بیانیه های کارگری به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر

سندیکای کارگران شرکت واحد، اتحاد سراسری کارگران و بازنشستگان ایران و اتحادیه آزاد کارگران ایران با انتشار بیانیه هایی به استقبال روز جهانی کارگر رفته اند. در این بیانیه ها با تاکید بر خواست های صنفی، طبقاتی و آزادی خواهانه کارگران بر خطر جنگ و ضرورت مبارزه ی گسترده در راه صلح تاکید شده است.

 بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر 

اول ماه مه، نماد مبارزه‌ی جهانی طبقه‌ی کارگر در برابر نظام سرمایه‌داری و مناسبات استثمارگرانه و ضدانسانی‌ای است که در تمامی کشورها، فارغ از نوع دولت‌های حاکم، برقرار است. کارگران جهان در این مسیر، سرکوب، زندان، شکنجه و حتی اعدام را تحمل کرده‌اند، اما همچنان ایستادگی می‌کنند.

سندیکای کارگران شرکت واحد در حالی بیانیه‌ی روز جهانی کارگر ۱۴۰۴ را منتشر می‌کند که همچنان دو تن از اعضای قدیمی هیئت‌مدیره، ابراهیم مددی و داود رضوی، در زندان به‌سر می‌برند و دیگر اعضای حق‌طلب سندیکا و فعالان کارگری نیز تحت فشار و کنترل نیروهای امنیتی قرار دارند. از زمان بازگشایی سندیکا در سال ۱۳۸۴ تاکنون، هیچ اول ماه مه‌ای را بدون تجربه‌ی حبس، تهدید، اخراج و سرکوب اعضای سندیکا و دیگر کارگران معترض پشت سر نگذاشته‌ایم. سرکوب تشکل‌های مستقل و انکار ابتدایی‌ترین مطالبات طبقه‌ی کارگر، همواره بخشی جدایی‌ناپذیر از سیاست‌های حاکمیت بوده است.

چهار تن از اعضای حق‌طلب سندیکا — رضا شهابی، حسن سعیدی، ناصر محرم‌زاده و حسین کریمی سبزوار — در مسیر مطالبه‌گری، بهای سنگینی پرداخته‌اند؛ از اخراج و آسیب به خانواده‌هایشان تا بازداشت‌های متعدد و محکومیت‌های طولانی‌مدت. حکومت موظف است پاسخگوی این ظلم‌ها و فشارهای وارده بر این کارگران و خانواده‌های آنان باشد و باید بدون قید و شرط، با توجه به حقوق انسانی و قوانین کار داخلی و بین‌المللی، آنان را به کار بازگرداند.

ایران عضو سازمان بین‌المللی کار است و طبق مقاوله‌ نامه‌های بنیادی این سازمان، دولت‌ها تحت هیچ شرایطی حق ندارند کارگران را به دلیل فعالیت‌های صنفی و سندیکایی مورد پیگرد قرار دهند. با این حال، نه‌تنها امکان برگزاری مراسم‌های علنی و مستقل روز جهانی کارگر از کارگران سلب شده، بلکه در همین روز و ایام پیرامون آن، کارگران در خیابان‌ها یا حتی در دید و بازدیدهای شخصی نیز هدف بازداشت و تهدید قرار می‌گیرند. حاکمیت در تمامی دولت‌های تاکنونی نشان داده است که از اتحاد و سازمان‌یافتگی کارگران هراس دارد و برای سرکوب آن از هیچ ابزاری فروگذار نمی‌کند.

ما تأکید می‌کنیم که مراسم‌های روز جهانی کارگر باید آزادانه برگزار شود و شرکت در کنفرانس سالانه‌ی سازمان بین‌المللی کار، تنها باید به نمایندگان واقعی و مستقل کارگران اختصاص داشته باشد. حضور تشکل‌های دست‌ساز دولتی به نام کارگران ایران در چنین مجامعی باید متوقف شود.

مطالبات ما در این روز، بر پایه‌ی اصول عدالت اقتصادی و اجتماعی، کرامت انسانی، آزادی‌های صنفی و سیاسی، نفی استثمار، و مبارزه با هرگونه تبعیض و سرکوب استوار است. ما دستمزدهای اعلام‌شده برای سال جاری را توهینی آشکار به شأن کارگران می‌دانیم؛ دستمزدی که با تورم سرسام‌آور و سقوط ارزش پول ملی، چند برابر زیر خط فقر قرار دارد. افزایش فوری دستمزدها بر اساس سبد واقعی معیشت، تأمین بیمه‌های درمانی و بیکاری کارآمد، انحلال شرکت‌های پیمانکاری و حذف واسطه‌گری نیروی کار، به رسمیت شناختن حق ایجاد تشکل‌های مستقل، و آزادی بی‌قید و شرط همه‌ی کارگران زندانی و فعالان صنفی، مدنی و سیاسی از مطالبات اساسی ماست.

همچنین، بار دیگر با قاطعیت خواهان لغو کامل مجازات غیرانسانی اعدام، به هر اتهام و بهانه‌ای، و توقف اجرای احکام ظالمانه‌ی اعدام، از جمله علیه شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی، هستیم.

ما خواهان لغو کامل هرگونه تبعیض جنسی، جنسیتی، نژادی، ملی، مذهبی، عقیدتی و طبقاتی هستیم؛ خواستار آموزش رایگان برای همه، لغو کار کودک، برابری کامل حقوقی و اجتماعی زنان و دیگر اقشار تحت ستم، لغو حجاب اجباری، و نیز تحقیق مستقل و محاکمه‌ی عاملان کشتار کارگران در محیط‌های کار، از جمله در فاجعه‌ی دلخراش بندر رجایی، می‌باشیم.

ما گسترش فضای افغان‌ستیزی در کشور را سیاستی مخرب می‌دانیم که تنها به سود حاکمان، سرمایه‌داران و دشمنان طبقه‌ی کارگر تمام می‌شود و از همکاران و کارگران سراسر کشور می‌خواهیم تمرکز خود را بر نوع‌دوستی، اتحاد و ایجاد تشکل‌های فراگیر قرار دهند. در فقدان تشکل‌های سراسری طبقه‌ی کارگر، تنها ما کارگران متضرر خواهیم شد، در حالی که سرمایه‌داران همچنان به سود خود خواهند افزود و از تفرقه و پراکندگی ما بهره خواهند برد.

ما مخالفت قاطع خود را با جنگ‌های تجاوزکارانه، گسترش میلیتاریسم، کشتار و نسل‌کشی در منطقه و دیگر نقاط جهان اعلام می‌کنیم و از جنبش کارگری بین‌المللی، و نیز جنبش‌های آزادی‌خواه، ضد جنگ، صلح‌طلب، برابری‌طلب و عدالت‌محور در سراسر جهان حمایت می‌نماییم.

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!

چاره‌ی کارگران، وحدت و تشکیلات

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ (برابر با اول ماه مه ۲۰۲۵)

بیانیه اتحاد سراسری کارگران و بازنشستگان ایران بمناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر

با نشان دادن رنج بیشمار کارگران و بازنشستگان به استقبالِ روز جهانی کارگران برویم!
انفجار و دود  و آتشِ خانمانسوز ، در بندر آغشته به سود و آزمندی سرمایه  تن و جان و زندگی و روان کارگران و زحمتکشان را می سوزاند!

سایه‌ی جنگی ناخواسته، بنا برخواست سردمداران جهانِ سرمایه‌ داری و سودای ایدئولوژیکی نظام سرمایه داری در ایران، همه را تهدید می کند!

فقر دامن‌گستر هر روز چهره عبوس‌تری از محرومیت و استیصال را در جای‌جای کشور ما نشان می‌دهد و به موازات آن ثروت اندوزی الیگارشی سرمایه‌داران تحت‌الحمایه استبداد حاکم بی‌هیچ افسار و بازدارندگی قانونی و هیچ کوششی از سوی رهبران پرمدعا و ریاکار حاکم ادامه می‌یابد!

کارگران و زحمتکشان، فرودستان حاشیه‌نشین و اقشارمتوسط فرودست شده‌ی در معرض و آستانه‌ افتادن به تله فقر مطلق هر روز پرشمارتر می‌شوند!

حقوق و آزادی‌های فردی و اجتماعی پایما‌ل‌تر از پیش، از راه سرکوب، شکنجه، زندان و اعدام همچنان نادیده گرفته‌شده و حق تعیین سرنوشت از راه مشارکت سازمان یافته کارگران و زحمتکشان؛ همچنان سلب شده و به رغم آن همه اعتراضات و قیام ها و جنبش‌های اجتماعی امکان دادخواهی ستمدیده‌گان از جور استبداد و برآمدن شکوه آزادی برای برابری و علیه تبعیض نهادینه در زیست ایرانیان، هنوز در دسترس نیست!

با این همه و با‌ وجود و استمرار بسیار دیگری از تحدیدها و تهدیدها، بازهم با یادآوری تاریخی روزجهانی کارگر، و با فرارسیدن این روز نور دیگری از امید در دل و شور دیگری از مبارزه برای آزادی و برابری در سرِ شوریدگان راه آزادی و برابری جان می‌گیرد.

با این همه کارگران از زن و مرد، روشنفکران از استاد و دانشجو، نویسندگان و شاعران و هنرمندانِ مبارز علیه سانسور و مدافع آزادی بیان، زنان پیش‌تاز در مبارزات ضدّ تبعیض و نابرابری‌های موجود، حق‌مداران از وکلای مبارز و موکلین سیاسی دربند آنها در زندان‌های سراسر ایران و دیگر مردمان تحت ستم و حق‌جو از اقشار و گروه‌های اجتماعی متفاوت، هر روزی از تاریخ مبارزات که نشان تداوم حق‌جویی و آزادیخواهی را در خود دارد، گرامی می‌دارند و اکنون در آستانه روز جهانی کارگر، خواسته های برحق مردمان تحت ستم را تکرار می کنند. 

ما نیز دراتحاد سراسری کارگران و بازنشستگان ایران نیز به این وسیله اعلام میداریم :

۱ـ ضمن مخالفت با هر گونه جنگ و تجاوز نظامی به هر بهانه به خاک کشورهای مختلف جهان از سوی کشورهای قدرتمندِ جنگ طلب و یا وابستگان آنها و مخالفت با هر گونه تنش‌افزایی و جنگ‌افروزی در هر نقطه از جهان و منطقه خاور میانه به ویژه خطراتی ناشی از سیاست‌های نادرست و به غایت مداخله‌گرانه در امور کشور‌های دیگر، حمایت خود را از مذاکرات بین دولت‌های ایران و امریکا برای صلح و رفع سایه شوم جنگ از سر مردم ایران اعلام و خواهان برچیدن هرگونه رفتاری که به تهدید و تحریم علیه مردم شده است، هستیم. ما برای صلح و مخالف با هرگونه تهدید نظامی و تروریستی از جانب هر کشوری؛ از هر اقدام بشر دوستانه حمایت می کنیم.

۲ـ اگر با وقایع دردناک و خونبار ساختمان پلاسکو ، متروپل آبادان و آتش در کمپ ترک اعتیاد تا فاجعه پرواز ۷۵۲ و آتش در زندان اوین و جنایت در دانشگاه شریف و دهها فاجعه دیگر با هریک از مسببان این فجایع برخورد قانونی و متکی برحقوق اساسی مردم (نه ملاحظات حفظ قدرت به هر قیمت) می‌شد امروز مردم ایران شاهد سوختن بندر عباس، قربانی و خاکستر شدن ده‌ها انسان بیگناه و صدها مجروح در آتشی که منفعت‌طلبان در برپایی آن نقش دارند؛ نبودیم. ما خواهان شناسایی عوامل اصلی و واقعی این فاجعه و برخورد قانونی متکی بر عدالت واقعی با آن عوامل هستیم .

۳ـ حوادث ناشی از نبود مراقبت‌های بهداشت و ایمنی سالیان سال جان بسیاری از کارگران ایران را گرفته است. نمونه‌ی معدن زمستان یورت و معدن طبس و هر کارخانه و کارگاه مبتلا به نبود ایمنی استاندارد، بیانگر بی‌دفاعی کارگران و آسیب‌پذیری آنهاست . سرمایه‌داران برای کاهش هزینه‌ها و افزایش دامنه سود و انباشت از تعهدات قانونی خود برای ایمن‌سازی محیط‌های کار خودداری می‌کنند و دولت و مسئولین مربوطه در ادارات کل و وزارت کار با کاهش و یا حذف و فرمالیته کردن امر بازرسی و نظارت برایمن‌سازی کار، در عمل به فرار سرمایه داران و نمایندگان آنها از تعهدات قانونی در ایمن‌سازی محیط‌های تولید یاری رسانده‌اند. ما خواهان برقراری نظام بازرسی و از طریق آن اجبار کارفرمایان به رعایت قانون و امکان نظارت سازمان‌های کارگری بر اجرای این تعهدات و پیگرد قانونی و محاکمه کارفرمایان متخلف هستیم .

۴ـ هرساله نمایش برگزار شده‌ی سه جانبه‌گرایی برای تعیین حداقل دستمزد، نتایجی جز سرکوب دستمزدها نداشته است. تنها تشکل صاحب اختیار و امضا در این نمایش مزدی نمایندگان کانون عالی شوراهای اسلامی کار بوده‌اند. کانون عالی انجمن‌های صنفی و مجمع عالی نمایندگان نیز نقش سیاهی لشکر را در این بازی برعهده دارند. نقش شورای عالی کار با توجه به دو برابری آرای دولت کارفرمایی و کارفرمایان خصوصی به نسبت آرای نمایندگان کارگری در عمل راه را برای هرگونه نقش آفرینی این نمایندگان در مصوبات مزدی بسته‌است. این کاریکاتورسازی از سه جانبه گرایی، نه تصادفی و نه از سر ناآگاهی است و دقیقا برای فریب کارگران و سرکوب مزدی است، درعین حال این شورا برای حقوق و مزایای بازنشستگان نیز تعیین تکلیف می کند. بهمین خاطر ما خواهان تغییر در شرایط آرای تصمیم گیرندگان و ایجاد برابر حقوقی کارگران و بازنشستگان در مقابل دولت و کارفرمایان وتصویب هر نتیجه‌‎ی چانه زنی با نظرداشت آرای اکثریت در این کارزار مزدی هستیم .

۵ـ اجرای قراردادهای یک طرفه و فاقد اعتبار به دلیل پنهان‌سازی‌های عمدی این قراردادها و عدم ارائه نسخه دوم و سوم به کارگر و وزارت کار یا تشکیلات کارگری موجود، راه برای گنجاندن موارد غیر قانونی و تحمیلی در قرارداد و اخذ تعهدات با دریافت سفته از کارگران باز است. با تحمیل این روش‌های غیرقانونی، هرگونه امتیاز و امکان پیگیری قانونی از کارگر طرف قرارداد گرفته می‌شود. ما خواهان کنترل‌ و نظارت دستگاه‌های بازرسی و تشکل‌های کارگری بر تنظیم درست و قانونی قراردادها و اجرای دقیق مفاد آن هستیم .

۶ـ یکی از شیوه‌های فراهم سازی امکان بهره‌کشی و استثمار کارگران بخش‌های دولتی و رفع مسئولیت دولت از انجام تعهدات خود نسبت به آنها به بهانه کوچک سازی و چابک سازی، برقراری نظام پیمانکاری و جایگزینی پیمانکاران در روابط کار به عوض خود با کارگران بخش دولتی مانند معلمان و آموزگاران و یا سایر کارگران و ابواب جمعی دولت در سایر دستگاه‌های دولتی است. به این ترتیب کارکنان رسمی دولت که تاکنون از یک رویّه استخدامی و دستمزد و مزایای یکسانی برخوردار بوده‌اند؛ تحت مدیریت پیمان تابع مقررات ناشی از قانون کار می‌شوند و با توجه به نقض قوانین و نبود ضمانت‌های قانونی و اجرایی دراین بخش، پیمانکاران نیز همان راه‌های تخطّی و تخلّف در بخش خصوصی را براین دسته از کارگران تحمیل می کند‌. هم‌چنین برای تامین مناسبات بازار در مناطق آزاد تجاری و اقتصادی مقررات ویژه‌ای را برای بازار کار در این مناطق تنظیم و تصویب کرده است. با این تغییرات آنچه تا کنون اتفاق افتاده، بالارفتن شدت استثمار در این بخش‌ها وکاهش و سرکوبِ دستمزدها در این‌گونه روابط و مناسبات کار بوده است. ما خواهان حذف پیمانکاران از روابط کار و برقراری مناسبات دستمزدی عادلانه و برخورداری از استانداردهای حقوق کارِ به رسمیت شناخته شده در روابط کار برای همه کارگران ایران اعم از دولتی و خصوصی هستیم. 

۷ـ بهداشت و درمان کارگران ایران با گسترش موسسات بیمه تکمیلی که نسخه خصوصی سازی تامین اجتماعی و فربه‌سازی سرمایه‌داران بیمه‌گر است؛ سال‌ها اعتبار سازمان تامین اجتماعی را از بین برده و متولیان مرتبط با بیمه‌های تکمیلی را چه در سازمان تامین اجتماعی و چه در کانون‌های بازنشستگی و بیمه‌گران بخش خصوصی را بر سر سفره کارگران و بازنشستگان نشانده است. موضوع درمان و بهداشتِ رایگان که حق مسلم کارگران بیمه شده و بازنشستگان است؛ حذف و به جای آن کمترین درصد در پرداخت هزینه‌های درمان به سازمان تامین اجتماعی اختصاص و سایر هزینه‌ها مستقیم و غیر مستقیم بر دوش بیمه‌شدگان است. ما خواهان برچیده شدن مناسبات بیمه‌ای خصوصی از زندگی بیمه پردازان سازمان تامین اجتماعی و برقراری بهداشت و درمان رایگان در شرایط اشتغال و بازنشستگی هستیم .

۸ـ کارگران شاغل و بازنشسته حق دارند بدون دخالت دولت و کارفرمایان، هر نوع تشکل صنفی را آزادانه ایجاد کنند. خود خط مشی و اساسنامه مقررات آن را تدوین و در مجمع عمومی به تصویب رسانند. کانون‌های بازنشستگی و تشکل‌های سه گانه‌ی کارگری موضوع قانون کار فاقد چنین اختیاراتی است. بهمین خاطر این تشکل‌ها نه برای کارگران بلکه ابزاری برای رانت خواری و به خدمت دولت و سرمایه‌داران درآمده‌اند . مخالفت با این شیوه تشکلی‌یابی و برپایی تشکل‌های مستقل از سوی کارگران، همواره با پیگرد و سرکوب و اتهامات واهی و در نهایت با حبس و زندان توسط دستگاه‌های امنیتی و قضایی همراه بوده است. کارگران و بازنشستگان امکان تغییر در مناسبات این تشکل‌ها را ندارد. ما خواهان رفع محدودیت‌های قانونی و فراقانونی در ایجاد تشکل‌های صنفی هستیم.

۹ـ سیاست‌های به غایت نادرست اقتصادی دولت‌ها و ناکارآمدی نظام تصمیم گیری کشور تاثیرات بی‌واسطه‌ای در بی‌ارزش شدن پول ملی، افزایش لحظه به لحظه قیمت‌ها و روند روزافزون تورم و گرانیِ کمر شکن شده‌است. در کنار آن سرکوب دستمزدها همراه با نبود امنیت شغلی ناشی از عقد قراردادهای اسارت‌بار ، بیکاری مزمن موجود و سوء استفاده از بازار آشفته عرضه و تقاضای نیروی کار موجب گسترش دامنه فقر گردیده است. داشتن مسکن مناسب به رویای دست نیافتنی به ویژه برای جوانان بدل شده است. فرار مغزها و سرمایه‌های معنوی از هر نوع تخصص در میان دانش‌آموختگان نتیجه‌ی همین نابسامانی‌های اقتصادی و بی‌توجهی مفرط دولتمردان و حکمرانان است. ما خواهان اصلاح مناسبات اقتصادی به سود اکثریت مردم و در راستای توزیع ثروت و ایجاد موقعیت بهره‌مندی عادلانه از شرایط به سود همگان هستیم.

۱۰ـ خصوصی‌سازی و مولدسازی‌ها ابزار و شیوه‌های توجیهی واگذاری منابع ملی و همگانی و صنایع و معادن و سپردن آنان به سرمایه داران است. این سیاست ضد ملی و ضد مردمی تاکنون لطمات جدی بر جهت‌گیری اقتصاد کشور به‌بار آورده و هرگونه امکان رشد و توسعه پایدار و مردمی را از میان برداشته است. ایجاد حلقه‌های فامیلی قدرتمند اقتصادی که به الیگارشی معروفند، یکی از نتایج زیانبار این حاکمیت طبقه‌ی سرمایه‌دار بر زندگی اجتماعی _ اقتصادی در ایران است. به تبع ایجاد چنین طبقات ویژه سرمایه‌داری در ایران سیاست‌های مخرب مافیایی زندگی مردمان زحمتکش را درمعرض انواع تهدیدهای ملی و منطقه‌ای و حتی جهانی قرارداده است. ما خواهان ملی کردن دوباره همه منابع و ثروت های عمومی کشور، ملی کردن بانک‌ها و نهادها و موسساتی که در اختیار سرمایه‌داران مالی _ نظامی قرار گرفته اند، هستیم .

۱۱ـ نظام آموزش و بهداشت در ایران سال‌هاست گرایش به کالایی شدن دارد. تبعات کالایی شدن آموزش در افزایش بیسوادی و رانده شدن کودکان، کارگران و زحمتکشان و فرودستان در بازار کارهای سیاه است. همچنین کالایی شدن بهداشت به کاهش نرخ سلامت انجامیده است. در کنار این کالایی شدن‌ها، مردم محروم چاره را در فروش اعضای بدن خود یافته و چنین بازارهایی با این گونه کالا، چنان گسترش یافته که اطلاعیه‌های فروش اعضای بدن، چهره‌ی خیابان‌ها را به نمایش خشونت بر بدن برای بقا تبدیل کرده است . کمترین اقدام موثر برای تغییر این زشتی‌ها از جامعه انسان ایرانی رعایت اصولی است که در قانون اساسی وجود دارد و باید این حقوق و اصول از جانب حاکمیت به‌رسمیت شناخته شود. ما خواهان رعایت حقوق مردم برای زندگی انسانی و برقراری رفاه و امنیت روانی و جانی مردم در مقابل زراندوزان و نوکران سرمایه هستیم . 

شکوفا باد همبستگی همه‌ کارگران و زحمتکشان 

زنده باد روز جهانی کارگر

زنده باد آزادی _ زنده باد عدالت

۹ اردیبهشت ۱۴۰۴

اتحاد سراسری کارگران و بازنشستگان ایران

بیانیه و فراخوان اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر

گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر، پیروز باد مبارزات کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان، پرستاران، جوانان و عموم توده های مردم ستمدیده ایران علیه ستم و استبداد، زن ستیزی، تبعیض و نابرابری، فقر و فلاکت و جنگ و ویرانی.
امسال، اول ماه مه روز جهانی کارگر در شرایطی فرا رسیده است که شیرازه های  اقتصادی کشور در نتیجه ۴۶ سال حاکمیت جمهوری اسلامی و جنگ و کشمکشهای منطقه ای، در مسیر فروپاشی بسیار سهمگینی قرار گرفته و همزمان، خطر جنگ و یا بند و بست ضد مردمی مابین جمهوری اسلامی و قدرتهای جهانی، سایه شوم خود را به شکل بی سابقه ای بر سر مردم زخم خورده و ستمدیده ایران گسترانیده است.
حکومت دیگر حتی قادر به اداره و تامین بدیهی ترین ملزومات زندگی و بقا یک جامعه انسانی از قبیل آب و برق و گاز، چرخه ی تولید و معیشت حداقلی، حفظ شبکه بهداشت و درمان، جلوگیری از فساد و تباهی در ارگانهای حکومتی، تامین امنیت جانی شهروندان و مقابله با تورم و کمبود  مایحتاج اولیه زندگی نیست و در همین حال با اتخاذ سیاستهای به غایت ویرانگرایانه ی اقتصادی و سیاسی داخلی و بین المللی در حال نابودی ارکان زیست اقتصادی و اجتماعی کشور است.
اول ماه مه امسال، مصادف با چنین شرایط خطیر، سرنوشت ساز و حساس و تعیین کننده ای برای ما کارگران و مردم ستمدیده ایران است.
مردمی که خسته از چندین دهه ستم و استبداد، سرکوب، فقر و فلاکت، شقاوت و انسان کشی و بحران و فروپاشی اقتصادی، در تکاپوی آزادی و رفاه و خوشبختی با عزمی راسخ برای تحقق آمال و آرزوهای انسانی خود ایستاده اند و اینک بار دیگر در یکی از سخت ترین دورانهای تاریخ معاصر خود قرار گرفته اند.
تحت چنین شرایطی، یا سقوط و بربریت و یا رهایی از پرتگاه موجود، آن دو راهی سرنوشت سازی است که امروز پیشاروی ما کارگران و عموم مردم ستمدیده ایران قرار دارد.
بی تردید انتخاب ما کارگران و مردم شریف ایران، همانگونه که در لحظه لحظه رنج و مرارتها و مبارزاتمان نشان داده ایم رهایی از پرتگاه موجود و خیز برداشتن به سوی برپایی دنیایی بهتر است.
این انتخاب ماست و اول ماه مه روز جهانی کارگر فرصتی است بزرگ برای ما کارگران تا با اعتراضات گسترده و سراسری صنفی و سیاسی، شرایط را بیش از پیش به نفع تحولات بنیادین و انسانی در کشور مهیا کنیم.

کارگران و همکاران در صنایع کلیدی و همه مراکز تولیدی و خدماتی کشور

همانطور که مبارزات صنفی ما در طول چندین دهه گذشته و بویژه در سالهای اخیر ثابت کرده است، جمهوری اسلامی، نه میخواهد و نه میتواند حتی ذره ای از مطالبات ما را متحقق کند. این حکومت، از همان روز اول، حکومتی برای انداختن طوق  بردگی و بندگی بر گرده ما کارگران و حکومتی ایستاده و پایا بر دوش بحران و چپاول و غارتگری بوده است و اینک کل کشور را در تمامی جوانب زندگی اقتصادی و سیاسی-اجتماعی در معرض فروپاشی قرار داده است.
به یقین و بی هیچ تردیدی، ما امروز در معرض یک آزمون بزرگ تاریخی قرار داریم و تحقق مطالبات صنفی ما کارگران و رهایی کشور از فروپاشی مهلک اقتصادی و اجتماعی، بطور تعیین کننده ای به تحولات بنیادین سیاسی و نقش آفرینی سیاسی و اجتماعی ما کارگران گره خورده است.
ما بزرگترین نیروی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی کشور هستیم و نمیتوانیم و نباید با فروکاهش نقش خود به مطالبات صرف اقتصادی و صنفی، نظاره گر کشمکش و رقابت طبقات حاکم (چه در پوزیسیون و چه در اپوزوسیون)  بر سر چگونگی  تصاحب ثروتهای اجتماعی و دسترنج خود باشیم و سپس در چرخه ی  معیوبی، حق اعتصاب و تشکل و برخورداری از یک زندگی انسانی را از آنان گدایی کنیم.
اول ماه مه امسال بر متن شرایط خطیر و حساس اقتصادی و سیاسی کشور، فرصتی است تا در خیابانها و مراسم مختلف گرامیداشت این روز بزرگ و آرمانی، همراه با طرح مطالبات صنفی، مطالبات سیاسی خود را نیز بطور برجسته ای فریاد زنیم و با همبستگی با جنبش دادخواهی، زندانیان سیاسی، جنبش معلمان، زنان، دانشجویان و جوانان، بازنشستگان و  مالباختگان زحمتکش و هر انسان مطالبه گر و  دردمندی، پیام آور رهایی و پی افکنی ساختمان جامعه ای انسانی، مرفه و شاد، فارغ از استبداد و استثمار و تبعیض و نابرابری  برای آینده کشور باشیم.

زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
هر چه گسترده تر باد همبستگی و اتحاد سراسری کارگران ایران
مستحکم باد همبستگی جنبشهای اجتماعی ازادیخواهانه و برابری طلبانه
پیش به سوی اعتراضات همبسته و سراسری صنفی و سیاسی

اتحادیه آزاد کارگران ایران – هشتم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴