مردی میانسال با لباس اسپورت وکفش های سفید روی سن ایستاده.
نوری زرد وآرام از سقف بر اومی تابد تاچهره اش را هر چه بیشتر روحانی جلوه دهد.او که مدیر ارشد بخش هوش مصنوعی شرکت مایکرو سافت است با بیانی اهنگین وفصیح نمودارپیشرفت های شگفت انگیز شرکت را که بر صفحه یک مانیتور سینمایی نقش بسته توضیح می دهد.
سالن سبکی مشابه آمفی تئاترهای رُوم باستان دارد و با صندلی هایی به رنگ قرمز چیدمان شده است.
.گلادیاتورهای دنیای تکنولوژی فرا مدرن’ از شعبه های این شرکت های مختلف در نشست پنجاهمین سالگرد آن دعوت شده اند تا گذشته های کاری افتخار آمیز را مرور و با استراتژی های آینده آشنا شوند. دقایقی از سخنان مدیر نگذشته است که بارسیدن به اوج منحنی نمودار’صدایش از شوق می لرزد. حضار از جایشان بلند می شوند و با هیجانی هیستریک وار شروع به دست زدن می کنند.
.لبخندرضایت سخنران هنوز بر چهره او است که فریاد زنی جوان از انتهای سالن راه را بر ادامه ها می بندد.اودر حالیکه شیب سالن را به سوی سکوطی
می کند.وصدای بلند دخترانه اش را با حرکات دستش ترکیب کرده است خطاب به سخنران می گوید:
شرم بر شما.شما سودجوی جنگ هستید.شریک قتل عام در غزه است. دستان شما به خون هزاران کودک آلوده است. سخنران سکوت می کند.
دختر این بار رو به حاضرین
می چرخه فریاد می زند:مدل های هوش مصنوعی شما’
نتانیاهو فاشیست را برای گزینش اهداف بمباران ها در غزه کمک کرده است.شرم بر شما. او در حالی که صدایش گرفته می رود تا بار دیگر سخنران را خطاب قرار دهد که دو مرد نیرومند به سرعت خود را به او می رسانند بازو هایش را
می گیرند و به سمت درب خروج
می برند.به آخرین پله که می رسند صدای دختر باز می شود.
اوقبل از ترک سالن این فرصت را
می توان تا در یک توقف کوتاه از بلندترین نقطه آمفی تئاتر رومی فریاد بزند: ننگ بر شما .ننگ برنبوغ برای کشتار .ننگ بر علم برای کشتار.
نوابغ حاضر’ عکس‌العمل های متفاوتی دارند.برخی به صفحه گوشی هایشان خیره شده اند .تعدادی با نگاهشان دختر را دنبال می کند بعصی ها به سقف می نگرند.
صحنه ای را که توصیف شده در یک فیلم دیده ام ونمی دانم چرا نقل قولی از”لاجوردی”قصاب زندان اوین را در ذهنم تداعی کرد.
از او نقل است که در نماز شبانه اش بر سجاده می گریست و از خداوند می خواست شکنجه ها واعدام هایی را که درزمان کاری روزانه اش انجام می دهد به عنوان ثوابی اندک از او می پذیرد.
شاید به این دلیل که هر دو برده اند.
یکی برده سرمایه ودیگری برده دین.
م_رشید
۱۴۰۴/۱/۱۷
