روز جمعه در حالی که صدها هزار یونانی به مناسبت دومین سالگرد مرگبارترین حادثه قطار کشور به خیابان‌ها آمدند، معترضان در آتن بمب‌های بنزینی پرتاب کردند و سطل‌های زباله را به آتش کشیدند.
در این حادثه که در ۲۸ فوریه ۲۰۲۳ رخ داد، برخورد یک قطار مسافربری پر از دانش‌آموزان با یک قطار باری در مرکز یونان جان ۵۷ نفر را گرفت. این حادثه به نمادی دردناک از تصور اهمال‌کاری در زیرساخت‌های کشور تبدیل شده است، چه در دهه‌های قبل از حادثه و چه در دو سال پس از آن.
در یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات سال‌های اخیر یونان، خدمات عمومی و بسیاری از کسب‌وکارهای خصوصی متوقف شدند و مردم در شهرها و روستاها با شعار «قاتلان» علیه آنچه که نقش دولت در این فاجعه می‌دانند، به خیابان‌ها آمدند. دولت هر گونه تخلفی را انکار می‌کند.
دریای جمعیت در میدان سینتاگما در آتن، مقابل پارلمان، جمع شدند. معترضان نام کشته‌شدگان را با اسپری قرمز بر زمین نوشتند. شعار «من اکسیژن ندارم» – آخرین سخنان یک زن در تماس با خدمات اضطراری – در سراسر کشور شنیده شد.
اعتراض در آتن مسالمت‌آمیز بود تا زمانی که که گروهی از جوانان نقاب‌دار به سوی پلیس بمب‌های بنزینی پرتاب کردند و تلاش کردند تا از موانع پارلمان عبور کنند. پلیس ضدشورش از گاز اشک‌آور و آب‌پاش استفاده کرد و درگیری‌های موضعی به محله‌های اطراف کشیده شد.
در تسالونیکی، دومین شهر بزرگ یونان، نیز درگیری‌هایی رخ داد. جمعیت عظیمی مرکز شهر را پر کردند و بادکنک‌های سیاه به یاد قربانیان به آسمان فرستادند.
بنا بر اعلام مقامات، بیش از ۸۰ نفر در آتن بازداشت شدند و پنج نفر زخمی شدند.
تهدیدات سیاسی
دولت کیریاکوس میتسوتاکیس، نخست‌وزیر یونان، که پس از حادثه در سال ۲۰۲۳ دوباره انتخاب شد، با انتقادهای مکرر خانواده‌های قربانیان مواجه بوده است؛ زیرا تا کنون هیچ تحقیق پارلمانی درباره مسئولیت‌های سیاسی حادثه آغاز نشده است.
دولت می‌گوید که این قضیه باید توسط قوه قضاییه بررسی شود. میتسوتاکیس روز جمعه در یک پست فیسبوکی اعلام کرد که دولتش تلاش خواهد کرد تا شبکه راه‌آهن را مدرن و ایمن کند.
او در خصوص شب حادثه نوشت: «آن شب، ما زشت‌ترین چهره کشور را در آینه ملی دیدیم.» او افزود: «خطاهای مهلک انسانی با ناکارآمدی‌های مزمن دولتی مواجه شدند.»
تحقیق دولتی که روز پنج‌شنبه منتشر شد، نشان داد که شکاف‌های ایمنی که باعث این حادثه شدند، هنوز پر نشده‌اند. تحقیقات قضایی جداگانه نیز هنوز تکمیل نشده است و هیچ‌کس در این حادثه محکوم نشده است.
احزاب مخالف دولت را به مخفی کردن شواهد متهم کرده و خواستار استعفای آن شده‌اند. هفته آینده، انتظار می‌رود پارلمان درباره تشکیل کمیته‌ای برای بررسی مسئولیت‌های سیاسی احتمالی این فاجعه بحث کند.
معترضان گفتند که دیگر تحمل ندارند.
آناستازیا پلاکیا، که دو خواهر و یک پسرعمو در این حادثه از دست داده است، تصویری از چهار نفرشان را که باهم در یک رستوران لبخند می‌زنند در فیسبوک منتشر کرد: «۷۳۰ روز بدون شما؛ ۷۳۰ روز از غم، درد و خشم.»
اعتصاب عمومی:
تمام پروازهای بین‌المللی و داخلی زمین‌گیر شدند، زیرا کنترل‌کنندگان ترافیک هوایی به ملوانان، رانندگان قطار، پزشکان، وکلا و معلمان پیوستند و به‌عنوان ادای احترام به قربانیان حادثه، یک اعتصاب عمومی ۲۴ ساعته برگزار کردند.
کسب‌وکارها تعطیل شدند و نمایش‌ها در تئاترها لغو شد.
طبق نظرسنجی‌ای که این هفته توسط موسسه نظرسنجی Pulse انجام شد، ۸۲ درصد از یونانیان معتقد بودند که فاجعه قطار «یکی از مهم‌ترین» یا «مهم‌ترین» مسائل کشور است و ۶۶ درصد از تحقیقات انجام‌شده در این مورد ابراز نارضایتی کردند.
ماریا کاریستیانو، که دخترش در این حادثه جان باخته و رئیس انجمن خانواده‌های قربانیان است، به جمعیت در آتن گفت: «هر روز، هیولای قدرت فاسد در برابر ما ظاهر می‌شود.»
دانشجویان فریاد زدند: «وقتی رسیدی، پیام بده» – آخرین پیام بسیاری از بستگان قربانیان به آنها.
روی یک تابلو مقوایی نوشته شده بود: «یونان بچه‌های خود را می‌کشد.»
لیتسا، یک پرستار ۴۵ ساله، گفت: «ما اینجا هستیم چون پدر و مادر هستیم.. فردا شاید نوبت بچه‌های ما باشد.»
