«نوجوانی»؛ سریالی درباره افراط گرایی و خشونت علیه زنان

چرا جیمی سیزده‌ساله هم‌کلاسی‌اش را کشت؟

خشم مردانه می‌کشد — حتی خشم یک کودک. این موضوع محور اصلی «نوجوانی» است، مینی‌سریال جدید نتفلیکس که به مردسالاری سمی، تأثیر جنبش اینسل * و نفوذ اندرو تیت * * بر نسل جوان پسران می‌پردازد. داستان با واقع‌گرایی کوبنده‌ای، بازداشت نوجوان بریتانیایی، جیمی میلر (با بازی اوئن کوپر)، را روایت می‌کند که مظنون به قتل یک همکلاسی دختر است.

شواهد علیه او سنگین است: کفش‌اش در محل جنایت پیدا شده، دوربین‌های مداربسته هر قدم او را در شب قتل ثبت کرده‌اند. اما انگیزه‌اش چه بوده است؟ در این سریال چهار قسمتی، اطرافیان جیمی تلاش می‌کنند به او نزدیک شوند و به شبکه‌ای از دلایل درهم‌تنیده برخورد می‌کنند.

کارآگاه باسکومب و فرانک در مدرسه‌ای پر از آشوب و خشونت، به دنبال یافتن پاسخ‌اند. «فرهنگ اینسل»، «اندرو تیت» – کلمات کلیدی‌ای که در رسانه‌ها تکرار می‌شوند و همواره با خشونت علیه زنان گره خورده‌اند، از زبان پلیس و دانش‌آموزان شنیده می‌شوند.

ارتباط سریال با واقعیت تکان‌دهنده است. «نوجوانی» از احساساتی بزرگ، اما نادیده‌مانده مانند خشم مردانه، شوک والدین و ترس از دوست‌نداشته‌شدن، عقب نمی‌نشیند. همچنین از موضوعاتی دشوار چون زورگویی، یا تصویر مخدوش از زنان، چشم نمی‌پوشد.

سریال جیمی را ابتدا چون کودکی بی‌گناه به تصویر می‌کشد و بیننده را با او همراه می‌کند. اما سپس، با دیدن خشم انفجاری‌اش و برداشت بیمارگونه‌اش از زنان، وحشتی در مخاطب شکل می‌گیرد. جیمی از روان‌شناسش می‌پرسد: «وقتی سر شما داد زدم، ترسیدید؟ من فقط ۱۳ سالمه. فکر نمی‌کنم اینقدر ترسناک به نظر بیام.»

هر قسمت تنها با یک برداشت دوربین ضبط شده – یعنی حرکت پیوسته، هماهنگی بالا، بدون فرصت تپق زدن. فیلم‌برداری درخشان اثر، کار مت لوئیس است. در کنار بازی قوی استیون گراهام، اوئن کوپر – که پیش از این هیچ تجربه بازیگری نداشته – در نقش جیمی، طیفی از خشم، تردید و ترس مردانه را زنده می‌کند.

سریال یک فرضیه تلخ را مطرح می‌کند: هیچ انگیزه واحدی وجود ندارد. والدینی بی‌خبر، پدری با خشم آنی، معلمانی فرسوده، دانش‌آموزانی تحت فشار، زورگویی مستمر، و اضطراب عمیق جیمی نسبت به ظاهرش. و در رأس همه، شبکه‌های اجتماعی‌ای که اندرو تیت را به الگویی نفرت‌انگیز اما جذاب بدل کرده‌اند.

این عوامل جیمی را به سوی افراط گرایی می کشند، در او احساس برتری تهدیدآمیزی نسبت به زنان و خشمی خطرناک ایجاد می‌کنند. «نوجوانی» نشان می‌دهد چه چیزهایی در نسل جوان بریتانیا شکسته، چه موج‌هایی از این شکست به‌پا می‌خیزد — ولی پاسخی برای اصلاح آن ارائه نمی‌دهد. با این حال، تلنگری جدی برای سیاستمدارانی است که حالا در پارلمان بریتانیا درباره این موضوعات حرف می‌زنند.

در میان سریال‌های پرخرج اما ضعیف این روزهای نتفلیکس، «نوجوانی» نسیمی سرد و تازه است که از واقعیت بهره‌برداری سرگرم‌کننده نمی‌کند و آن را هم بی‌رحمانه نشان می‌دهد و هم صادقانه.

منبع: تاتس – برگردان برای اخبار روز: لیلا افتخاری

توضیحات

* جنبش اینسل (Incel) — که کوتاه‌شده‌ی عبارت “involuntarily celibate” به معنی «بی‌میلی جنسیِ ناخواسته» است — در ابتدا به‌عنوان فضایی برای همدلی و گفت‌وگو درباره تنهایی و عدم موفقیت در روابط عاطفی آغاز شد، اما در گذر زمان، به یکی از خطرناک‌ترین زیربخش‌های فضای آنلاین تبدیل شد؛ جریانی با جهان‌بینی تاریک، زن‌ستیز، و گاه حتی خشونت‌طلب.

واژه‌ی اینسل را در دهه ۹۰ میلادی یک زن کانادایی برای توصیف تجربه شخصی‌اش از تنهایی ابداع کرد. اما با گذر زمان، این عبارت وارد انجمن‌های اینترنتی شد و معنایی کاملاً متفاوت پیدا کرد. انجمن‌هایی مانند 4chan، Reddit و سایت‌های فروم‌محور میزبان نسلی از جوانان — عمدتاً مرد — شدند که خود را قربانی‌های «نظام انتخاب جنسی» می‌دانند؛ سیستمی که به باور آن‌ها، زنان تنها جذب مردان “زیبا، پولدار یا محبوب” می‌شوند و مردان «عادی» یا «زشت» را نادیده می‌گیرند.

باورهای رایج در فضای اینسل‌ها

زن‌ستیزی نهادینه: اینسل‌ها اغلب زنان را به‌عنوان موجوداتی سطحی، خیانت‌کار و خودخواه می‌بینند. در دیدگاه افراطی‌شان، زنان مسئول تمام ناکامی‌های جنسی و عاطفی آن‌ها هستند.

تقسیم‌بندی‌های سطحی: آن‌ها مفاهیمی مانند “Chad” (مرد ایده‌آل جذاب) و “Stacy” (زن جذاب و سطحی) را به‌کار می‌برند و خود را قربانی بی‌عدالتی‌ای می‌دانند که این “نخبگان جنسی” به آن‌ها تحمیل کرده‌اند.

باور به جبر ژنتیکی: بسیاری از اینسل‌ها معتقدند که ظاهر فیزیکی تعیین‌کننده‌ی تمام موفقیت‌های اجتماعی و عاطفی است و هیچ تلاشی قادر به تغییر سرنوشت آن‌ها نیست.

ایده‌های اینسل‌محور از دنیای مجازی فراتر رفته‌اند. برخی از حملات مرگبار در آمریکا و کانادا مستقیماً با افراط‌گرایی اینسل‌ها در ارتباط بوده‌اند. مهاجمانی که انگیزه‌هایشان در یادداشت‌ها یا پست‌های آنلاین‌شان با این گفتمان هم‌راستا بوده است.

اینسل در انزوا و تنهایی، ناکامی‌های جنسی/عاطفی، نبود گفت‌وگوهای سالم درباره هویت، مردانگی و احساسات و الگوبرداری از چهره‌هایی مثل اندرو تیت، که با زبان ساده و مردانه‌نمایی سمی، خشم این نسل را هدایت می‌کنند، دارند.

جنبش اینسل فقط یک پدیده اینترنتی نیست؛ بازتابی از بحران هویتی بخشی از نسل جدید است، بحرانی که اگر جدی گرفته نشود، نه تنها برای خود آن‌ها، بلکه برای کل جامعه خطرناک خواهد بود.

* * اندرو تیت کیست؟

اندرو تیت (Andrew Tate) یک شخصیت اینترنتی، کارآفرین، و کیک‌بوکسر سابق بریتانیایی-آمریکایی است که در سال‌های اخیر به یکی از بحث‌برانگیزترین چهره‌های فضای مجازی تبدیل شده. او به خاطر نظرات افراطی‌اش درباره زنان، روابط، موفقیت، و مفهوم «مردانگی واقعی» شهرت دارد.

مسیر شهرت او

ورزش و تلویزیون: تیت در ابتدا به عنوان قهرمان کیک‌بوکسینگ شناخته شد. بعداً در برنامه تلویزیونی Big Brother بریتانیا شرکت کرد، اما به دلیل انتشار ویدئویی از رفتار خشونت‌بارش با یک زن، از برنامه اخراج شد.

قدرت‌گیری در شبکه‌های اجتماعی: از سال ۲۰۲۰ به بعد، او در پلتفرم‌هایی مثل TikTok و YouTube رشد کرد. ویدئوهای او توسط طرفدارانش گسترده بازنشر می‌شدند، حتی وقتی خود او از این پلتفرم‌ها اخراج شد.

امپراتوری ایدئولوژیک: او با برند شخصی‌اش، زندگی لوکس، جت شخصی، ماشین‌های گران‌قیمت، و لحن پُرادعایش، نسخه‌ای از «مرد موفق» ارائه می‌دهد که برای نوجوانان گیج و خشمگین، بسیار جذاب است.

پیام‌های کلیدی او

مرد باید قوی، ثروتمند، بی‌احساس و کنترل‌گر باشد.

زنان ارزش‌شان به زیبایی و اطاعت‌شان وابسته است.

نظام اجتماعی فعلی «مردها را ضعیف کرده» و مردان باید دوباره کنترل را به دست بگیرند.

موفقیت فقط با «برتری مطلق» به دست می‌آید، نه با همدلی یا برابری.

زبان ساده، پیام خطرناک: حرف‌هایش ظاهراً درباره اعتمادبه‌نفس و رشد فردی است، اما به‌طور زیرپوستی زن‌ستیزی، نخوت، و سمی‌ترین کلیشه‌های جنسیتی را ترویج می‌کند.

الگو برای نسل سردرگم: نوجوانانی که با مشکلات روحی، فشارهای اجتماعی، و حس بی‌قدرتی درگیرند، در او یک «قهرمان ضدسیستم» می‌بینند — کسی که می‌گوید: «مشکل تو نیستی؛ تقصیر دنیا و زن‌هاست.»

قابلیت الگوریتم‌پذیری: محتوای او دقیقاً همان نوع ویدئوهایی‌ست که الگوریتم‌های TikTok، Instagram و YouTube دوست دارند: جنجالی، کوتاه، پر از شعار.

در سال‌های اخیر، تیت و برادرش در رومانی به اتهام تجارت انسان، تجاوز جنسی، و سوءاستفاده روانی تحت بازجویی قرار گرفته‌اند. آن‌ها هرگونه تخلف را رد کرده‌اند، اما پرونده هنوز باز است.

توضیحات با استفاده از هوش مصنوعی تهیه شده اند.