آن‌طورکه کاظم غریب‌آبادی، معاون وزارت امور خارجه خبر داده، قرار است رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بعدازظهر امروز (چهارشنبه) وارد تهران شود.
شرق آنلاین می نویسد: در روزهایی که مذاکرات حساس میان ایران و ایالات متحده در بستری شکننده جریان دارد، حضور گروسی در ایران به کانون توجهات دیپلماتیک بدل خواهد شد. به هر حال دور نخست این گفت‌وگوها در عمان برگزار شده و دور دوم آن قرار است شنبه هفته آینده آغاز شود؛ مذاکراتی که می‌تواند سرنوشت پرونده هسته‌ای ایران را در مسیری تازه قرار دهد. در این میان، اروپا نیز با آمادگی برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه، به‌عنوان اهرمی برای فشار بر تهران، این سفر را به رخدادی تعیین‌کننده در تحولات دیپلماتیک بدل کرده است. افزون بر این، نشست فصلی شورای حکام آژانس که در پیش است، بر اهمیت این سفر افزوده و آن را به نقطه عطفی در تعاملات ایران و آژانس تبدیل کرده است
در ادامه این گزارش آمده است: سفر گروسی، در این برهه حساس، بیش از یک دیدار فنی، کارکردی سیاسی یافته است. از یک سو، این سفر می‌تواند تلاشی برای بازسازی اعتماد میان ایران و آژانس باشد؛ نهادی که در سال‌های اخیر، تحت تأثیر فشارهای غرب، از جایگاه بی‌طرفانه خود فاصله گرفته و به ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی تبدیل شده است. از سوی دیگر، حضور گروسی در تهران، پیامی آشکار به ایالات متحده و اروپا دارد که «ایران همچنان به تعامل سازنده پایبند است، اما این تعامل، مشروط به حسن نیت متقابل خواهد بود». با این حال، سایه تهدید مکانیسم ماشه که اروپا آن را به‌عنوان ابزاری برای حفظ نفوذ خود در مذاکرات به کار می‌گیرد، فضای گفت‌وگوها را پیچیده‌تر کرده است. اروپا که از حاشیه‌نشینی در مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا ناخشنود است، با این تهدید تلاش می‌کند نقش خود را در این فرایند پررنگ‌تر کند.
نشست فصلی شورای حکام نیز لایه‌ای دیگر بر این پیچیدگی افزوده است. گزارش گروسی از این سفر، که احتمالا پیش‌نویس آن در حال آماده‌سازی است، می‌تواند لحن و جهت‌گیری این نشست را تعیین کند. اگر گروسی تحت فشار غرب، گزارشی انتقادی ارائه دهد، ممکن است زمینه برای صدور قطع‌نامه‌ای علیه ایران فراهم شود که این امر، مذاکرات عمان را به مخاطره خواهد انداخت. اما اگر ایران بتواند با همکاری محدود، حسن نیت خود را نشان دهد، این نشست می‌تواند به فرصتی برای کاهش تنش‌ها تبدیل شود. در این میان، گروسی ناچار است میان نقش فنی خود به‌عنوان ناظر برنامه هسته‌ای ایران و فشارهای سیاسی غرب، توازنی دشوار برقرار کند. موفقیت این سفر، نه‌تنها به توانایی او در مدیریت این تعارض، بلکه به اراده سیاسی طرفین برای پرهیز از تقابل بستگی دارد. در نهایت، این سفر می‌تواند یا به کاتالیزوری برای پیشرفت مذاکرات تبدیل شود، یا با گزارش‌های تند آژانس، به مانعی جدید بر سر راه دیپلماسی بدل شود. آینده این تحولات، در گرو تصمیمات روزهای آتی و خروجی نشست شورای حکام است که می‌تواند مسیر دیپلماسی هسته‌ای را به سوی آرامش یا تقابل هدایت کند.
