پیش از متن: در این نوشته واژه ی (آمریکا) همواره نماینده ی دولت ها و سیاست های دولت آ مریکا در زمانهای مختلف است و به هیچ وجه منظور از آن مردم و ساکنین آن سرزمین نیست.
—
آنزمان که جانسون رییس جمهوری آمریکا بود و آن کشور در همان دوران دارای ۵۴۲۰۰۰ سرباز در خاک ویتنام بود یکی از اعضای وزارت خارجه، دیپلُماتی به نام جرج بال یادداشتی برای رییس جمهور فرستاد که در بخشی از آن یادآور شده بود “…نهایت ِجنگ ویتنام شکست و تحقیر ملّی خواهد بود!” که در واقع امر چنین نیز شد. پس از جنگ ِ دوم جهانی شکست فضاحت بار آمریکا در ویتنام شاید نخستین سر افکندگی بین المللی بود برای ابر قدرت تازه به دوران رسیده. ممکن است این اوّلین تجربه در ناکامی آمریکا بوده باشد ولی آخرین آن نبود و در سالها و دهه های بعد از آن نیز این غول ِ جهان ِ سرمایه داری طعم خفت و خواری را در دیگر مقاطع ِ حضورش در عرصه ی بین الملل باشکال ِ‌دیگری چشیده است! ولی این سیستم، یعنی سیستمی که سکان کشتی اداره ی امور در آمریکا را تحت نفوذ و هدایت خود دارد با بهره مندی کلان و بسیار پرتوان از نیروها و وسایل تبلیغاتی بس عظیم و فراگیر پیوسته این توانایی را داشته و دارد تا هر واقعه یی را نوعی پیروزی بی بدیل قلمداده کرده و به خورد ساکنین ایالات متحده بدهد.
نظر باینکه مردم آمریکا عمومن اهل مباحثه و نقّادی در هیچ زمینه یی به خصوص سیاست نیستند فروش هر کالای سیاسی/اجتماعی در این سرزمین باین مردم کار ِ دشواری نیست. به خصوص که فروشنده دلال ِحقّه باز و کثیفی باشد که رَخت ریاست ِ جمهوری نیز بر تن دارد.
روز جمعه ۲۸ فوریه ۲۰۲۵ کاخ سفید و دلّالی که اینک برای دومین بار به عنوان رییس جمهوری مستاجر آن است میزبان زلنسکی بود. زلنسکی رییس جمهوری کشوری که دقیقن سه سال است درگیر جنگ ِ ناشی از تهاجم روسیه است به خاک ِ آن کشور. همه ی شواهد مستند ِ‌موجود حاکی از آن است که جنگ و عمل تهاجمی را اوکراین آغاز نکرده! اینکه زمینه ها و علل ِ حمله و تهاجم روسیه به اوکراین چه بوده موضوع این نوشته نیست، ولی واضح است که روسیه آغازگر این تهاجم است و جنگ بعد از آن.
از همان آغاز ِ دیدار در دفتر رییس جمهوری آمریکا زمینه کار طوری فراهم آمده بود تا به زلنسکی تفهیم شود وی بلحاظ این کاخ سفید و گردانندگانش (عددی) نیست! اوّلین نشانه ی این باور را “خبرنگاری” از قماش مردم اراذل و اوباش با ادبیات و زبان مردم بی قید و بند پاچه ور مالیده با طرح این پرسش از زلنسکی که: چرا تو کت و شلوار نمیپوشی؟؟؟!!! به نمایش گذاشت و خیلی طول نکشید تا دلّال معاملات ملکی و سگِ نگهبانش که سمت معاونت رییس جمهوری را دارد به سبک و شیوه ی رجّالِگان بُخُو بریده به زلنسکی حمله کنند و مدام از وی بخواهند که ملتمسی سپاسگزار باشد! و این صحنه ی از پیش طراحی شده بجای اینکه توهین و کوچک داشت زلنسکی باشد بلافاصله در رسانه های عمده ی آمریکا و دیگر نقاطِ جهان تبدیل شد به “شکست و تحقیر ملّی” که مسبب آن دلّال ورشکسته و محکوم محاکم مختلف آمریکا دونالد ترامپ و سگِ نگهبانش جی دی ونس بودند.
برای مردمی از قبیل ترامپ متانت و وقار، شرافت و کرامت صفاتی بی معنایند. این گونه مخلوقات جز منافع خاص خود به هیچ چیز ِ دیگری دلبستگی ندارند و در راه رسیدن به آن منافع از هیچ عملی روی گردان نیستند، هیچ عملی! احترام به این گونه مخلوقات دقیقن معنا و مصداق آن است که، آدمی پل بسته باشد که بگذرد از آبروی خویش.
در نوشته یی دیگر یاد آور شده ام که ترامپ احمقی است که تظاهر به دیوانگی میکند، اینک اضافه میکنم که وی با گِل آلود کردن آب قصد صید ِ‌ماهی های اعلا و فراوان را دارد.
ظاهر امر آنست که مردم آمریکا موافق قوانین موجود راهی جز کنار آمدن با این فاجعه -ریاست جمهوری ترامپ- را ندارند، ولی ملل و دول دیگر جهان به خصوص کشورهای عضو اتحادیه ی اروپا چنانچه در مقابل گردنکشی ها و زور گویی های این مخلوق دست به واکنش های منطقی ِ مبتنی بر اصول و ضوابط ِ حیثیت و کرامات ملّی و انسانی نزنند باید باور کرد که انسانیت و حقوق ِ انسانی جز واژه هایی بی مصرف در فرهنگهای لغت نیستند.
قصد از نوشتن این متن به هیچ روی و به هیچ صورتی دفاع از زلنسکی و مشی و روش او نیست، که هرچه گو خواهد بود باشد. غرض اینست گفته شود زورگویی و تحقیر هرکس از ناحیه هر کسی در هر مقامی در جهان صرف اینکه دارای دستی بالاست عملی است پست و قابل سرزنش، بخصوص که عاملِ آن خود مجرمی محکوم و کلاهبرداری معروف باشد.
یکم ماه مارس۲۰۲۵
یک پاسخ
آقای پارسا،
اولا ترامپ یک ضرورت تاریخی امروز آمریکاست.
شاید بهتر بود اشاره ای هم به انقضای تاریخ مصرف سرسپردگان درگاه امپریالیزم میکردید. کسی که رئیس مجلس آمریکا دستش را بوسید، و مجلس آمریکا دنبال گذاشتن مجسمه اش در کنار بنیانگذاران آمریکا بود، آن روز با چه خفتی از کاخ سفید بیرو انداخته شد.