحل کند»، ابتدا آتش‌بس اعلام شد و سپس این گروه اعلام کرد کنگره‌ای را در تاریخ ۵ تا ۷ مه برگزار کرده است. در بیانیه نهایی کنگره که توسط خبرگزاری ANF منتشر شد، تأکید شده این کنگره در شرایطی برگزار شده که حملات ادامه داشته و به دلایل امنیتی در دو نقطه به‌طور هم‌زمان برگزار شده است. به گفته بیانیه، با حضور ۲۳۲ نماینده تصمیمات «تاریخی» اتخاذ شده است.
پایان تمام فعالیت‌هایی که با نام پ.ک.ک انجام می‌شد، با این جملات اعلام شد:
«کنگره فوق‌العاده دوازدهم پ.ک.ک این‌گونه ارزیابی کرد که مبارزه پ.ک.ک سیاست انکار و نابودی تحمیل‌شده بر ملت ما را در هم شکسته، مسئله کرد را به نقطه‌ای رسانده که می‌توان آن را از طریق سیاست دموکراتیک حل کرد و از این منظر ماموریت تاریخی‌اش را به پایان رسانده است. بر این اساس، دوازدهمین کنگره پ.ک.ک تصمیم به انحلال ساختار سازمانی پ.ک.ک و پایان دادن به روش مبارزه مسلحانه گرفته، به شرط آنکه روند اجرایی توسط رهبر آپو (عبدالله اوجالان) مدیریت و هدایت شود، و تمام فعالیت‌هایی که با نام پ.ک.ک انجام می‌شد را پایان داده است.»
«سیاست انکار کردها ریشه در معاهده لوزان و قانون اساسی ۱۹۲۴ دارد»
در این بیانیه، با اشاره به روند تأسیس پ.ک.ک، تلویحاً جمهوری ترکیه منشأ اصلی مسئله کردها معرفی شده و آمده است: «پ.ک.ک به عنوان جنبش آزادی ملت ما در برابر سیاست انکار و نابودی کردها که ریشه در معاهده لوزان و قانون اساسی ۱۹۲۴ دارد، بر صحنه تاریخ ظاهر شد.»
بیانیه به روند «حل مسئله» اشاره می‌کند و می‌گوید اولین گام‌ها در دهه ۹۰ میلادی برداشته شد، اما این روند «مختل» شد:
«در شرایطی که انقلاب باززایشی ما برای ملت‌مان دستاوردهای بزرگی داشت، تلاش رئیس‌جمهور وقت ترکیه، تورگوت اوزال، برای حل مسئله کردها از طریق سیاست شکل گرفت. رهبر آپو با اعلام آتش‌بس در ۱۷ مارس ۱۹۹۳ به این تلاش پاسخ داد و روندی جدید آغاز شد. اما تأثیرات شدید سوسیالیسم واقعی، تحمیل گرایشات چریکی بر خط‌مشی جنگی ما و حذف تورگوت اوزال و تیمش توسط دولت پنهان، باعث شد سیاست انکار و نابودی کردها ادامه یابد و جنگ تشدید شود. (…) بدین ترتیب برای هر دو طرف، جنگ به گزینه اصلی تبدیل شد. شدت گرفتن متقابل جنگ، موانعی ایجاد کرد که رفع نشد. به این ترتیب تلاش‌های رهبر آپو برای حل مسئله کرد از طریق راه‌های دموکراتیک و مسالمت‌آمیز بی‌نتیجه ماند.»
«اشاره به جنگ جهانی سوم: تحولات خاورمیانه تنظیم روابط کرد-ترک را اجتناب‌ناپذیر کرده است»
در بیانیه آمده که عبدالله اوجالان در زندان امرالی «پارادایم جدیدی» توسعه داده است که چنین توصیف می‌شود:
«رهبر آپو با ارجاع به دوران پیش از معاهده لوزان و قانون اساسی ۱۹۲۴ که روابط کرد-ترک را دچار مشکل کرد، چشم‌انداز جمهوری دموکراتیک ترکیه و درک ملت دموکراتیک را که کردها و ترک‌ها به عنوان عناصر مؤسس آن باشند، به عنوان چارچوب حل مسئله کرد پذیرفته است. قیام‌های کردها در طول تاریخ جمهوری، دیالکتیک هزارساله روابط کرد-ترک و مبارزه رهبری ۵۲ ساله نشان داده که مسئله کرد تنها بر پایه وطن مشترک و شهروندی برابر قابل حل است. تحولات اخیر در خاورمیانه در چارچوب جنگ جهانی سوم نیز تنظیم مجدد روابط کرد-ترک را اجتناب‌ناپذیر کرده است.»
«مجلس باید نقش خود را ایفا کند»
در بیانیه آمده که با تصمیم پ.ک.ک برای انحلال، «سیاست دموکراتیک» توسعه خواهد یافت. همچنین تأکید شده عبدالله اوجالان روند را هدایت خواهد کرد و نقش مجلس نیز برجسته شده است:
«اجرای تصمیمات یادشده نیازمند آن است که رهبر آپو روند را هدایت و رهبری کند، حق سیاست دموکراتیک به رسمیت شناخته شود و تضمینی حقوقی و جامع فراهم شود. در این مرحله، ایفای نقش تاریخی مجلس کبیر ملی ترکیه مهم خواهد بود.»
در بیانیه همچنین از احزاب مخالف خواسته شده تا از این روند حمایت کنند:
«نیروهای چپ و سوسیالیست ترکیه، ساختارها، سازمان‌ها و شخصیت‌های انقلابی باحمایت از روند صلح و جامعه دموکراتیک، سطحی جدید به مبارزات مردم، زنان و ستمدیدگان خواهند بخشید. این به معنای تحقق اهداف آن انقلابیون بزرگی خواهد بود که آخرین سخنانشان “زنده باد برادری ملت‌های ترک و کرد و ترکیه‌ای کاملاً مستقل!” بود.»
بیانیه نهایی دوازدهمین کنگره پ.ک.ک با این کلمات پایان می‌یابد:
8 پاسخ
جناب مصطفی
عدالت خواهی و گسترش عدالت اجتماعی و انترناسیونالیسم مفاهیمی والا هستند !
چپ رادیکال ایران همیشه در کنار خلق ها، اقلیت های تحت ستم بوده و خواهد بود !
جناب sharifi،
اگر “این خلق ها و اقلیت های تحت ستم” و یا سازمان های سیاسی آنان، تابع فئودالهایی از جنس بارزانی و یا مخلص و پادوی اسرائیل و آمریکا بودند، چی؟ آیا باز “چپ رادیکال” همیشه در کنار آنان خواهد بود؟!
جناب خانجانی
خلق ها و اقلیت های تحت ستم با رهبران بورژوازی و رهبران ناسونالیست بسیار متفاوت هستند !
در ضمن منظور من هیچ حزب خاصی نبود .
جناب Sharifi گرامی،
متشکرم، اما سئوال من چیز دیگری بود. من نگفتم که خلقها و اقلیت های تحت ستم با رهبران بوروژازی و رهبران ناسیونالیست فرق نمی کنند. لطفاً به سئوال بنده دقت کنید.
کاش پاسداران بچه کش دست از توپ باران و سلاخی کرد ها بردارند !
نزدیک به ۹۰ درصداحزاب مسلح کورد ایرانی تا مادامی که آمریکا و اسرائیل ازشون نخواسته، اسلحه رو زمین نمیذارن و به جنگ مسلحانه و خونریزی ادامه میدن. وقتیکه جمهوری اسلامی با امریکا و اسرائیل سازش کند، اکثر احزاب مسلح کورد ایرانی هم بناگاه با جمهوری اسلامی سازش میکنند و میگن کی بود کی بود من نبودم😂. این “جنبش کوردی” زبونش کوردیه اما انگار خطش عبری و انگلیسی/ آمریکاییه! آیا واقعا ارزش داشت که برای “خود مختاری” و یا “خود گردانی” و یا داشتن یک “اقلیمی” بمانند کوردستان عراق و حتی استقلال، اینهمه سال با حکومتها جنگ مسلحانه کرد و سبب اینهمه خرابی وهزینه جانی در دو طرف شد؟!
کاش احزاب مسلح کرد ایرانی هم دست از سلاح بردارند و به کشتن هر از چندگاهی یک یا دو تا سرباز وظیفه در پستهای نگهبانی مرزهای غربی کشور پایان دهند.
خوب بعد از انحلال پ ک ک وضع پژاک و پ ی د چه خواهد شد ؟