دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴

دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴

این صدا با جنگ خاموش شد؛ اسرائیل کودک فلسطینی که از رنج مردم غزه می‌خواند را کشت

یک خواننده مشهور ۱۴ ساله در میان ده‌ها فلسطینی بود که از روز دوشنبه در حملات هوایی نیروهای دفاعی اسرائیل در سراسر نوار غزه کشته شدند، در حالی که بمباران و گرسنگی ناشی از محاصره مداوم اسرائیل همچنان این منطقه ساحلی را در بر گرفته است.

حسن ایاد – که به خاطر آهنگ‌هایش درباره مرگ و زندگی در غزه در طول حمله و محاصره نسل‌کشی اسرائیل شناخته شده بود، در حمله هوایی نیروی دفاعی اسرائیل به اردوگاه پناهندگان نصیرات کشته شد. ویدئویی که به طور گسترده در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد، ایاد را در حال خواندن با صدایی دلنشین نشان می‌داد که گاهی اوقات پدرش، علا ایاد، او را همراهی می‌کرد.

«کودکی که از مرگ می‌خواند، اکنون به کسانی پیوسته است که برایشان سوگواری می‌کرد.»

ایاد در یکی از کلیپ‌ها می‌گوید: «غزه در حال مرگ است، در حالی که آمریکا کور است. با هواپیماهای جنگی، طعم مرگ را چشیدیم، حمله هوایی از زمین و دریا. آنها گذرگاه‌ها را مسدود کردند – مردم از گرسنگی می‌میرند. ای جهانیان، به آنچه انجام داده‌اند شهادت دهید.»


روزنامه‌نگاران، نویسندگان و بسیاری دیگر از غزه و سراسر جهان عرب با انتشار پیام‌هایی در شبکه‌های اجتماعی، از «احساسی عمیق و جانکاه از فقدان» حسن ایاد ۱۴ ساله سخن گفتند.

پس از انتشار خبر مرگش، ویدیویی دوباره پخش شد که در آن حسن در خیابان‌های ویران‌شده غزه قدم می‌زند و می‌خواند: «از آسمان، مرگ را چشیدیم — ضربه‌ای از خشکی و دریا». پدرش، علاء ایاد، گاهی در کنار اوست.

ترانه‌اش توجه‌ها را به رنج مردم غزه در جریان جنگ جلب کرد و کشورهای عربی را که «در خواب عمیق‌اند» به خاطر سکوتشان نکوهش کرد.

علاء ایاد، پدر حسن، همیشه با افتخار از پسرش حمایت می‌کرد و او را وارث خود در هنر زَجل (نوعی شعر مردمی عربی) می‌دانست. حسن با وجود سن کم، استعدادی درخشان داشت.

محمود، تهیه‌کننده ارشد در تلویزیون العربی قطر، نوشت: «گاهی داغی عمیق را برای کسی که هرگز ملاقات نکرده‌ای حس می‌کنی. امروز، این اندوه مشترک ماست: حسن ایاد، کودک خواننده غزه. اما صدای او همیشه در ذهن‌های خسته ما نجوا خواهد کرد: “فریاد بزن، ای پروردگار!”»

داوود صالح، دوست پدر حسن در رام‌الله، نوشت: «دردی عمیق در دلم باقی‌ست از دست دادن کودک شهید، حسن علاء ایاد. نمی‌توانم تصور کنم پدر صبور و شریفش چگونه تاب می‌آورد. حسن کودکی بود پرانرژی و پر از زندگی، پرورش‌یافته به دست پدری که عشق عمیقی به فلسطین و ارزش‌های استقامت در او نهادینه کرده بود.»

او افزود: «گرچه چیزی برای شادی در غزه نمانده بود، حسن و پدرش از زمان و مکان فراتر رفتند، برای دوستان، خانواده، مقاومت و میهن آواز خواندند.»

رشید مشهراوی، فیلم‌ساز فلسطینی ساکن کرانه باختری، در پیامی نوشت: «امروز، حسن ایاد شهید شد؛ کودکی که ترانه‌ای از غزه به من هدیه داد. او با صدای کودکانه و دردکشیده‌اش برای پروژه فیلم‌های “از فاصله صفر” خواند. ما هر روز روح‌مان را از دست می‌دهیم، حسن… هنرمند، شهید… دلم را شکستی، حسن.»

هدی نعیم، روزنامه‌نگار غزه‌ای که با خانواده حسن در ساخت ویدیویی برای تلویزیون فلسطین همکاری کرده بود، نوشت: «پدر و مادرش تمام وجودشان را وقف رویای او کرده بودند. می‌خواستند دنیا صدایش را بشنود. حالا، آن صدا با جنگ خاموش شد.»

در مصاحبه‌ای با تلویزیون الغد مصر، علاء ایاد گفته بود خودش نیز زمانی خواننده بوده و در طول جنگ، دیگران از جمله پسرش حسن را به خواندن ترانه‌های میهنی تشویق کرده است. آن‌ها با هم به سرعت در جهان عرب شناخته شدند.

پس از مرگ حسن، ویدیویی از علاء منتشر شد که در میان جمعیت ایستاده و شعار می‌دهد: «نتانیاهو، به رؤیاهای ما گوش کن: مرگ در راه خدا، حسن را به سوی مادرش ببر!» این سخنان، با بار احساسی و فرهنگی عمیق، یادآور تصویر جان باخته‌ای است که به سوی آرامش و وصال با مادرش در جهان دیگر رهسپار می‌شود.

نویسنده فلسطینی، خالد صافی، رابطه میان پدر و پسر را این‌گونه توصیف کرد: «علاء همیشه حسن را با افتخار به جلو می‌راند. با وجود سن کم، حسن استعداد و حضوری چشم‌گیر داشت.»

داوود صالح در پایان نوشت: «هر بار که آن ویدیو را می‌بینم، آتشی در قلبم شعله‌ور می‌شود. درد و اندوه بیشتر می‌شود، اما افتخار و عشق هم همین‌طور — چرا که حسن، آن کودک بی‌گناه، آن هنرمند، آن شهید، برای من آواز خواند.»

برچسب ها

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

توجه: کامنت هایی که بيشتر از شش خط در صفحه ی نمايش اخبار روز باشند، منتشر نمی شوند.

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *