دستگیری محمود خلیل مسئله‌ای کاملاً مرتبط با آزادی بیان است که دو نکته را روشن می‌کند: اول، جناح راست هرگز در ادعای حمایت از آزادی بیان صادق نبوده است. دوم، جناح چپ نباید این مسئله را به آن‌ها واگذار می‌کرد.
محمود خلیل، دانشجوی فارغ‌التحصیل دانشگاه کلمبیا، یکی از چهره‌های برجسته اعتراضات دانشجویی علیه جنایات اسرائیل در غزه بود. او دارای گرین کارت است و همسرش، که یک شهروند آمریکایی است، هشت ماهه باردار است. اما آخر هفته گذشته، مأموران مهاجرت و گمرک ایالات متحده (ICE) او را بازداشت و به یک مرکز نگهداری در لوئیزیانا، هزار مایل دورتر، منتقل کردند. قاضی فعلاً اخراج او از آمریکا را متوقف کرده است، اما دولت ترامپ مصمم است که او را از کشور اخراج کند.
دستگیری به دلیل دیدگاه‌های سیاسی
هیچ‌کس حتی وانمود نمی‌کند که خلیل به دلیلی غیر از فعالیت‌های سیاسی‌اش در اعتراضات هدف قرار گرفته است. یک مقام ناشناس کاخ سفید در مصاحبه‌ای آشکار با نشریه “فری پرس” گفته است که اتهام خلیل این نیست که او قانون‌شکنی کرده است، بلکه او به دلیل «گسترش یهودستیزی و بسیج حمایت از حماس» از طریق اعتراضات سیاسی‌اش بازداشت شده و این فعالیت‌ها را «تهدیدی برای منافع سیاست خارجی و امنیت ملی ایالات متحده» دانسته است.
نقض آشکار متمم اول قانون اساسی
شخصی که از طریق مجاری قانونی اقامت دائم در آمریکا را دریافت کرده، با یک شهروند آمریکایی ازدواج کرده و به‌زودی پدر یک شهروند دیگر خواهد شد، تنها به دلیل شرکت در اعتراضاتی که رئیس‌جمهور آن‌ها را نمی‌پسندد، بازداشت شده است.
این نقضی آشکار از متمم اول قانون اساسی آمریکا است، در حالی که حزب جمهوری‌خواه ادعا می‌کند آزادی بیان را به کشور بازگردانده است.
چه کسی از آزادی بیان دفاع خواهد کرد؟
دولت ترامپ هیچ مدرک معتبری برای اثبات اتهام حمایت از حماس علیه خلیل ارائه نکرده است. اصطلاح “حامی حماس” معمولاً به‌عنوان یک برچسب کلی علیه هر فردی که به جنایات اسرائیل در غزه اعتراض کند، استفاده می‌شود.
شایعاتی درباره توزیع بروشورهای “حامی حماس” توسط خلیل مطرح شده است، اما هیچ مدرک مشخصی درباره محتوای این بروشورها یا اینکه او آن‌ها را توزیع کرده است، ارائه نشده است. همچنین، هیچ مدرکی از اینکه او اظهاراتی یهودستیزانه بیان کرده باشد، وجود ندارد.
در واقع، دولت آمریکا تعریفی از یهودستیزی ارائه داده که شامل مخالفت سیاسی با صهیونیسم و حتی “اعمال استانداردهای دوگانه” در قبال اسرائیل است.
واکنش‌های سیاسی
چاک شومر، رهبر اقلیت دموکرات سنا، روایت دولت ترامپ را بدون هیچ‌گونه چالشی پذیرفت. او در بیانیه‌ای مبهم، اعتراضات دانشجویی در دانشگاه کلمبیا را “اقداماتی یهودستیزانه” توصیف کرد، با وجود اینکه بسیاری از معترضان خود یهودی بودند.
در مقابل، رشیده طلیب، نماینده کنگره، گفت: «جرم‌انگاری مخالفت سیاسی حمله‌ای به متمم اول قانون اساسی و آزادی بیان است. لغو گرین کارت یک فرد به دلیل بیان دیدگاه سیاسی‌اش غیرقانونی است. اعتراض به نسل‌کشی جرم نیست.»
طلیب و ۱۳ نماینده دموکرات دیگر، از جمله ایلهان عمر و الکساندریا اوکاسیو-کورتز، در نامه‌ای سرگشاده، خلیل را «زندانی سیاسی» خوانده و خواستار آزادی فوری او شدند. عدم حمایت اکثریت دموکرات‌های جریان اصلی از این درخواست شرم‌آور است.
معیاری برای آزادی بیان
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه خلیل از حماس حمایت کرده باشد، وجود ندارد. اما حتی اگر چنین مدرکی هم وجود داشت، باز هم او یک زندانی سیاسی محسوب می‌شد.
به‌راحتی می‌توان این مسئله را به‌صورت معکوس در نظر گرفت: آیا اگر دولت آمریکا طرفدار فلسطینیان بود، می‌توانست شای داویدای، استاد دانشگاه کلمبیا که یک شهروند اسرائیلی دارای گرین کارت است و علیه اعتراضات دانشجویی موضع گرفته، را بازداشت و اخراج کند؟
همان‌طور که روزا لوکزامبورگ گفته بود، «آزادی همیشه و فقط برای کسی است که متفاوت فکر می‌کند.» هر کسی از آزادی بیان برای دیدگاه‌هایی که می‌پذیرد، حمایت می‌کند. اما آزمون واقعی تعهد ما به آزادی بیان این است که آیا این حق را برای کسانی که نظراتشان را تحمل نمی‌کنیم، نیز به رسمیت می‌شناسیم یا نه.
حزب جمهوری‌خواه و بخش‌هایی از حزب دموکرات که از اسرائیل حمایت می‌کنند، این آزمون را مردود شده‌اند.
آزادی غزه، آزادی بیان
نظرسنجی گالوپ نشان می‌دهد که حمایت آمریکایی‌ها از اسرائیل به پایین‌ترین سطح تاریخی خود، یعنی ۴۶ درصد، رسیده است، در حالی که حمایت از فلسطینی‌ها به ۳۳ درصد افزایش یافته است.
این روند، دلیلی برای افزایش سرکوب است. حامیان اسرائیل نگران‌اند که اگر اجازه داده شود همه آزادانه صحبت کنند، آن‌ها کنترل افکار عمومی را برای همیشه از دست خواهند داد.
به همین دلیل است که ما باید نه‌تنها از کسانی که با ما هم‌عقیده‌اند، بلکه از همه کسانی که به آزادی بیان به‌عنوان یک اصل پایبندند، حمایت جلب کنیم. همان‌طور که نورمن فینکلشتاین گفته است، بهترین راهبرد این است که دفاع از حقوق فلسطینیان را با دفاع از حق آزادی بیان پیوند دهیم.
آزادی غزه، آزادی بیان، آزادی محمود خلیل.
ژاکوبن – برگردان: حمید پارسا
