سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) امروز جمعه ۱۷ اسفند/حوت در آستانه هشتم مارس روز جهانی زن، نشستی با موضوع زنان و دختران افغانستان و با تاکید بر موضوع آموزش آنان برگزار کرد. درحالی که طالبان در بیش از سه سال گذشته با صدور فرمان‌هایی حقوق زنان را به شدت محدود، آنان را از تحصیل محروم و تقریبا آنان را از صحنه اجتماعی حذف کرده‌اند، یونسکو می‌گوید که متعهد است حمایت خود را از زنان و دختران، جامعه مدنی این کشور و به ویژه آنان که به دنبال راه‌های جایگزین برای آموزش به دختران هستند، افزایش دهد.
به گزارش ار. اف. ای با گذشت بیش از سه سال از بازگشت طالبان به قدرت در کابل، زنان با اعمال محدودیت‌هایی به تدریج از عرصه عمومی رانده شده‌اند، وضعیتی که سازمان ملل آن را «آپارتاید جنسیتی» توصیف و محکوم کرده است. با اعمال محدودیت بر تحصیل دختران، افغانستان تنها کشوری است که در آن آموزش برای نیمی از جامعه از مقطع ابتدایی به بعد کاملا ممنوع شده است.
بر اساس آمار یونسکو، یک میلیون و ۵۰۰ هزار دختر افغانستانی به دلیل قوانین سخت‌گیرانه طالبان از آموزش راهنمایی و متوسطه باز مانده‌اند. به گفته اودره آزوله، دبیرکل یونسکو در صورت تداوم ممنوعیت مدارس پس از مقطع ابتدایی در این کشور، تا سال ۲۰۳۰ چهار میلیون دختر افغانستانی تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
دبیر کل یونسکو با انتشار پیامی به مناسبت برگزاری کنفرانس زنان و دختران افغانستان تاکید کرد که هدف برگزاری این رویداد «برجسته کردن وضعیت وخیم زنان و دختران افغان، تکریم و تقویت صدای آنها و بحث در مورد راه‌هایی است که جامعه جهانی می تواند از تحصیل آنها حمایت کند».
تورگردور کاترین، وزیر امور خارجه ایسلند هم در پیامی ویدیویی خطاب به کنفرانس امروز با اشاره به «نقض سیستماتیک و وحشیانه حقوق بشر» توسط طالبان و به ویژه نسبت به زنان و دختران افغانستان، گفت که جامعه بین‌اللملی باید از زنان افغان حمایت کند و نگذارد که وضعیت فعلی عادی‌سازی شود.
محمد همایون عزیزی، نماینده افغانستان در یونسکو که در یکی از میزگردها به ایراد سخن پرداخت، از جامعه بین‌المللی خواست تا هیچ‌گاه حکومت طالبان را به رسمیت نشناسد. به گفته او، به رسمیت شناختن طالبان «تنها ظلم و ستم آنها را تقویت و رنج زنان و دختران افغان را طولانی می‌کند».
حکومت طالبان به طور رسمی توسط هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده است. با این حال، پاکستان، چین، روسیه، ایران و جمهوری‌های آسیای مرکزی عملاً با رژیم افغانستان روابط دیپلماتیک دارند.
مرضیه حمیدی، تکواندوکار اهل افغانستان که به دلیل مواضع صریح خود علیه طالبان و تهدیدهایی که به دنبال آن دریافت کرده، مدتی است که تحت مراقبت پلیس فرانسه است، در این نشست با تاکید بر حذف زنان از عرصه اجتماعی از زمان به قدرت رسیدن طالبان، گفت که این «فقط ظلم نیست، بلکه آپارتاید جنسیتی است». او افزود: «هیچ کشوری، هیچ سازمانی نباید کشوری را که آپارتاید جنسیتی انجام می‌دهد مشروعیت بخشد».
فوریه کوفی، نماینده سابق پارلمان افغانستان و رییس فعلی انجمن زنان برای افغانستان گفت که ممنوعیت تحصیل زنان تنها نقض حقوق زنان و حقوق بشر و آموزش آنان نیست بلکه بر امنیت، اقتصاد و سلامت روان مردم افغانستان نیز تاثیر دارد.
در این نشست ریچارد بنت، گزارشگر ویژه درباره وضعیت حقوق بشر در افغانستان، حمیده امان، رئیس رادیو و تلویزیون بگم و چندین فعال حوزه آموزش و پژوهشگر زنان نیز حضور داشتند و به ایراد سخنرانی پرداختند.
در حاشیه این نشست، شمسیه حسنی هنرمند و نقاش خیابانی افغان به خلق یک اثر با موضوع وضعیت زنان و دختران کشورش پرداخت. او در کارهایش با انتقاد از بی‌عملی جامعه بین‌الملل نسبت به اوضاع کشورش، از مقاومت و پایداری زنان افغانستانی ستایش می‌کند.
در پایان کنفرانس، آریانا سعید، خوانند اهل افغانستان و فعال حقوق زنان به اجرای چند ترانه از جمله ترانه اعتراضی «قانون جنگل» پرداخت.
