اگر انسان گرایی، مردم نوازی، شورمندی، آزاده گی، میهن دوستی ، آرمان رهایی و رفاه زحمت کشان و… این همه را به هم بیامیزیم و سپس توان مندی حرفه ای، دانش و مهارت پزشکی را بر آن بی افزاییم نگاره ی زیبایی که فرادست می آید شباهت بی چون و چرایی به سیمای انسانی دکتر هاشم موسوی خواهد داشت. رفیق همراهی که روز گذشته از دست دادیم و کالبد بی جانش را – چنان که خود خواسته بود – به دانش جویان سپردیم تا از آن بیاموزند.
در برابر چنین تندیسی از شرافت و فرزانه گی چه می توانم گفت جز آن چه امپراطور ناپلئون با همه سطوت و غرور پادشاهی در دیدار و ستایش از گوته – شاعر شوریده ی آلمانی- بر زبان آورد: ” آنک انسان “!
به هر روی جنبش چپ یکی از شمار وفادارترین همراهان خود را از دست داد. شوربختا که ماییم… زیرا پیمودن این راه در فقدان یارانی از این دست دشوارتر خواهد بود.
در روزگار نوجوانی و جوانی نسل ما و تا میانه های نیمه دوم سده گذشته آرمان گرایی و پای بندی یه هنجارهای انسانی آسان‌تر از امروز می نمود و راه جستن به قله های شرافت آن جا که رهروانی از تبار چه گوارا، جزنی، پویان، کتیرایی، صمد بهرنگی و صدها مبارز دیگر ایستاده بودند؛ آزمونی تا این پایه دشوار و دست نیافتنی نبود. مرادم به هیچ رو کوچک انگاری روی کردهای سترگ و رنج هابی نیست که آن جان‌های شیفته بر خود هموار کردند. گزافه ای چنین از من دور باد. هم‌چنین بر سر آن‌نیستم در این مجال در باره ی کردوکار سیاسی آن ها داوری کنم. برای این مدعا اما دلیل روشنی وجود دارد: سرمایه در خیز آزمندانه و تک وتاز ویران گر خود به سوی ” پیش رفت”!! هنوز انکشاف پلیدی و تباهی را به فرجام نهایی نرسانیده بود. از سرشت نوعی انسان هنوز ساحتی برجای بود که از دست برد بازار و سرمایه در امان باشد. آن جا در آن سپهر آزاد از وجدان آدمی – پیش از آن که سرمایه به تمامی آن را فرو گیرد- می توانستی طنین تازیانه ستم گران و شیار برجای مانده بر پیکر ستم‌کشان را بشنوی و ببینی. چشم ها و گوش ها تا پایه امروز کم سو و ناشنوا نبودند. آن گونه که فروغ گفته است شاید هنوز “در پشت چشم های له شده در عمق انجماد یک چیز نیم زنده ی مغشوش بر جای مانده بود… که می خواست ایمان بیاورد به پاکی آواز آب ها “
از این چشم انداز یعنی چشم انداز تباه شده گی انسان امروز است که کارستان زنده گی سیاسی و حرفه ای دکتر موسوی امید بخش و آموزنده است.
در روزگاری که سرمایه داری حتی از جان و سلامت اردوی کار و زحمت ابژه ای برای چپاول و انباشت ساخته است؛ رفیق موسوی و دیگرانی چون او “گل هایی هستند که در جهنم می رویند.”
درست در همان روزی که دکتر موسوی چشم بر زنده گی فروپوشید و هم وطنان دردمند و بیمار ما در گرگان و دشت طبیبی “مسیحا دم و مشفق” را از دست دادند؛ آری درست در همان روز دبیر نهاد نظام پزشکی به هم کاران اش هشدار داد و تهدید کرد مبادا تعرفه های مقرر را نادیده بگیرند و خدمات خود را ارزان تر به بیماران بفروشند. ترجمان پیام جز این نیست: بیمارانی که توان خرید خدمات درمانی را ندارند همان به که بمیرند!
دکتر موسوی در زادگاه خود و در هم سنجی با هم‌کاران اش از چنان موقعیت حرفه ای و کاریزمای اجتماعی برخوردار بود که می توانست به بلندای ثروت و مقام دست یابد. اما چنان ناهنجاری را برنمی تافت زیرا گزینش او سوسیالیسم بود.
در حالی که بسیاری از هم‌کاران او در جامعه ی پزشکی “زیرمیزی” خود را با دلار مطالبه و دریافت می کنند “زیرمیزی” دکتر موسوی لب خند رضایتی بود که بر لبان بیماران اش شکوفا می شد. رفیق هاشم سرخوشی تصاحب این لب خند را با هیچ گنجی در جهان سودا نمی کرد.
یاد و نام اش الهام بخش پوینده گان آزادی و عدالت اجتماعی خواهد بود.
از این سَموم که برطرف بوستان بگذشت
عجب که بوی گلی ماند ورنگ نسترنی
۲۳ فروردین ۱۴۰۴
ع- روستایی
8 پاسخ
یادشان گرامی باد
یاد رفیق دکتر هاشم موسوی همچون نام دکتر اعظمی؛ نریمیسا و …نزد توده های کار و زحمت زنده و محترم خواهد ماند!
با گرامیداشت یاد دکتر هاشم موسوی و دکتر اعظمی؛ نریمیسا….فراموش نکنیم: قدردانی ازتیم پزشکی شامل ۹ مبارز انقلابی از جمله دکتر “لطف اله نژادیان” و دکتر “اسعد وزیری” که سال ۵۸ از سنندج برای کمک رسانی به مردم ترکمن و شورای دهقانی خلق ترکمن عازم ترکمن صحرا بودند. متاسفانه این انسانهای فداکار در یک تصادف خونین جان خود را از دست دادند. و به یاد اوریم و فراموش نکنیم نام:
۸ دانشجوی پیکارگر دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تبریز:مسعود صالحی راد-طیب نجم‌الدینی؛ رسول و شهریار رسولی؛ نعمت الله مهاجرین؛ کریم جاویدی؛ حمید ندروند و فرامرز عدالت فام و
پزشکان انسان دوست و خوشنام جامعه بهایی آن شهر:سمندری؛زهتاب؛ ربانی؛فیروزی و علی مقدم (از دراویش) و پسر۱۷ ساله اش محمد که سال ۶۰ در زندان تبریز اعدام شدند.
سپاس آقای کهنسال گرامی، و با درود! انسانی با این همه آگاهی و تجربه و داده های تاریخی، که به حافظه تاریخی ما کاربران کمک میکنی، و مانع میشوی تا گرد فراموشی و بی تفاوتی، خللی در حافظه همه ما ایجاد کند، و انسان های دیگری را که، در خدمت مردم ایران و مبارزه اشان بودند، و در این راه از جان خود مایه گذاشتند، به فراموشخانه تاریخ سپرده شوند، قابل سپاسگزاری و تحسین است .اهل تملق و چاپلوسی نیستم، اما، نمیتوان کار مفید و مثبت دیگران را نادیده گرفت. هر آنچه در سایت «اخبار روز» مینویسی، هر کاربر منصف و معقول و دغدغه مندی، از محتوای کمی و کیفی آنها بهره میبرد، و مگر از انسان های مسئول و متعهد و مبارز و انقلابی، انتظاری جز این هم میرور؟ وقت همگان خوش!
جناب نکونام گرامی با درود و سپاس بابت توجه. خوش قلبی شما اثبات شده است.
در کنار شرکت در اعتراضات برای رساندن صدای مردم ایران به جهانیان، نگارش برگهایی از تاریخ، و سهیم کردن کاربران گرامی سایت از ستمی که در چندین دهه گذشته بر دهها هزار انسان شریف روا شده است،بقول مارکس: “مسئولیت بزرگی ست که بر دوشمان سنگینی می کند”. تندرست و شاد باشید.
حکومتی حاکم شده
چون نظام اعتقادیش
بر تقیه و فریبکاریست
سعیش براین بوده و هست
که نگرشش که ویران کردن نظام اخلاقی انسانمدارانه در جامعه است را به تمام صنف های اجتماعی سرایت دهد.
می بینیم در جامعه پزشکی قشری از پزشکان تربیت شده اند که هماهنگ با نظام اخلاقی حکومت هستند که رفتارشان بیشتر به دلال مسلکان و بازاری های چپاولگر می مانند تا یک پزشکی که باید به قسم نامه پزشکی بقراطی وفادار بماند.
به همین خاطر است که امثال زنده یاد دکتر هاشم موسوی در عملکرد پزشکیش ،بسیار برجسته و قابل ستایش می شود.
یاد و نام ایشان همیشه گرامی باد
با درود به آقای امیر ایرانی! به نکات درستی اشاره کرده اید. حکومتی که همه چیزش، برعلیه مردم و خواست ها و مطالبات آنهاست، اصرار دارد تا ارزش های ایدئولوزیک منحط خودش را هم بر مردم تحمیل کند. مردان عقب مانده ای هم وجود دارند که از مرد سالاری حکومت بهره برده و چند همسری را توجیه میکنند. پزشکانی، بر خلاف انتخاب زنده یاد موسوی، و همه آنانی که کهنسال گرامی آورده است، به نفع حکومت سند پزشکی دوغین صادر میکنند. وکلایی پیدا میشوند که، در همدستی با حکومت، راه دستگیری و زندان و شکنجه و اعدام را برای زندانیان فراهم میکنند. تا عفونتی به اسم «حکومت اسلامی» بر جامعه حاکم است، همدستانی را برای ادامه بقای خود، دارد. باید به این عفونت پایان داد. وقت همگان خوش!
با درود به هم میهن گرامی آقا نکونام
متاسفانه حکومتی بر کشورمان حاکم شده است که کارش تخریب نظام اخلاقی و فرهنگی جامعه است و با جایگزینی مناسبات خاص مورد نظرش،
زمینه را برای فرصت طلبان و چپاولگران فراهم آورد؛ چون حاکمیت می دانند این موجودات رشد یابنده در نظامش، حافظ حکومتش نیز خواهند بود؛ که می بینیم در تمام صنف ها موجودات چپاولگر و فرصت طلب بدون نگرانی و یا شرمندگی از رفتارشان علنی اعمالشان را انجام می دهند